Έναν ανέλπιστο αλλά καλοδεχούμενο (από όλους μας) φίλο και «συμπαραστάστη» απέκτησε το ξεχασμένο και μισομπαζωμένο πέτρινο γεφύρι στο Βαθύλακκο. Στο κείμενό του, που ακολουθεί και δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «ΕΚΦΡΑΣΗ» της ΕΝΩΣΗΣ ΦΙΛΩΝ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ, ο φίλος Σταύρος Καλυβιώτης αναφέρεται στο γεφύρι αυτό, που «ανήκει στα παραδοσιακά κτίσματα της λαϊκής μας κληρονομιάς», με την ελπίδα και συνάμα παρότρυνση για τη διάσωση και ανάδειξή του.
Ο φίλος Σταύρος είναι από την Καλαμάτα, εμείς είμαστε από εδώ …. Θα τον ακούσουμε;
Εικόνες παλαιάς και νέας εποχής
«1. Το παλαιό γεφύρι στο Βαθύλακκο Κοζάνης
Ο Βαθύλακκος είναι ένα χωριό 15 χλμ. Έξω από την Κοζάνη, στον οδικό άξονα Κοζάνης-Λάρισας. Παλαιότερα, μέχρι το 1923, κατοικούσαν Τούρκοι. Μετέπειτα, κάτοικοι με Μικρασιατική καταγωγή (Πόντο, Προύσσα, Άδανα) εγκαταστάθηκαν εκεί σε δυο κοινότητες, την Κετσιλέρ και τη Νέα Συγή. Το 1936, με τη συνένωση των δύο αυτών Κοινοτήτων, δημιουργήθηκε ο Βαθύλακκος.
Έξω από το χωριό, υπάρχει ένα παλαιό πέτρινο τοξωτό γεφύρι. Μικρό σε μέγεθος …
Σήμερα είναι ξεχασμένο για τους περισσότερους και αφημένο στην ερημιά του. Οι κάτοικοι διηγούνται, ότι πολλά χρόνια πίσω,- χτίστηκε την εποχή της τουρκοκρατίας- εξυπηρετούσε τα γύρω χωριά με τα Σέρβια.
Οι εδαφικές διαμορφώσεις και οι αλλαγές στο οδικό δίκτυο, φαίνεται ό9τι το άφησαν στην άκρη «παραπονεμένο» και χορταριασμένο. Η καμάρα του, ίσα που διακρίνεται γιατί οι προσχώσεις κάλυψαν με τα χρόνια τις πλευρές του κι αυτό, έχασε σιγά σιγά και το … «ύψος» του. Βέβαια, δεν είναι όμοιο με κείνα τα πέτρινα τοξωτά γεφύρια με τα μεγάλα ανοίγματα που συναντώνται στην Ήπειρο και σε άλλες περιοχές της Χώρας, τα οποία στέκουν αγέρωχα στη θέση τους και προκαλούν το θαυμασμό.
Η αλήθεια, όμως, είναι ότι και αυτό το γεφύρι, έστω και μικρό, πρόσφερε τις υπηρεσίες του στους κατοίκους για πάρα πολλά χρόνια. Ήταν φτιαγμένο με την εμπειρική αρχιτεκτονική των μαστόρων-κτιστάδων του παρελθόντος.
Σήμερα, αν το γεφύρι μπορούσε να μιλήσει, ίσως να μας έλεγε πολλά… Για το χθες και για το σήμερα… Ίσως να έλεγε ότι περιμένει περισσότερο τη φροντίδα, αλλά και την ανάδειξή του, μια και ανήκει στα παραδοσιακά κτίσματα της λαϊκής μας κληρονομιάς. Ίσως ακόμα να έλεγε και για το δέος που μπορεί να νοιώθει, «ακούγοντας» ότι λίγα χιλιόμετρα πιο μακριά, στη λίμνη του Αλιάκμονα, υπάρχει ένα άλλο γεφύρι διαφορετικό, καινούργιο, πανύψηλο και τεράστιο χτισμένο με τη νέα τεχνολογία, το οποίο ενώνει τις όχθες της για να εξυπηρετεί τους σημερινούς κατοίκους.
2. Η γέφυρα στη λίμνη του Αλιάκμονα
Εντυπωσιακή είναι η μεγάλη γέφυρα Σερβίων Κοζάνης, επάνω στη λίμνη που δημιουργήθηκε στον ποταμό Αλιάκμονα το 1975, ύστερα από την κατασκευή του φράγματος για το Υ/Ηλεκτρικό Εργοστάσιο της ΔΕΗ.
Με μήκος 1372 μέτρα και ύψος 55 μέτρα πάνω από την επιφάνεια του νερού της λίμνης, ενώνει τις ακτές και αποτελεί τμήμα του οδικού άξονα Κοζάνης-Λάρισας.
Η κατασκευή του φράγματος και η δημιουργία αυτής της τεχνητής λίμνης έδωσαν νέες προοπτικές ανάπτυξης στην περιοχή, η οποία σιγά σιγά άλλαξε όψη. Αξιοποιήθηκαν τα παράκτια χωριά και αναπτύχθηκαν ξενοδοχειακές μονάδες, καταλύματα, εστιατόρια και ταβέρνες. Η διαδρομή γύρω από τη λίμνη είναι θαυμάσια και η θέα, από πάρα πολλά σημεία, είναι μαγευτική.
Στη λίμνη αναπτύχθηκε και η αλιεία. Υπάρχουν γριβάδια, γουλιανοί και κυπρίνοι. Αρκετοί ψαράδες ακολουθώντας και κάποιους κανόνες και περιορισμούς για την προστασία των υδρόβιων πληθυσμών ασχολούνται με το ψάρεμα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στην Κοζάνη δημιουργήθηκε ο Ναυτικός Όμιλος Κοζάνης, με έδρα και εγκαταστάσεις δίπλα στη γέφυρα, ο οποίος αναπτύσσε ανάλογες ναυταθλητικές και αλιευτικές δραστηριότητες.
Σίγουρα είναι ένα θαυμάσιο μέρος με ιδιαίτερο φυσικό κάλλος που αξίζει να το επισκεφτεί κανείς. …»
Σταύρος Καλυβιώτης
Εκδότης-Διευθυντής περιοδικού ΕΚΦΡΑΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου