Κατατέθηκε στις 14 του μηνός, στην αρμόδια επιτροπή της
Βουλής και την επόμενη εβδομάδα πάει για
ψήφιση στην ολομέλεια, το νομοσχέδιο που αφορά την ιδιωτικοποίηση των Δικτύων
Μεταφοράς της Υψηλής Τάσης (ΑΔΜΗΕ). Στόχος της Κυβέρνησης και της Τρόικας είναι
μέχρι τέλος Ιουνίου να μπει στρατηγικός επενδυτής αγοράζοντας το 66% της
εταιρείας και το υπόλοιπο 34% να το “αγοράσει” το κράτος. Υπενθυμίζουμε ότι ο
Α.Δ.Μ.Η.Ε («Ανεξάρτητος» Διαχειριστής Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας) προέκυψε
από την τριχοτόμηση της ΔΕΗ που έγινε το 2010 κατά απαίτηση της κομισιόν και
της κυβέρνησης και μάλιστα με την σύμφωνη γνώμη της πλειοψηφίας των συνέδρων
(το ψήφισαν ΠΑΣΚΕ-ΣΑΔ και η μισή ΔΑΚΕ), σε έκτακτο συνέδριο της ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ με
θέμα την επιλογή του τρόπου της διάλυσης της ΔΕΗ.
Τότε αποφασίστηκε ότι
παραμένει η ΔΕΗ ως Μητρική Εταιρεία που έχει στην κατοχή της την παραγωγή
(Ορυχεία, θερμικοί Σταθμοί Παραγωγής, μεγάλα Υδροηλεκτρικά) και την εμπορία.
Παράλληλα δημιουργούνται δυο θυγατρικές, ο ΑΔΜΗΕ (δίκτυα υψηλής τάσης, Γ.Δ
Μεταφοράς παλιότερα) και ο ΔΕΔΗΕ (δίκτυα
μέσης και χαμηλής τάσης ή Διανομή όπως
λεγόταν πριν) οι οποίες ανήκουν, μέχρι σήμερα, 100% στη ΔΕΗ.
Η εμπορική αξία των περιουσιακών στοιχείων του ΑΔΜΗΕ
υπολογίζονται σε 8 έως και 9 δισ. ευρώ, η χρηματιστηριακή άνω του 1,5 δισ. ευρώ
και υποτιμημένη γύρω στα 700 εκατ. ευρώ ενώ έχει διασφαλισμένη ετήσια
κερδοφορία 110 εκατ. ευρώ, Μια και δεν μπαίνει κατώτερο όριο εκτιμάται ότι το 66% που θα πουληθεί σε ιδιώτη θα είναι κάτι λιγότερο από 400 εκατ. ευρώ.
Ο λόγος που έπρεπε να διασπαστεί η ΔΕΗ, στην πορεία της
«απελευθέρωσης» της Ηλεκτρικής Ενέργειας, όπως ισχυρίστηκαν οι εκπρόσωποι του
νεοφιλελευθερισμού, οι οποίοι δυστυχώς ευδοκιμούν και μέσα στα συνδικάτα, ήταν ο «υγιείς
ανταγωνισμός» και η «ανεξαρτησία» των δικτύων από τη ΔΕΗ μιας και πλέον
υπάρχουν πολλοί “παραγωγοί” και έμποροι ενέργειας.
Ποια ανεξαρτησία όμως και πια απρόσκοπτη λειτουργία μπορεί να
εγγυηθεί ένας ιδιώτης όταν θα πάρει στα
χέρια του ένα φυσικό μονοπώλιο που θα είναι έτσι κι αλλιώς ένα και μοναδικό
μιας και είναι παντελώς αδύνατο να δημιουργηθεί άλλο; Ο ΑΔΜΗΕ έχει σήμερα 11.300 χιλιάδες
χιλιόμετρα δίκτυο μεταφοράς υψηλής τάσης 220 Κ.Υ.Τ, 3 Εθνικά κέντρα κατανομής
φορτίου που μεταφέρουν την ηλεκτρική ενέργεια από τις μονάδες παραγωγής σ
ολόκληρη τη χώρα και χρειάστηκαν εξήντα ολόκληρα χρόνια να κατασκευαστούν από
τις στερήσεις ενός ολόκληρου λαού.
