(από μια βόλτα στα blogs)Ίσως να υπερβάλλω κιόλας με την έκπληξή μου για τη στάση όλης της ελληνικής κοινωνίας και των ΜΜΕ καθοδηγητών της, καθώς και της ίδιας της Ελληνικής Αστυνομίας.Σε όλες τις εφημερίδες δεσπόζουν πρωτοσέλιδα φωτογραφίες του τραυματία νεαρού αστυνομικού συνοδευόμενες από ανακοινώσεις των πολιτικών κομμάτων και άρθρα, που άλλοτε αναρωτιούνται(!) για την κατάσταση που έχει περιέλθει η κοινωνία μας, και άλλοτε συγκρίνουν τα δύο περιστατικά και μιλώ για τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή και τον τραυματισμό του –επίσης νεαρού- αστυνομικού.Ξαφνικά και ως εκ θαύματος η αστυνομία άρχισε να γίνεται ...συμπαθής από ένα μεγάλο κομμάτι των πολιτών αυτής της αυτοαναιρούμενης χώρας. Εκεί που οι αστυνομικοί είχαν -κυριολεκτικά- μαζευτεί στο καβούκι τους, εκεί που είχαν σχεδόν χαθεί από τους δρόμους και τα μπλόκα, φοβούμενοι προφανώς την αντίδραση του κόσμου, εμφανίζονται σαν τα αθώα θύματα του ακήρυχτου τρομο-πολέμου.Δεν θα ασχοληθώ με την «εξίσωση» των δύο περιστατικών, άλλωστε όσο και αν προσπαθώ, δεν μπορώ να δω το ίδιο την εν ψυχρώ δολοφονία ενός ανυπεράσπιστου μαθητή με την επίθεση εναντίων πάνοπλων αστυνομικών.
Και επειδή μας τα ζάλισαν με τα κροκοδείλια υγρά τους, θα ήθελα να ρωτήσω πρωτίστως τους υψηλόμισθους συντάκτες και μετά τους κυβερνόντες και την ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ.:
Πόσος καιρός (κύριοι) πέρασε από το επεισόδιο των Ζωνιανών;
Εκεί δεν τραυματίστηκε σοβαρά ένας νεαρός (25χρονος αυτή τη φορά) αστυνομικός, πατέρας ενός νεογέννητου;
Πόσο καιρό κράτησε η λύπη σας, πώς συμπαραστάθηκε το κράτος και η υπηρεσία του σε εκείνον τον εργαζόμενο νέο;
Πόσες φορές κύριοι δημοσιογράφοι ασχοληθήκατε από τότε με την υγεία του;
Μήπως αυτή τη στιγμή δεν «πουλάει» εκείνος από τη στιγμή που έχουμε ...φρέσκο αίμα;
Την τελευταία φορά που άκουσα για τον Στάθη Λαζαρίδη (ή απλά να τον λέω Στάθη, όπως το Διαμαντής;) ήταν πριν αρκετές μέρες –βδομάδες ίσως- και ο νεαρός αυτός βρισκόταν σε ένα ...Γηροκομείο(;) κάπου στο Ισραήλ. Ναι εκεί το έστειλε το Ελληνικό κράτος για θεραπεία. Για όσο τον χρειάσθηκε η υπηρεσία του σαν ένα αθώο θύμα, είχε πάνω του τα φώτα της επικαιρότητας και την προσοχή του κράτους, αλλά από τη στιγμή που έπαυσε πια να αποτελεί ενδιαφέρον θέμα για τα κανάλια, εγκαταλείφθηκε στην τύχη του.
Πόσος καιρός (κύριοι) πέρασε από το επεισόδιο των Ζωνιανών;
Εκεί δεν τραυματίστηκε σοβαρά ένας νεαρός (25χρονος αυτή τη φορά) αστυνομικός, πατέρας ενός νεογέννητου;
Πόσο καιρό κράτησε η λύπη σας, πώς συμπαραστάθηκε το κράτος και η υπηρεσία του σε εκείνον τον εργαζόμενο νέο;
Πόσες φορές κύριοι δημοσιογράφοι ασχοληθήκατε από τότε με την υγεία του;
Μήπως αυτή τη στιγμή δεν «πουλάει» εκείνος από τη στιγμή που έχουμε ...φρέσκο αίμα;
Την τελευταία φορά που άκουσα για τον Στάθη Λαζαρίδη (ή απλά να τον λέω Στάθη, όπως το Διαμαντής;) ήταν πριν αρκετές μέρες –βδομάδες ίσως- και ο νεαρός αυτός βρισκόταν σε ένα ...Γηροκομείο(;) κάπου στο Ισραήλ. Ναι εκεί το έστειλε το Ελληνικό κράτος για θεραπεία. Για όσο τον χρειάσθηκε η υπηρεσία του σαν ένα αθώο θύμα, είχε πάνω του τα φώτα της επικαιρότητας και την προσοχή του κράτους, αλλά από τη στιγμή που έπαυσε πια να αποτελεί ενδιαφέρον θέμα για τα κανάλια, εγκαταλείφθηκε στην τύχη του.
Αφήστε λοιπόν τα δάκρυα και τους αλαλάζοντες αναστεναγμούς ΟΛΟΙ ΣΑΣ.
Πάψτε να εκμεταλλεύεστε και να δακρύζετε για καταστάσεις που (εμμέσως τουλάχιστον) επιζητείτε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου