Του Ν. ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*
Δεν είναι ότι δε
ντρέπονται. Αυτό το ξέρει και η «κουτσή Μαρία». Είναι ότι πλέον δεν
έχουν να πιαστούν από πουθενά αλλού πέρα από την ίδια τους την
ξεδιαντροπιά! Που την κάνουν σημαία! Την κάνουν έμβλημα! Την
χρησιμοποιούν σαν προπέτασμα καπνού! Αφού τους τελειώσανε τα
«καθρεφτάκια», τώρα βγάζουν στο μεϊντάνι τον ίδιο τους τον καθρέφτη και πουλάνε για «καθρεφτάκι» την ίδια τους την ασχήμια!
Τώρα, λοιπόν, ανακαλύψανε
ότι γύρω από τις ΜΚΟ έχει στηθεί «βιομηχανία» απάτης και αρπαγής. Τί
μου λές; Σώπα! Μόνο που έχουν βγάλει κάλους τα χεράκια πολλών εργατών του Τύπου,
δεκαετίες τώρα, έχει στερέψει το μελάνι εφημερίδων (της Realnews, της
Αυγής, του Ριζοσπάστη συμπεριλαμβανομένων) χρόνια τώρα, να γράφουν και
να ξαναγράφουν γι’ αυτές τις βρωμιές. Αλλά εκείνοι που τώρα παριστάνουν
τους Ιαβέρηδες, παρίσταναν τις μωρές παρθένες...
Τώρα, επίσης,
ανακάλυψαν ότι κάτι δεν πάει καλά με την υποκρισία των «πόθεν έσχες». Τι
μου λες; Σώπα! Μόνο που όσοι τώρα φοράνε την εισαγγελική τους μουτσούνα
για να κουνήσουν αδέκαστα το δάκτυλο, είναι εκλεκτά μέλη του συστήματος
που διέπρεψε ως αβανταδόρος του «όποιος έχει στοιχεία να πάει στον εισαγγελέα»...
Είναι τέτοιος ο οίστρος που τους έχει πιάσει που δεν αποκλείεται – μετά την Αμερική - να «ανακαλύψουν» και καμία λίστα με «μυστικά κονδύλια» προς «ημέτερους παπαγάλους» σε υπουργεία και Γραμματείες...
Ανά τακτά χρονικά
διαστήματα, έρχονται και επανέρχονται... αποκαλύψεις γύρω από τη
φοροδιαφυγή, τις ατασθαλίες στην τάδε ή τη δείνα υπηρεσία, για τις
«αρπαχτές» εδώ κι εκεί, για προνοιακά επιδόματα και κοινωνικές παροχές
που κάποιοι εισέπρατταν παράνομα, για κομπίνες, για λαμογιές, για
διαπλοκές και τρίγωνα της πολιτικής εξουσίας με κάθε λογής
«μακρυχέρηδες» και «πεντακαθαρίδηδες».
Όμως: Λες και
σπάει κάθε φορά ο διάολος το ποδάρι του, πότε νομίζετε ότι οι
κυβερνήσεις εντοπίζουν και... εξιχνιάζουν τέτοιες καταστάσεις; Και πότε
τα ΜΜΕ τις παρουσιάζουν με το δικό τους αξιολάτρευτο ζήλο; Όλως τυχαίως:
- Τα θέματα περί «διαφθοράς στο Δημόσιο» κατακλύζουν την επικαιρότητα κάθε φορά που ξενικά νέος γύρος απολύσεων και διαθεσιμοτήτων χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων.
- Τα θέματα περί «μαϊμού» δικαιούχων κοινωνικών παροχών διαπιστώνονται τη στιγμή των επικείμενων αποφάσεων για περικοπές των προνοιακών επιδομάτων.
- Τα θέματα για τις παράνομες συντάξεις ή για τις ατασθαλίες στο ΙΚΑ εμφανίζονται στο προσκήνιο όποτε επίκεινται περικοπές των συντάξεων ή νέο πετσόκομμα ασφαλιστικών δικαιωμάτων.
- Οι ατασθαλίες, από αγροτικούς συνεταιρισμούς μέχρι αποθήκευση φαρμάκων σε σπηλιές, εντοπίζονται όποτε πρόκειται να χτυπηθεί κάποια κοινωνική και επαγγελματική κατηγορία (π.χ. αγρότες, φαρμακοποιοί κλπ).