Σοβαρό νομικό
ζήτημα (αγκάθι το ονομάζουν οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου) είναι το αποθεματικό
του ασφαλιστικού των εργαζομένων που σήμερα ανέρχεται στα 11,9 δις Ευρώ,
παραμένει ακόμα καταγραμμένο και είναι ενσωματωμένο στα πάγια περιουσιακά
στοιχεία της ΔΕΗ (Ορυχεία, σταθμοί παραγωγής,
ακίνητα) παρότι φρόντισαν οι εκπρόσωποι
των εργαζομένων (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΣΑΔ) με τον τότε υπουργό βιομηχανίας,
Ευάγγελο Βενιζέλο, το 1998 να το χαρίσουν στην ΔΕΗ και κατά συνέπεια στους
σημερινούς αγοραστές και αυριανούς ιδιοκτήτες της. Οι εργαζόμενοι και οι
συνταξιούχοι που είναι οι πραγματικοί ιδιοκτήτες του ΑΔΜΗΕ αλλά και ολόκληρης
της ΔΕΗ αφού τα ποσά που ξεπουλάνε την επιχείρηση υπολείπονται του αποθεματικού
των εργαζομένων έχουν καταθέσει προσφυγές για το θέμα και η κυβέρνηση (η οποία
έτσι κι αλλιώς έδειξε πολλές φορές στο άμεσο παρελθόν πόσο υπολογίζει το
σύνταγμα και τους νόμους) εμφανίζεται να ετοιμάζει ειδική νομοθετική ρύθμιση
για να αποφύγει τον σκόπελο.
Στον αντίποδα
οι εργαζόμενοι στον όμιλο της ΔΕΗ και των θυγατρικών της καλούνται να σταθούν
απέναντι και να ανατρέψουν όλο αυτό το βάρβαρο σκηνικό παρότι βρίσκονται από
συνδικαλιστικής πλευράς στη χειρότερη θέση από τη μεταπολίτευση. Η ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ (η
Ομοσπονδία που αποτελούσε στο παρελθόν την αιχμή του δόρατος του
συνδικαλιστικού κινήματος της χώρας) είναι υπό διάλυση, ακέφαλη και ανήμπορη να
σηκώσει το βάρος των αγώνων που σήμερα απαιτούνται για να ανατραπεί η επίθεση.
Το βάρος του
αγώνα περνάει πλέον στις συντονιστικές επιτροπές αγώνα (έχει δημιουργηθεί τους
τελευταίους μήνες και έχει αναπτύξει αξιόλογη δράση η Επιτροπή Αγώνα των
εργαζομένων στον ΑΔΜΗΕ με πρωτοβουλία των ταξικών και αγωνιστικών δυνάμεων) και
στα πρωτοβάθμια συνδικάτα που συντονίζουν τη δράση τους οριζόντια και είναι
διατεθειμένα όπως δηλώνουν να μην επιτρέψουν να γίνει αυτό το ξεπούλημα που θα
είναι η αρχή του τέλους ολόκληρης της Δημόσια Επιχείρησης ηλεκτρισμού.
Σε συγκέντρωση των Πρωτοβάθμιων Σωματείων στην
αίθουσα της ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ στην Αθήνα, αποφασίστηκε μία σειρά δράσεων κατά της
ιδιωτικοποίησης του ΑΔΜΗΕ όπως:
Συγκεντρώσεις, συνελεύσεις στους χώρους
δουλειάς, Απεργιακά μέτρα σε όλο
τον Όμιλο ΔΕΗ, καταλήψεις χώρων δουλειάς
συλλαλητήρια και κορύφωση του
αγώνα με επαναλαμβανόμενες 24ωρες απεργίες με την είσοδο του νομοσχεδίου στην
Ολομέλεια της Βουλής καθώς και συνέχιση
του αγώνα και προετοιμασία νέων δράσεων, αφού ακολουθεί η δημιουργία
της μικρής ΔΕΗ με ταυτόχρονη εκχώρηση στον ιδιώτη και στην συνέχεια η πώληση
του 17% της μητρικής ΔΕΗ.
