Τσαρλατανιστάν;

Μετά την πρόταση μομφής που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα είναι το κύριως ερώτημα που εγείρεται: θα είναι στο εξής οι μέρες αυτής της κυβέρνησης μετρημένες ή θα συνεχίσουν αμέτρητες οι άθλιες πράξεις της, ώσπου να εκμετρήσει το ζειν και η τελευταία ελπίδα αυτής της χώρας;

 

Αμέσως μόλις η πρόταση μομφής κατατέθηκε, αλλά και αμέσως μόλις η συζήτηση στη Βουλή άρχισε, ένας θλιβερός χορός σοφιστειών σχηματίσθηκε – κάτι σαν το χορό στις αρχαίες τραγωδίες, που, όμως αντί να διεκτραγωδεί τον γόο και το βογγητό της κοινωνίας, άρχισε να της βγάζει τη γλώσσα κορυβαντιώντας με το παράλογο, βακχιζόμενη με τη φθηνή ειρωνεία και τον γελοιοδέστατο κυνισμό. «Α! σας ευχαριστούμε που μας συσπειρώσατε», λες και το επίδικο αυτής της υπόθεσης είναι η επικοινωνιακή του διαχείριση κι όχι αν θα χάσουν κι άλλοι άνθρωποι τις δουλειές τους, τα σπίτια τους και κάποιοι τη ζωή τους.

Αυτήν τη στιγμή η κυβέρνηση είναι γονατισμένη μπροστά στην Τρόικα στα τέσσερα. Οι τζάμπα μάγκες Τζαμτζήδες και Γιακουματολεβέντηδες που έβγαιναν στα κανάλια και δήλωναν «εγώ δεν θα ψηφίσω ετούτο ή το άλλο», ψήφισαν χθες τη στάση της κυβέρνησης (στα τέσσερα) μπροστά στην Τρόικα και υπερθεμάτισαν για την τύχη της χώρας: στα ανάσκελα μπροστά στους βιαστές της.

Σήμερα Δευτέρα, η Τρόικα συνεχίζει να απαιτεί νέα μέτρα: απολύσεις (συγκεκριμένους αριθμούς), υπερφορολόγηση ακινήτων (για να τα αρπάξουν τα αφεντικά της) ξεπούλημα δημοσίων πόρων και δημόσιας περιουσίας. Τα μέτρα αυτά απαιτεί η Τρόικα να τα λάβει η εντολοδόχος (των δανειστών και όχι του λαού) κυβέρνηση τώρα τον Νοέμβριο μόνον και μόνον για να ληφθούν νέα μέτρα τον Μάιο. Και πάει λέγοντας. Οι βουλευτές λοιπόν που χθες έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση των τοποτηρητών της Μέρκελ κι όχι μόνον στην Ελλάδα, ήξεραν τι ψήφισαν κι ουδείς εξ αυτών δύναται να ξαναρχίσει τα καραγκιοζιλίκια, λέγοντας στην πόλη του ή το χωρίο του, στους καφενέδες ή από τηλεοράσεως τα γνωστά ηρωικά και πένθιμα μπλα μπλα.

Οι βουλευτές της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ ψήφισαν ανμπλόκ υπέρ όσων κατηγορούσε ο ένας τον άλλον ότι κάνει μόνον ο ένας. Βάδισαν ακόμα μια φορά στην πεπατημένη τριάντα χρόνων διαπλοκής και υποτέλειας, αναλγησίας και ανικανότητας. Για αυτούς η χθεσινή ψήφος ιστορικότητα, διότι όλη τους η ιστορία είναι μια ρουτίνα ανηλεούς και συστηματικής δολοφονίας. Οταν έχεις σκοτώσει 2.000.000 θέσεις εργασίας, όταν έχεις κλείσει χιλιάδες μαγαζιά, όταν τα έργα σου έχουν οδηγήσει χιλιάδες ανθρώπους στην αυτοκτονία, δεν παθαίνεις δα και καμιά αξιοσημείωτη ταραχή, δεν παθαίνει τρέμουλο το χέρι σου όταν το σηκώνεις και υπερψηφίζεις να συνεχισθεί το κακό.