- Οι γκλαμουράτοι της φοροδιαφυγής, όπως και ο κακός υδραυλικός που δεν κόβει απόδειξη, κατακλύζουν τα δελτία ειδήσεων όποτε έρχονται τα νέα φοροεισπρακτικά μέτρα και τα χαράτσια, τα οποία ο λαός «πρέπει» να τα υποστεί μιας και οι διεφθαρμένοι δεν πληρώνουν τους δικούς τους φόρους, κ.ο.κ.
- Το φαγοπότι στις προμήθειες των νοσοκομείων το θυμούνται κάθε φορά που επίκειται νέο χτύπημα στο δημόσιο σύστημα υγείας.
- Το πάρτι στα εξοπλιστικά, που «το ήξεραν εδώ και δέκα χρόνια», το ξεχνούν κάθε που ετοιμάζεται κάποια νέα παραγγελία.
- Όσο για τους κάθε λογής μπαγάσηδες, όπως αυτοί των ΜΚΟ, φανερώνονται κάθε φορά που ο κόσμος έχει αλαλιάσει από το πάρτι που συντελείται πάνω στην καμπούρα του. Όταν έχει καταρρακωθεί κάθε έννοια δικαίου. Και, φυσικά, όταν η κυβέρνηση (η εκάστοτε κυβέρνηση) θέλει να «αλλάξει το κλίμα». Πώς; Πουλώντας «κοινωνική ευαισθησία» και μοιράζοντας από «κάθαρση» μέχρι τζούφιες πασχαλιάτικες στρακαστρούκες σαν το «δώρο» των... 200 ευρώ του κ.Σαμαρά.
Μόνιμη επωδός σε αυτό το ατελείωτο σίριαλ είναι ότι, πρώτον, η διαφθορά είναι... κακό πράγμα και, δεύτερον,
ότι η καλή κυβέρνηση, με τους καλούς υπουργούς, ως ταπεινός υπηρέτης
του λαού, βάζει «χέρι» στους επίορκους για να απαλλάξει την κοινωνία από
το μίασμά τους...
Δεν ξέρουμε αν οι
σκηνοθέτες του εν λόγω εξοργιστικά γελοίου θεάματος είναι περισσότερο
γελοίοι, ή περισσότερο εξοργιστικοί. Ξέρουμε, όμως, τα εξής:
1) Αυτή η
εικόνα διαφθοράς με την οποία προσπαθούν ενίοτε να λερώσουν - ως
συνυπεύθυνη - ολόκληρη την κοινωνία, είναι η εικόνα του καθρέφτη τους.
Το κράτος των τρωκτικών, της αναξιοκρατίας, του κομματικού ρουσφετιού,
των πελατειακών συμπεριφορών και της «μαύρης» συναλλαγής, το κράτος που
οι «κυβερνητικές οργανώσεις» του είχαν Λιάπηδες με πλαστές πινακίδες και
οι επιδοτούμενες «μη κυβερνητικές οργανώσεις» του είχαν πλαστούς –
πλην... θεοσεβούμενους - «ναρκοσυλλέκτες», έχει χτιστεί και λειτουργεί
κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση εκείνης της πολιτικής που κατέστησε λαϊκή
ρήση ότι «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι».
2) Αυτοί
και οι φίλοι τους που το παίζουν διώκτες της διαφθοράς, είναι οι
σεσημασμένοι της άφατης υποκρισίας που έχουν οικοδομήσει ένα πολιτικό
σύστημα το οποίο έχει για προμετωπίδα του εκείνο το πάλαι ποτέ απίθανο
πρωθυπουργικό απόφθεγμα «έκανε ένα δωράκι στον εαυτό του» και που έχει για έμβλημά του τη «Ζήμενς» και τα Βατοπέδια.
3) Η κυρίαρχη πολιτική και οι κυρίαρχοι πολιτικοί αυτού του κράτους ήταν που όποτε έσκαγε το απόστημα εκείνοι απαντούσαν: «Αυτή είναι η Ελλάδα»!
Αυτοί είναι που έκαναν ομιλίες για τον «περιορισμό» (σ.σ.: προσέξτε:
όχι για την κατάργηση, αλλά για τον «περιορισμό»!) του «γρηγορόσημου»
στο δημόσιο τομέα. Πρόκειται για τον δικό τους, τον κρατικομονοπωλιακό,
τον κομματικό και ιδιωτικοποιημένο δήθεν «δημόσιο» τομέα, τον φτιαγμένο
με τα υλικά του «έχω μέσο», «έχω δόντι», «έχω βύσμα», «έχω και μπάρμπα
στην Κορώνη».