Στη Διαρκή Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της
Βουλής συνεχίζεται η συζήτηση του σχεδίου νόμου του ΥΠΕΚΑ για τη «Ρύθμιση
θεμάτων της ΑΔΜΗΕ Α.Ε» με τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ να έχουν βάλει πλέον
τις «κόκκινες γραμμές» τους στο ότι πρέπει αυστηρά να παραμείνει το 34% στο
κράτος καθώς και ότι θα πρέπει να ελέγχεται αυστηρά ο «απελευθερωμένος» ιδιώτης που θα αγοράσει τα δίκτυα!
Όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης δήλωσαν ότι θα
καταψηφίσουν το νομοσχέδιο για να παραμείνουν τα δίκτυα υπό των έλεγχο του
Δημοσίου. Η υπεύθυνη ενέργειας των ΑΝΕΛ, Ραχήλ Μακρή στην ομιλία της στη βουλή
τόνισε: «….Με το νομοθέτημα αυτό σκοπεύετε να καταστήσετε έναν ιδιώτη
ενεργειακό κυβερνήτη του ελληνικού κράτους παραχωρώντας του 11 χιλιάδες
χιλιόμετρα καλωδίων, που χρειάστηκαν ολόκληρες δεκαετίες και γενιές για να
εγκατασταθούν μαζί με υποσταθμούς και άλλες υποδομές….. σας καλούμε να αποσύρετε το
νομοσχέδιο, και σας δηλώνουμε ότι θα παλέψουμε μαζί με τους εργαζόμενους, μαζί
με τους Έλληνες πολίτες για να αποτρέψουμε με οποιονδήποτε τρόπο το ξεπούλημα
οποιασδήποτε εθνικής στρατηγικής σημασίας επιχείρησης».
Οι δυνάμεις του
ΣΥΡΙΖΑ πήραν αρκετές κοινοβουλευτικές αλλά και κινηματικές πρωτοβουλίες ενάντια
στην ιδιωτικοποίηση με πενιχρές δυνάμεις στο κίνημα και εκτεθειμένες πολιτικά,
αφού στήριξαν για χρόνια στη ΔΕΗ την ΣΑΔ του Ρίζου Ρίζου, και Μανώλη
Παναγιωτάκη που με τη σειρά τους επί 20 και πλέον χρόνια στήριξαν όλες τις
επιλογές της Αστικής τάξης στην ενέργεια, όπως εκφράστηκαν, όλα αυτά τα χρόνια
μέσα από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ (εκποίηση αποθεματικών των εργαζομένων ασφαλιστικού
μετοχοποίηση-ιδιωτικοποίηση, απελευθέρωση ενέργειας διάσπαση-τριχοτόμηση ΔΕΗ).
Παρόλα αυτά στο κεντρικό πολιτικό επίπεδο διαφαίνεται μια σύγκρουση απόψεων αφού
ο υπεύθυνος ενέργειας Θανάσης Πετράκος σε ερώτηση τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ όταν έρθει στην κυβέρνηση απαντάει: “πρώτο μέτρο θα είναι η διακοπή της παραπέρα
ιδιωτικοποίησης και σταδιακή ανάκτηση από το δημόσιο της ΔΕΗ ως Ενιαίας
καθετοποιημένης 100% Δημόσιας
επιχείρησης” στο ίδιο περίπου μήκος κύματος και η Ευγενία Ουζουνίδου
βουλευτής Κοζάνης η οποία δηλώνει για τα δίκτυα και “το σύνολο των ενεργειακών
πόρων” ότι: “είναι εθνική κληρονομιά δεν
είναι εμπορεύσιμο και μεταβιβάσιμο προϊόν και ως εκ τούτου καμία μεταβίβαση δεν
αναγνωρίζουμε.” Ο υπεύθυνος του Κόμματος για την εθνική οικονομία Γιώργος
Σταθάκης όμως φαίνεται να διαφοροποιείται και να «τα στρίβει» λέγοντας πως αν
το Κόμμα του γίνει κυβέρνηση “Θα
χρησιμοποιήσει κάθε νόμιμο μέσο για να αντιστρέψει τις βλαπτικές για τον
Ελληνικό λαό αποφάσεις που προκάλεσαν οι αποκρατικοποιήσεις.”