Μάλιστα, να συνεχισθεί το κακό αρκεί να μη σε βρει εσένα – μιθριδατισμένος καθώς έχεις γίνει από καιρό. Και μη βγει καμιά κουφάλα από σας στα ράδια ή τις τηλεοράσεις κι αρχίσει ξανά τα «συμπάσχω» και τα «δεν υπάρχει άλλος δρόμος», διότι τελείωσε αυτός ο καιρός. Χθες ψηφίσατε. Με όνομα επώνυμο και υπογραφή. Η πολιτική ευθύνη δεν αίρεται αν δηλώσει κανείς στη συνέχεια τσαρλατάνος. Απ’ τις πολιτικές του ευθύνες ουδείς απαλλάσσεται λόγω βλακείας, δολιότητας, ιδιοτέλειας και δειλίας.

Αν υφαρπάξατε την ψήφο του λαού, λέγοντας ότι θα διαπραγματευτείτε, θα αντισταθείτε, θα και θα, χθες, εν πλήρει συνειδήσει, ψηφίσατε ότι όλα αυτά είναι απλώς υπακοή στην Τρόικα, υποταγή, υποτέλεια, προδοσία της εντολής που είχατε λάβει απ’ τον λαό. Δεν σας σώζουν πια οι σοφιστείες ότι «η πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ σας συσπείρωσε», διότι σας συσπείρωσε γύρω από έναν φόνο.

Οσο για τους βουλευτές της ΔΗΜΑΡ ας πάνε να πλύνουν τα χέρια τους ο ένας στη λεκάνη του αλλουνού, ως άλλες δυστυχείς καρικατούρες του Πόντιου Πιλάτου. Τέλος, για το ΚΚΕ, με τον «Ριζοσπάστη» να δηλώνει κυριακάτικα ότι «η λύση δεν θα έρθει απ’ τη Βουλή» (σ.σ.: για τη λειτουργία της οποίας χιλιάδες κομουνιστές αγωνίσθηκαν και πολλοί θυσιάσθηκαν) ήταν μάλλον φυσιολογικό οι βουλευτές του, όσοι μίλησαν και κυρίως η κυρία Παπαρήγα, να αντιπολιτευθούν περισσότερο τον ΣΥΡΙΖΑ για τη μελλοντική του διακυβέρνηση παρά την κυβέρνηση για τα πεπραγμένα της. Δυστυχώς. Αλλά δεν είναι μόνον θέμα ελληνικού Κοινοβουλίου, υπάρχει ο τρόπος να απελπίζεται ο λαός και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, αφού οι λαοί όλης της Ευρώπης πνιγμένοι στις αυταπάτες τους δεν είναι ικανοί για τίποτα περισσότερο παρά να εναλλάσσουν στην εξουσία τους δύο πόλους του συστήματος.

Δεν ξέρω αν η πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει τις αυταπάτες εκείνων που θέλουν να προσπαθήσουν, αλλά είμαι μαζί τους, είμαι με εκείνους που θα προσπαθήσουν ένα τέτοιο εγχείρημα να πετύχει. Με αυτούς που δεν θα κάτσουν άλλο να τους σφάξει ο αγάς επειδή αμφιβάλλουν αν είναι κοφτερό το γιαταγάνι τους. Το γιαταγάνι ακονίζεται, αν το πάρει ο λαός στα χέρια του, ακονίζεται στον αγώνα – ακόμα κι αν αποτύχει (1905), θα πετύχει (1917).

Συμβόλαιο επιτυχίας ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε ουδείς άλλος μπορεί να υπογράψει ούτε τις νομοτέλειες, ούτε με την τύχη. Να χαράξει όμως στρατηγική που να εκφράζει τις νομοτέλειες ώστε να ποδηγετήσει την τύχη, μπορεί...

του ΣΤΑΘΗ από το enikos.gr