ΜΟΝΟ ΕΝΩΜΕΝΗ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΘΑ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣΕΙ!

Για κρίση νομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος μιλούν πλέον αρκετοί αριστεροί διανοούμενοι και καλούν την αριστερά να συγκροτήσει κοινό μέτωπο και να διατυπώσει πρόταση εξουσίας.

Η μεγάλη αποχή, η οποία μαζί με το λευκό και το άκυρο έφτασαν το 50% στα αστικά κέντρα, ερμηνεύεται ως διαμαρτυρία για την κυβερνητική πολιτική, αλλά και ως απόρριψη του πολιτικού προσωπικού. Την ίδια στιγμή, διατυπώνουν κριτική για την αριστερά, που κατακερματίζει τη δύναμή της και δεν συγκροτεί ενιαίο μέτωπο, αξιοποιώντας τη δυναμική των αντικειμενικών συνθηκών.

Είναι γνωστά, άλλωστε, τα σχόλια που έγιναν και προεκλογικά για την πολυδιάσπαση, αλλά και για «οπορτουνιστικές υποψηφιότητες» από ψηφοφόρους που ψήφισαν με βαριά καρδιά, κάποιον από τους συνδυασμούς της αριστεράς, «παρ' όλα αυτά και παρά ταύτα». Η αποχή και το λευκό ως στάση απόρριψης του πολιτικού προσωπικού, αφορά, έτσι κι αλλιώς, σε ένα βαθμό και την αριστερά....Πέρα, όμως, από τα παράπονα που αναδύθηκαν και τις σκέψεις για το τι θα γινόταν «αν» η αριστερά ήταν ενωμένη, αρκετοί αριστεροί διανοούμενοι επισημαίνουν ότι το υψηλό αθροιστικά ποσοστό, δείχνει τις δυνατότητες της αριστεράς, ειδικά εν μέσω κρίσης. Ο αναπληρωτής καθηγητής Φιλοσοφίας στο Kings College του Λονδίνου, Στάθης Κουβελάκης, που εκτιμά ότι «το πολιτικό μήνυμα των εκλογών ήταν η αποχή, τα λευκά και άκυρα ως απονομιμοποίηση του πολιτικού συστήματος», πιστεύει «ότι σύντομα θα υπάρξουν εξελίξεις και ανακατατάξεις στο χώρο της αριστεράς».

«Πάντως, ως γενική εικόνα παραμένει ότι ως σύνολο συνιστά αποτυχία για την αριστερά η αδυναμία της να κεφαλαιοποιήσει τη λαϊκή οργή και να της δώσει μια προοπτική, μια ελπίδα. Υπάρχει, όμως, μια υπολογίσιμη βάση για να επιχειρηθεί κάτι τέτοιο». Ο Κώστας Δουζίνας, καθηγητής της Νομικής Σχολής και διευθυντής του ινστιτούτου Μπίρκμπεκ του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, σε άρθρο που έγραψε την περασμένη εβδομάδα με τον Πέτρο Παπακωνσταντίνου στη βρετανική εφημερίδα «Γκάρντιαν», εκτιμά ότι εάν «είχε δημιουργηθεί ένα ενιαίο μέτωπο εναντίον των μέτρων, αυτό θα μπορούσε να αναδειχθεί ηγεμονικό μπλοκ αντιμαχόμενο τη νεοφιλελεύθερη λογική των κυρίαρχων ελίτ».

«Αυτό για το οποίο η υπόλοιπη αριστερά κατηγορεί συνήθως το ΚΚΕ, δηλαδή ότι περιχαρακώνεται, αυτή τη φορά το έκαναν όλοι», αναφέρει στην «Κ.Ε.» ο Κ. Δουζίνας, ο οποίος θεωρεί ότι αυτό συνέβη σε μια εντελώς λάθος στιγμή. «Η αριστερά και όλος ο δημοκρατικός κόσμος είχαν την υποχρέωση να υπερασπιστούν το κοινωνικό συμβόλαιο της μεταπολίτευσης. Η κοινωνία πρέπει να αμυνθεί στη διάλυση του μεταπολιτευτικού κοινωνικού ιστού. Δεν είναι μια συνηθισμένη κρίση. Τα ποσοστά του κάθε συνδυασμού είχαν πολύ μικρότερη σημασία. Τελικά όλοι μίλαγαν για μέτωπο κι έκαναν το αντίθετο».

Ο καθηγητής του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Γιώργος Χουρμουζιάδης υποστηρίζει ότι «αυτή τη στιγμή το ΠΑΣΟΚ κυβερνάει με την υποστήριξη του 19% του εκλογικού σώματος» και δηλώνει ότι η κυβέρνηση έχασε τη δεδηλωμένη. Εκφράζει όμως και το παράπονό του γιατί «η αριστερά δεν μπόρεσε να μετατρέψει την οργή του λαού σε πολιτική θέση και την αποχή σε συμμετοχή».

Εκτιμά ότι οι αντικειμενικές συνθήκες είναι ώριμες, αλλά το πρόβλημα της αριστεράς είναι οι υποκειμενικές συνθήκες. Επιμένει ωστόσο ότι «πρέπει να διεκδικήσει την εξουσία και να μην παραμένει εγκλωβισμένη στη διαμαρτυρία».

Παρόμοιες απόψεις εκφράζει και ο Στ. Κουβελάκης που δηλώνει ότι χρειάζεται συγκεκριμένη πρόταση ρήξης και όχι κενές ρητορείες που παραπέμπουν «σε ένα είδος Δευτέρας Παρουσίας» και στην έφοδο για μια λαϊκή εξουσία ή στην «πανευρωπαϊκή εξέγερση για μια καλή Ε.Ε.». Πιστεύει, μάλιστα, ότι, εάν η πολυδιασπασμένη ελληνική αριστερά εξακολουθήσει να μην ανταποκρίνεται στις ανάγκες της κοινωνίας και τις απαιτήσεις των καιρών, «θα έχει την τύχη της ελληνικής αριστεράς ή κάποιο κίνημα θα σηκωθεί από κάτω και θα σαρώσει τα πάντα».

Στο ίδιο πνεύμα και η κριτική του καθηγητή Οικονομικών του Πανεπιστημίου SOAS του Λονδίνου, Κώστα Λαπαβίτσα: «Η κοινωνία απαιτεί προγραμματική πρόταση εξόδου από την κρίση, καθώς και το πολιτικό μέτωπο που θα την κάνει πραγματικότητα. Αυτό έψαχνε από την αριστερά τον περασμένο Μάιο, αλλά δεν το βρήκε. Πιθανώς να το ξαναζητήσει στο επόμενο διάστημα, γι' αυτό πρέπει να είναι έτοιμη». Ο Κ. Δουζίνας επισημαίνει την ανάγκη νέων ιδεών, νέων προσώπων και συγκλίσεων που θα αναδείξουν καινούργιες πολιτικές. «Πρέπει να ασκηθεί ηγεμονική πολιτική, όπου θα ενωθεί όλος ο προοδευτικός κόσμος για να υπερασπιστεί τις κοινές αξίες, κάτω από κοινά συνθήματα και παραμερίζοντας τις αντιθέσεις».

της Β.Σιούτη από την Ελευθεροτυπία