Σ αυτό τον
αγώνα και οι δυνάμεις του ΚΚΕ, το οποίο αν είχε μια άλλη γραμμή (λόγω συσχετισμού
δυνάμεων, ιδεολογικού προσανατολισμού καθώς και εντίμου πρότερου βίου) θα μπορούσε
να πάρει πάνω του τον αγώνα μπαίνοντας επικεφαλής ενός αγωνιστικού κινήματος
που θα σάρωνε τις ιδιωτικοποιήσεις και τις πολιτικές που τις παράγουν. Το ΚΚΕ
όμως, όπως σχεδόν σε όλα τα ζητήματα,
δεν έχει μεταβατικό πρόγραμμα, δεν έχει τακτική, αρνείται στην ουσία να
κάνει πολιτική και μας παραπέμπει στη στρατηγική του κόμματος, τα φορτώνει όλα
στην μελλοντική κοινωνία, δηλαδή στη λαϊκή εξουσία (κάτι που δε διαφαίνεται στο
άμεσο τουλάχιστον μέλλον) όπου όλα αυτά θα ανήκουν σε έναν δημόσιο φορέα
ενέργειας και δε μας λέει μέχρι τότε τι γίνεται εγκαταλείποντας ακόμα και δικές
του παλιότερες θέσεις για 100% δημόσια ΔΕΗ, εθνικοποίηση της ενέργειας εγκαταλείποντας
τη θέση και την πάλη για ενιαία και καθετοποιημένη Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού.
Οι δυνάμεις της
ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της ευρύτερης αντικαπιταλιστικής αριστεράς στη ΔΕΗ δίνουμε σ αυτή
τη μάχη όλες μας τις δυνάμεις και σε όλα τα επίπεδα απευθυνόμενοι κατ αρχήν στη
βάση, στους εργαζόμενους της ΔΕΗ και των θυγατρικών της προσπαθώντας να
αντιστρέψουμε ένα άσχημο κλίμα για τους αγώνες και το συνδικαλισμό, που
κυριαρχεί και δικαιολογημένα σε πολλές περιπτώσεις, τα τελευταία χρόνια. Είναι
βέβαιο πως όλες οι ενέργειες που γίνονται σε αγωνιστική κατεύθυνση έχουν την
υπογραφή και την πρωτοπόρα συμμετοχή μας και πολλές απ αυτές δημιουργήθηκαν με
δικές μας πρωτοβουλίες.
Αγωνιζόμαστε να
μην περάσει το παρόν νομοσχέδιο και κανένα άλλο που θα ξεπουλά τον δημόσιο
πλούτο και θα θεωρεί το ρεύμα προϊόν και αντικείμενο κερδοσκοπίας και όχι
κοινωνικό αγαθό που πρέπει να διανέμεται δωρεάν σ όλους τους εργαζόμενους, τους
άνεργους, τα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα, σε όλους όσους το έχουν ανάγκη για κάλυψη των στοιχειωδών ενεργειακών τους
αναγκών. Γιατί αυτοί που θα πληρώσουν πρώτοι το «μάρμαρο» της ιδιωτικοποίησης
είναι οι πολίτες καταναλωτές που θα βλέπουν το ρεύμα να αυξάνεται ακόμα
περισσότερο αφού προέβλεψαν ήδη για τον
νέο ιδιοκτήτη του ΑΔΜΗΕ να ανεβεί το ποσοστό κέρδους από 8% σε 11%
Για μια ΔΕΗ
ενιαία, καθετοποιημένη, 100% δημόσια, κάτω από εργατικό και κοινωνικό
έλεγχο, κρατικοποίηση-εθνικοποίηση όλων
των ιδιωτικών επιχειρήσεων ηλεκτρισμού
και ταυτόχρονα αγωνιζόμαστε για μια άλλη κοινωνία όπου το ρεύμα και όλα τα
δημόσια αγαθά θα είναι πλήρως κοινωνικοποιημένα και θα παρέχονται δωρεάν σε όλο
το λαό.
Πράσσος
Στέφανος
Πρόεδρος του
Δ.Σ του ΣΕΕΝ «Εργατική Αλληλεγγύη»
Το άρθρο
δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΠΡΙΝ την Κυριακή 19/1/14
