Κάτι είναι και αυτό. Για πρώτη φορά, έστω και ανεπίσημα, ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ Πολ Τόμσεν αποδέχθηκε ότι έγιναν λάθη στον καθορισμό των βασικών υλικών του (πρωτοφανούς στα χρονικά) προγράμματος λιτότητας που επιβλήθηκε στην Ελλάδα.
Επί μονίμου βάσεως εταίροι, τεχνοκράτες και λογιών λογιών πραματευτάδες, έριχναν το φταίξιμο στην Ελλάδα, απέδιδαν αδράνεια στο πολιτικό της προσωπικό, αδικώντας το κατάφορα καθώς -κατά γενική ομολογία- αποδείχθηκε πρόθυμο και αρκούντως συγκαταβατικό.
Δείτε την περίπτωση Σαμαρά. Από την αρχή της κρίσης ήταν ο πρώτος που βγήκε στα ρουμάνια, φωνάζοντας σε όλους τους τόνους ότι η καθορισθείσα στις Βρυξέλλες πολιτική στραγγαλίζει την ανάπτυξη, πνίγει την οικονομία, προκαλώντας μεγαλύτερες πληγές από αυτές που καλείται να επουλώσει.
Έλεγε και ξανά έλεγε ότι σε περιόδους κρίσης ενισχύεις την οικονομία, "ρίχνεις χρήμα στην αγορά", έλεγε και άλλα πολλά, κούφια λόγια.
Θυμάστε το 2009 που σε δραματικούς τόνους, που μόνο ο ίδιος γνωρίζει να χρησιμοποιεί, καλούσε την κυβέρνηση Παπανδρέου να μην "τολμήσει" να αυξήσει τις τιμές καυσίμων; Είδατε που εκτινάχθηκαν οι τιμές...
Με φωνή στεντόρεια ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης καλούσε να καταψηφισθεί το πρώτο μνημόνιο, ζητώντας από τους βουλευτές του κοινοβουλίου να μην συναινέσουν στο έγκλημα.
Και μετά; Μετά τα ξέχασε όλα. Εφηύρε σχήματα καταστροφικά για να δικαιολογήσει τη μεταστροφή του. Ο αποσυνάγωγος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ), πολύ γρήγορα έγινε το καλύτερο παιδί στα συντηρητικά ευρωπαϊκά σαλόνια.
Αυτός που έλεγε ότι δεν βάζει την υπογραφή του στην καταδίκη της χώρας, αυτός καλείται τώρα να περάσει το επαχθέστερο πρόγραμμα λιτότητας που έχει υπάρξει!
Υπό την ηγεσία του θα ληφθεί ένα νέο πρόγραμμα λιτότητας, ύψους 13 δις. ευρώ, προκειμένου να υπάρξει επιμήκυνση του προγράμματος και ίσως -ποιος ξέρει- μια νέα, μείωση του χρέους από τη μερική διαγραφή των ελληνικών ομολόγων που έχει στο χαρτοφυλάκιο της η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Ποιο το συμπέρασμα; Το ομολογούν οι ίδιοι. Ότι το πείραμα απέτυχε. Η Ελλάδα μάτωσε, αλλά οι θυσίες δεν έπιασαν τόπο.
Από την πρώτη στιγμή ήταν σαφές ότι η διευθύντρια του ευρωπαϊκού σχολείου είχε αποφασίσει να επιβάλει αυστηρή τιμωρία, παραδειγματική, στην ασυνεπή, αυθάδη και ατίθαση μαθήτρια, Ελλάδα, που της άρεσε να γυρίσει τα βράδια, παραβλέποντας κατά σύστημα τις σχολικές της επιδόσεις.
Δεν πήρε μόνη της την επώδυνη απόφαση η Γερμανίδα διευθύντρια. Είχε στα χέρια τις συστάσεις αυστηρές, τις οποίες απέστειλαν οι ενάρετοι γονείς της Ελλάδας από την Αθήνα.
Την επίπληξη ακολούθησε η τιμωρία, την τιμωρία η διαπόμπευση, και τη διαπόμπευση η αυτοκτονία!
Τώρα κάποιοι κλαίνε, κάποιοι οδύρονται. Λένε ότι κανείς δεν ήθελε να της κάνει κακό…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου