Ο καθένας για το αφεντικό του ;

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΔΕΗ

(Η Α.Σ. ΔΕΗ στηρίζει το Π.Α.ΜΕ)

Τις προηγούμενες μέρες με αφορμή τον θόρυβο για το «υψηλό ενεργειακό κόστος» των βιομηχανιών, κύρια στο χώρο της Χαλυβουργίας, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των επιχειρησιακών σωματείων σε «Χαλυβουργική» και «Χαλυβουργία Ελλάδας», η ΠΟΕΜ, αλλά και πολιτικές δυνάμεις όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, αναμασώνταςτα ίδια επιχειρήματα με τους βιομηχάνους σύρουντους εργαζομένους στη διεκδίκηση φθηνότερης Ενέργειας για λογαριασμό των τελευταίων.

 

Μπορεί το φάσμα της ανεργίας να αναγκάζει τους εργαζόμενους «να πιαστούν από τα μαλλιά τους», πρέπει όμως να έχουν καθαρό πως δεν πρόκειται να σώσουν τη δουλειάτους επειδή υιοθετούν τους ίδιους στόχους με την εργοδοσία, επειδή ανέχονται να σηκώνουν σημαίες ξένες προς τα συμφέροντά τους

Απόδειξη ότι, μετά την ανακοίνωση του ΥΠΕΚΑ για το σχετικό πακέτο ελαφρύνσεων των βιομηχανικών ομίλων, ύψους 150 εκ. ευρώ, οι διοικήσεις των χαλυβουργιών του Μάνεση ή του Αγγελόπουλου δεν αναίρεσανούτε καν τις πρόσφατες αποφάσεις τους σχετικά με τις απολύσεις και τη διαθεσιμότητα των εργαζομένων. Καθημερινά αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχει κανένα θαυματουργό μέτρο φιλολαϊκής διαχείρισης που να μπορεί να εξαφανίσει την αιτία και τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης καθώς και τις συνεχείς θυσίες των εργαζομένων που απαιτούν τα μονοπώλια για να θωρακίσουν την ανταγωνιστικότητά τους.

Μερικά συμπεράσματα:

1. Οι απολύσεις, οι διαθεσιμότητες και άλλες αντεργατικές ανατροπές στον κλάδο είναι συνέπεια της καπιταλιστικήςκρίσης και γίνονται στο πλαίσιο της προσπάθειας της εργοδοσίας να τη διαχειριστεί προς όφελός της και σε βάρος των εργαζομένων.
2. Ο κλάδος της Χαλυβουργίας επηρεάστηκε εν πολλοίς από την κρίση στον κλάδο των Κατασκευών. Για παράδειγμα, σύμφωνα με τη «Χαλυβουργική», η ζήτηση προϊόντων χάλυβα στην Ελλάδα έχει μειωθεί από 2.5εκ. τόνους ετησίως προ κρίσης, στο επίπεδο των 300 χιλ. τόνων. Την προηγούμενη περίοδο, ημεγάλη κατασκευαστική δραστηριότητα (μεγάλα έργα, Ολυμπιακοί Αγώνες, κατασκευή σπιτιών) οδήγησε σε μεγάλη παραγωγή στον κλάδο.
3. Οι χαλυβουργίες στην Ελλάδα, ανταγωνίζονται κυρίως την Τουρκία που συγκεντρώνει τα μεγαλύτερα διαλυτήρια πλοίων της Ευρώπης και πάμφθηνη εργατική δύναμη. Άρα, το scrap είναι φθηνότερο και έχει και μικρότερο μεταφορικό κόστος.
4. Ο κλάδος των ναυπηγείων, και γενικότερα των μεταφορικών μέσων, βρίσκεται σε πορεία συρρίκνωσης πριν από την εκδήλωση της κρίσης στην ελληνική οικονομία, με το σημερινό επίπεδο παραγωγής να φτάνει το 2013 μόλις στο 25% του 2005. Οι Έλληνες εφοπλιστές ναυπηγούν στην Κίνα και γενικότερα στα ασιατικά ναυπηγεία.
5. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, είναι αναπόφευκτο να προχωρήσουν εξαγορές, συγχωνεύσεις και μεταφορά παραγωγής στο εξωτερικό, που σημαίνει και απώλεια θέσεων εργασίαςστην Ελλάδα, ακόμα κι αν οι βιομήχανοι εξασφαλίζουν μείωση στην τιμή της Ενέργειας που καταναλώνουν.
6. Οι υψηλές τιμές της ηλεκτρικής ενέργειας και του φυσικού αερίου είναι προϊόν της πολιτικής ΕΕ - μονοπωλίων για την απελευθέρωση της αγοράς Ενέργειας. Έχουν άμεση σχέση με την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, τη λειτουργία και άλλων ιδιωτικών μονάδων παραγωγής Ενέργειας, με γνώμονα την κερδοφορία τους.
7. Τόσο ο ΣΕΒ, όσο και οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες συγκαλύπτουν ότι τυχόν διμερείς συμφωνίες για προνομιακές τιμές ρεύματος θα οδηγήσουν αναπόφευκτα σε υψηλές τιμέςγια τους λαϊκούς καταναλωτές και ταυτόχρονα στη συμπίεση των μισθώντων εργαζομένων στην ηλεκτρική ενέργεια προκειμένου να εξασφαλιστεί η κερδοφορία των ηλεκτροπαραγωγών.