4) Είναι το
δικό τους πολιτικό καθεστώς, το καθεστώς της μίζας και της αρπαχτής,
των «κουμπάρων» και των «αναψυκτηρίων», των υποβρυχίων που «γέρνουν» και
των στενών δεσμών με τους Χριστοφοράκους, τους Τομπούλογλου και τους
Τσοχατζόπουλους, το κράτος της «λίστας Λαγκάρντ», των «εθνικών
νταβατζήδων» και των «θαλασσοδανείων» πάνω στο οποίο μεγαλουργεί το
«φακελάκι» και το «τσάκω ρε μάγκα τόσα και προχώρα».
Αυτό το κράτος
α) που
κουκούλωσε δικομματικά το σκάνδαλο της «Ζήμενς», που χαρίζει
δισεκατομμύρια στους τραπεζίτες, που καλύπτει τα δάνεια εκατοντάδων
εκατομμυρίων του Μεγάρου Μουσικής, αλλά πλειστηριάζει τα σπίτια του
κοσμάκη,
β) που προσπαθεί να περάσει στα μουλωχτά (ν)τροπολογίες της νύχτας για την απαλλαγή των φόρων στις «εξωχώριες» εταιρείες,
γ) που οι
ταγοί του - οι οποίοι ομιλούν περί... φοροδιαφυγής - σουλατσάριζαν στα
«κότερα» των προυχόντων οι οποίοι έχουν εξασφαλίσει μηδενικούς
φορολογικούς συντελεστές για τα κέρδη τους, την ώρα που ο
χιλιοχαρατσωμένος λαός βλέπει να τους επιβάλλονται 9 φορές μεγαλύτεροι
φόροι, είναι το ίδιο κράτος που συντάσσει τις
διαβόητες λίστες με τα «μαύρα» προς τα δημοσιογραφικά του παπαγαλάκια.
Που όπως έκανε παιχνίδι «φιλανθρωπίας» ταΐζοντας ΜΚΟ, τώρα κάνει
παιχνίδι «απονομής δικαιοσύνης» ταΐζοντας το πόπολο με την μπαλαφάρα της
«εξάρθρωσης» των κακών ΜΚΟ. Που συντηρεί (με ή χωρίς ΜΚΟ) εκείνα τα
«ενσωματωμένα» δίκτυα επικοινωνίας που αναλαμβάνουν να μας εμφανίσουν
από το ΝΑΤΟ μέχρι το ΔΝΤ και την τρόικα ως τους καλύτερους φίλους του
ανθρώπου...
Αυτό, επομένως, το
κράτος και αυτή η πολιτική, που εξαγοράζουν, που εκβιάζουν, που
εκμαυλίζουν, που διαφθείρουν, είναι το ίδιο κράτος και η ίδια πολιτική
που όχι μόνο δεν εγγυώνται το δημόσιο χρήμα, αλλά αντιθέτως:
Πρωταγωνιστούν στην διασπάθιση του δημόσιου χρήματος! Πρωταγωνιστούν!
Παντοιοτρόπως: Κι όταν επιδοτούν ΜΚΟ για να επιτελούν το θεάρεστο έργο
της ανασκολόπισης του κολεόπτερου, κι όταν επιδοτούν τράπεζες για να
επιτελούν το ακόμα πιο θεάρεστο έργο της ανασκολόπισης του λαού, κι όταν
επιδοτούν «συμβούλους» για να ξεπουλούν τη δημόσια περιουσία.
Πάει πολύ, λοιπόν,
να θέλει αυτό το κράτος, με αυτό το πολιτικό σύστημα, να εμφανίσει την
ίδια του τη σαπίλα σαν κολυμπήθρα του Σιλωάμ! Πάει πολύ! Αυτό το κράτος
ανήκει στους «εξυγιαντές» του. Δικό τους, των «εξυγιαντών», είναι το
κράτος με όλες του τις (κυβερνητικές και μη) οργανώσεις. Δική τους, των
«εξυγιαντών», είναι και η βρωμιά του κράτους τους.
*Δημοσιεύθηκε στο "enikos.gr" την Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2014
