Με φρου φρου και … προβολείς

Η τρίκλιτη Βυζαντινή Βασιλική των Σερβίων, ένα σύμβολο για την πόλη μας «φαντάζει» τις τελευταίες μέρες, ή μάλλον νύχτες, φωταγωγημένη πάνω από την πόλη στο λόφο του κάστρου.Ενστάσεις υπάρχουν και επικεντρώνονται περισσότερο στον τρόπο του φωτισμού. Θα’ λεγε κανείς, πως ότι υπήρχε διαθέσιμο στα καταστήματα ηλεκτρικών ειδών των Σερβίων σε λάμπες, λαμπάκια, προβολείς, σποτάκια, … φακούς, έχει «πέσει» να φωτίζει, το κατά τα άλλα σεμνό και λιτό μνημείο, που ανήμπορο να αντιδράσει και να αρθρώσει λόγο, αρκείται στο να προσπαθεί -με τα απομεινάρια και τα χαλάσματα που έχουν απομείνει- να αναδεικνύει την ομορφιά του. Μια ομορφιά παλιών ένδοξων εποχών, που δεν μπορεί να κάνει τίποτα μπροστά στην πανηγυρίστικη «νέα αισθητική» των νεοελλήνων. Δεν θα επιμείνω στο φωτισμό γιατί έτσι κι αλλιώς είναι θέμα γούστου και αισθητικής. Αυτό που με προβληματίζει με απασχολεί και εν μέρει με εξοργίζει (λέω εν μέρει, γιατί απλά ΒΑΡΕΘΗΚΑ να εξοργίζομαι και να γκρινιάζω για τις στραβωμάρες του «οίκου μας») είναι η κατάσταση που βρίσκεται το μνημείο εδώ και δεκαετίες. Όσοι μεγαλώσαμε στα Σέρβια και ζούμε και σήμερα έχουμε την εικόνα της Βασιλικής και τη φθορά και καταστροφή που έχει υποστεί τα τελευταία μόλις χρόνια, ίσως περισσότερη από το πέρασμα αιώνων. Κάποιες προσπάθειες αποκατάστασης, συντήρησης είχαν ξεκινήσει κατά διαστήματα, αλλά κρίνοντας από το αποτέλεσμα ήταν απλά «ευκαιρίες» για κάποιους. Οι θαυμάσιες τοιχογραφίες που κοσμούσαν τα πλευρικά τοιχώματα έχουν σχεδόν εξαφανισθεί, η βόρειο ανατολική πλευρά του ιερού γκρεμίζεται καθημερινά και όσο για την περίφραξη … Στον προαύλιο χώρο: σιδεριές, ξύλα και ένα ξύλινο μικρό σπιτάκι εργαλείων (εάν υπάρχει ακόμη) απομεινάρια της «συντήρησης». Με όλα τα παραπάνω ο κιτρινιάρικος φωτισμός δεν είναι υπερβολή; Μήπως θα’ πρεπε πρώτα να φροντίσουμε να διασωθεί ότι έχει απομείνει; Δεν είναι απαραίτητη η στέγαση του μνημείου ώστε να προφυλάσσεται έστω από τις καιρικές συνθήκες; Σε λίγο καιρό οι προβολείς θα φωτίζουν μόνο χαλάσματα τη νύχτα γιατί στο φως της μέρας θα είναι ολοφάνερη η αδιαφορία, και η εγκατάλειψη η μεγάλη κληρονομιά που μας έχει δοθεί απλόχερα και που μάλλον δεν την αξίζαμε.-