Οι βιομήχανοι μαζί με τον εργοδοτικό συνδικαλισμό καλούν τους χιλιάδες μεταλλεργάτες, που δεν έχουν φέτος να αγοράσουν πετρέλαιο θέρμανσης για να ζεστάνουν τα παιδιά τους ή ζουν με κομμένο ρεύμα, να παλέψουν για να έχουν οι βιομήχανοι φθηνότερο ρεύμα!

Στην ίδια κατεύθυνσηκινείται η επιστολή που έστειλαν προς τον υπουργό Οικονομικών οι εκπρόσωποι των εργαζομένων στο ΔΣ της ΔΕΗ όπως και οι ανακοινώσεις της πλειοψηφίας της ΓΕΝΟΠ, επικρίνοντας τις αποφάσεις να δοθεί φθηνότερο ρεύμα στις βιομηχανίες μετάλλου. Χαρακτηρίζουν «οικονομικό έγκλημα» τις εκπτώσεις, σημειώνουν ότι «είμαστε υποχρεωμένοι να προστατεύουμε τα συμφέροντα της επιχείρησης» και καλούν το κράτος, ως βασικό μέτοχο της ΔΕΗ, να καλύψει «την οικονομική ζημία που υφίσταται η ΔΕΗ από τα έως τώρα χρέη των εταιρειών που για το συμφέρον τους εσείς προτείνετε τη νέα ρύθμιση της τιμής kw / h» και άλλα παρόμοια. Καταλήγουν με την προειδοποίηση ότι «η ΓΕΝΟΠ / ΔΕΗ και όλα τα σωματεία - μέλη της θα κάνουν το καθήκον τους, χρησιμοποιώντας και εξαντλώντας όλα τα μέσα και τις δυνατότητες που έχει το συνδικαλιστικό κίνημα στη διάθεσή του».

Δηλαδή η ΠΟΕΜ κλπ θέλει τους μεταλλεργάτες να παλεύουν για τα συμφέροντα των βιομηχάνων και η ΓΕΝΟΠ τους υπαλλήλους της ΔΕΗ να παλεύουν για να μην έχει ζημιές η (ιδιωτικοποιημένη) επιχείρηση. Τέτοιο εργατικό κίνημα θέλουν!

Αυτή η γραμμή της πλειοψηφίας του σ.κ., όπως αντίστοιχα και του Σωματείου των εργαζομένων στον Όμιλο Μυτιληναίου (στη γνωστή διένεξη με την ΔΕΗ ΑΕ) είναι επιζήμια για τους εργαζομένους, καθώς τους μπλέκει σε ενδοαστικές αντιπαραθέσεις.

Όσο βαθύτερα συνειδητοποιούν οι εργαζόμενοι, όπου και αν εργάζονται, ότι ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής και η αναρχίαπου τον χαρακτηρίζει είναι η πηγή των δεινών τους, ότι σε συνθήκες καπιταλιστικής ανάπτυξης εισπράττουν ψίχουλα και σε συνθήκες κρίσης απολύσεις και εξαθλίωση, όσο καλύτερα αναδεικνύεται η ανάγκη του άλλου δρόμου ανάπτυξης, με κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και οργάνωση της οικονομίας με κριτήριο της λαϊκές ανάγκες, τόσο τα ιδεολογήματα εργοδοσίας - εργατοπατέρων θα ξεφτίζουν, τόσο θα ενισχύεται η άμυνα των εργαζομένων στην επίθεση που δέχονται.

Γι' αυτό, ηανασύνταξητου εργατικού κινήματος προϋποθέτει ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση με τις ηγεσίες του εργοδοτικού συνδικαλισμού. Απαιτείαποφασιστικό αγώνα για τη ριζική αλλαγή συσχετισμούσε κάθε χώρο δουλειάς, κάθε κλάδο, συνολικά στο εργατικό κίνημα. Γι' αυτό και χρειάζεται να ενισχυθεί η λαϊκή αντιπολίτευσηαπέναντι στα μονοπώλια, στο αστικό κράτος, σε κάθε αστική κυβέρνηση που υλοποιεί την πολιτική τους. Μία είναι η διέξοδος για τους εργαζόμενους: Αγώνας για την ανατροπή αυτού του συστήματος. Εξουσία της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής με συνολικό σχεδιασμό της οικονομίας.

ΑΘΗΝΑ, 07/03/2014