της Μαρίας Χριστάκη *Τα τελευταία 5,5 χρόνια βλέπω, δυστυχώς, τα Σέρβια να μένουν μακριά από κάθε μορφή ανάπτυξης και εξέλιξης. Η τωρινή δημοτική αρχή φρόντισε την πρώτη της αναποτελεσματική τετραετία να τη συνεχίσει με μια δεύτερη, που αν και βρίσκεται στα μέσα της, δεν μπορείς παρά να την αποκαλέσεις τραγική!Τα Σέρβια, ένας από τους μεγαλύτερους και ομορφότερους δήμους της Δυτικής Μακεδονίας, οδηγούνται με γοργούς ρυθμούς σε μια παρακμή από την οποία η ανάκαμψη θα είναι από δύσκολη έως αδύνατη.Η δημοτική αρχή από το 2002 μέχρι και σήμερα δεν απαριθμεί ούτε ένα έργο για την ανάπτυξη του τόπου και αυτό είναι εμφανές. Τι γίνεται όμως όταν μια δημοτική αρχή εκτός από το να μην προσφέρει έργο χάνει και τις αξίες της; Οδηγείται σε ηθική παρακμή δημιουργώντας προβλήματα και στον πυρήνα της, δηλαδή, το δημαρχείο Σερβίων.
Συγκεκριμένα, η τοπική εξουσία αντιμετωπίζει τους υπαλλήλους με δύο μέτρα και δύο σταθμά. Δηλαδή, «χαϊδεύει» αυτούς που συμφωνούν μαζί της και «κυνηγά» με μένος αυτούς που διαφωνούν, ιδεολογικά και πολιτικά, στέλνοντας τους στο πειθαρχικό όργανο των δημοσίων υπαλλήλων.Το μόνο που καταφέρνει βέβαια είναι να χάνει πολύτιμο χρόνο με το ν’ αναλώνεται σε μικροαστικές συγκρούσεις με τους υπαλλήλους της , χρόνο που θα μπορούσε να αξιοποιήσει αποδοτικότερα.
Απόρροια της μη αντικειμενικής συμπεριφοράς από τη δημοτική αρχή είναι να χωρίζονται οι υπάλληλοι, σε τέσσερις κατηγορίες:1) σε αυτούς που είναι φίλα προσκείμενοι στην δημοτική αρχή από το 2002,2) σε αυτούς που έγιναν στην πορεία για το συμφέρον τους, καταπατώντας τις ιδεολογίες τους,3) σε αυτούς που δεν μιλάνε γιατί «φοβούνται» μην έρθει και η δική τους σειρά για το πειθαρχικό και4) σε αυτούς τους 2-3(και αν είναι τόσοι) που λένε τα πράγματα με τ’ όνομά τους. Γίνεται λοιπόν αντιληπτό ότι με αυτές τις συνθήκες στο δημαρχείο Σερβίων δεν μπορεί να υπάρξει συναδελφική αλληλεγγύη και δεν συζητάμε βέβαια για συνδικαλισμό. Πράγματα, δηλαδή, αυτονόητα και για την πιο μικρή κοινότητα της Ελλάδας για εμάς είναι ασύλληπτα.
Επίσης, αυτό που δεν χωράει ο νους ενός ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΎ ανθρώπου είναι πως μπορεί μια δημοτική αρχή να παραποιήσει τα πρακτικά ενός δημοτικού συμβουλίου μόνο και μόνο επειδή αυτά δεν τη συμφέρουν. Το τραγικό βέβαια της υπόθεσης είναι ότι ένας υπάλληλος ανέλαβε την ευθύνη. Δηλαδή, να πιστέψουμε ότι ο συγκεκριμένος υπάλληλος μπήκε στην διαδικασία να δει τι συμφέρει την δημοτική αρχή και είπε να σβήσει τέσσερις «σειρούλες» από τα πρακτικά; Αλλά αν είμαστε καλοπροαίρετοι και το δεχτούμε αυτό, τότε η «δίκαιη» δημοτική αρχή του δήμου Σερβίων είχε έναν πολύ σοβαρό λόγο, κατά την γνώμη μου, να στείλει τον συγκεκριμένο υπάλληλο στο πειθαρχικό εκεί, δηλαδή, που στέλνει άλλους υπαλλήλους επειδή δεν τους συμπαθεί και είναι αντίθετοι από την πολιτική της ιδεολογία.
