Σε επιδημία εξελίσσονται τα εργατικά ατυχήματα –
εργοδοτικά εγκλήματα στους χώρους εργασίας της ΔΕΗ Α.Ε αποδεικνύοντας ότι
μπροστά στα κέρδη των μετόχων της ΔΕΗ και των εργολάβων, η ζωή του εργαζόμενου
αντιμετωπίζεται σαν αναλώσιμο προϊόν στη μηχανή του κέρδους.
Υπενθυμίζουμε τα ατυχήματα των τελευταίων μηνών που έρχονται
να προστεθούν στη μακριά λίστα του αίματος.
Τετάρτη 28
Αυγούστου 2013: Νεκρός εργαζόμενος
σε εργολαβία καθαριότητας στον ΑΗΣ Αγ.Δημητρίου. Ο συνάδελφος πήγε για δουλειά σε
δύσκολες συνθήκες αν και είχε πρόβλημα υγείας για να μην χάσει το μεροκάματο,
αφού δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει σε βασικές ανάγκες κάτω και από το φόβο της
απόλυσης.
Τρίτη 14
Ιανουαρίου 2014: Μεγάλη κατολίσθηση
στο Ορυχείο Μαυροπηγής που από τύχη δεν θρηνήσαμε θύματα.
Παρασκευή
14 Φεβρουαρίου 2014: Νεκρός
εργαζόμενος από πνιγμό στη τεχνητή λίμνη του ΛΚΔΜ.
Κυριακή 2
Μαρτίου 2014 : Εργαζόμενος γλίτωσε με σπασμένα πλευρά από πτώση του χειριστηρίου στο Ορυχείο Αμυνταίου, ενώ πριν μια
βδομάδα και πάλι από πτώση αυτή τη φορά του αναδιπλωτή γλίτωσε εργαζόμενος και
αυτός με ραγισμένο σπόνδυλο.
Παρασκευή
13 Μαρτίου 2014 : Νεκρός εργαζόμενος
στην αρχαιολογική ανασκαφή στο Ορυχείο Αμυνταίου. Ο εργαζόμενος αν και πέθανε
από παθολογικά αίτια στο ασθενοφόρο της ΔΕΗ που μετέβη επέβαινε μόνο ο οδηγός
χωρίς γιατρό και τον απαραίτητο εξοπλισμό.
Τετάρτη 19
Μάρτιου 2014 : Παραλίγο θανατηφόρο
ατύχημα στο Ορυχείο Μαυροπηγής όταν ένα ημιφορτηγό τύπου Unimog λόγω
μηχανικού προβλήματος κινήθηκε προς τα πίσω για 20 μέτρα και έπεσε από
ύψος 8 μέτρων.
Ευτυχώς ο συνάδελφος οκταμηνιτης πήδηξε από το όχημα και σώθηκε. Ανέδειξε την
ανάγκη ανανέωσης των οχημάτων μεταφοράς
προσωπικού και εξοπλισμού και την καλύτερη συντήρηση του υπάρχονος.
Όλα αυτά δεν αποτελούν τυχαία γεγονότα. Είναι
αποτέλεσμα της εντατικοποίησης της εργασίας λόγω έλλειψης προσωπικού, των
ελαστικών σχέσεων εργασίας με την έλλειψη απαραίτητης εμπειρίας και
γνώσης, της έλλειψης μέτρων υγιεινής και
ασφάλειας (οι όροι συνεχώς χειροτερεύουν π.χ μείωση του απαραίτητου πληρώματος
σε εκσκαφείς και αποθέτες), της έλλειψης σύγχρονου εξοπλισμού και ελλιπούς
συντήρησης του υπάρχοντος, του άγχους και της ανασφάλειας στο προσωπικό, της
υπερεκμετάλλευσης του ορυκτού πλούτου. Αιτία έχουν στην ανάγκη μεγαλύτερης
κερδοφορίας των μετόχων της ΔΕΗ Α.Ε και των εργολάβων μιας και η κερδοφορία
περνάει μέσα από τη μείωση του κόστους που απαιτούν τα ουσιαστικά μέτρα
προστασίας. Η παραπέρα ιδιωτικοποίηση της ενέργειας με την πώληση της μικρής
ΔΕΗ θα οξύνει αυτά τα φαινόμενα. Πλέον είναι ζήτημα ζωής η θανάτου να παλέψουμε
για την τήρηση των μέτρων υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους εργασίας. Το
συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να βάλει σε πρώτη προτεραιότητα τα ζητήματα αυτά ,
να τα παλέψει με όλες τις μορφές που κρίνονται απαραίτητες ώστε να μην
θρηνήσουμε άλλα θύματα.
Πτολεμαΐδα 20/3/2014