Συμπερασματικά, μια δημοτική αρχή μπορεί να είναι όχι μόνο ανάξια των προσδοκιών αλλά συνάμα καταστροφική και σε συνδυασμό με την δεξιά της καταγωγή μπορεί να γίνει και επικίνδυνη για τον τόπο, τους πολίτες και τις αξίες.
Συγκεκριμένα, η τοπική εξουσία αντιμετωπίζει τους υπαλλήλους με δύο μέτρα και δύο σταθμά. Δηλαδή, «χαϊδεύει» αυτούς που συμφωνούν μαζί της και «κυνηγά» με μένος αυτούς που διαφωνούν, ιδεολογικά και πολιτικά, στέλνοντας τους στο πειθαρχικό όργανο των δημοσίων υπαλλήλων.Το μόνο που καταφέρνει βέβαια είναι να χάνει πολύτιμο χρόνο με το ν’ αναλώνεται σε μικροαστικές συγκρούσεις με τους υπαλλήλους της , χρόνο που θα μπορούσε να αξιοποιήσει αποδοτικότερα.
Απόρροια της μη αντικειμενικής συμπεριφοράς από τη δημοτική αρχή είναι να χωρίζονται οι υπάλληλοι, σε τέσσερις κατηγορίες:1) σε αυτούς που είναι φίλα προσκείμενοι στην δημοτική αρχή από το 2002,2) σε αυτούς που έγιναν στην πορεία για το συμφέρον τους, καταπατώντας τις ιδεολογίες τους,3) σε αυτούς που δεν μιλάνε γιατί «φοβούνται» μην έρθει και η δική τους σειρά για το πειθαρχικό και4) σε αυτούς τους 2-3(και αν είναι τόσοι) που λένε τα πράγματα με τ’ όνομά τους. Γίνεται λοιπόν αντιληπτό ότι με αυτές τις συνθήκες στο δημαρχείο Σερβίων δεν μπορεί να υπάρξει συναδελφική αλληλεγγύη και δεν συζητάμε βέβαια για συνδικαλισμό. Πράγματα, δηλαδή, αυτονόητα και για την πιο μικρή κοινότητα της Ελλάδας για εμάς είναι ασύλληπτα.
Επίσης, αυτό που δεν χωράει ο νους ενός ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΎ ανθρώπου είναι πως μπορεί μια δημοτική αρχή να παραποιήσει τα πρακτικά ενός δημοτικού συμβουλίου μόνο και μόνο επειδή αυτά δεν τη συμφέρουν. Το τραγικό βέβαια της υπόθεσης είναι ότι ένας υπάλληλος ανέλαβε την ευθύνη. Δηλαδή, να πιστέψουμε ότι ο συγκεκριμένος υπάλληλος μπήκε στην διαδικασία να δει τι συμφέρει την δημοτική αρχή και είπε να σβήσει τέσσερις «σειρούλες» από τα πρακτικά; Αλλά αν είμαστε καλοπροαίρετοι και το δεχτούμε αυτό, τότε η «δίκαιη» δημοτική αρχή του δήμου Σερβίων είχε έναν πολύ σοβαρό λόγο, κατά την γνώμη μου, να στείλει τον συγκεκριμένο υπάλληλο στο πειθαρχικό εκεί, δηλαδή, που στέλνει άλλους υπαλλήλους επειδή δεν τους συμπαθεί και είναι αντίθετοι από την πολιτική της ιδεολογία.
Συμπερασματικά, μια δημοτική αρχή μπορεί να είναι όχι μόνο ανάξια των προσδοκιών αλλά συνάμα καταστροφική και σε συνδυασμό με την δεξιά της καταγωγή μπορεί να γίνει και επικίνδυνη για τον τόπο, τους πολίτες και τις αξίες.
Χριστάκη Μαρία
5-2-2008*
Υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος Σερβίων
του συνδυασμού ΕΝΩΤΙΚΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΣΕΡΒΙΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου