Από τη μία τόνοι (φθηνής πια) βενζίνης, τόνοι μπάζων και οικοδομικών υλικών, από την άλλη τόνοι χειροβομβίδων, βομβίδων και …ισραηλινών δακρυγόνων. Πυρομαχικά κάθε είδους, και όπλα διαφόρων διαμετρημάτων και όγκου, από πιστόλια που ρίχνουν εξοστρακισμένες -από την κατασκευή τους- σφαίρες, και καδρόνια, που άλλοτε φιλοξενούν κοκκινόμαυρα λάβαρα, και άλλοτε, ωσάν ηράκλεια ρόπαλα, προσγειώνονται πότε σε προτεταμένες πλαστικές ασπίδες και πότε βρίσκουν το στόχο τους, αφήνοντας έναν κούφιο ήχο, στα προστατευμένα κεφάλια των οργάνων της τάξης. Ενας ακήρυχτος πόλεμος μίσους και πολιτικών παιχνιδιών(;)(Και πάλι) τόνοι μελάνης και χαρτιού, (φρεσκοκομμένου από τα δάση της βόρειας ευρώπης), καταναλώνονται για να παρουσιασθούν απόψεις και άρθρα, που άλλοτε προσπαθούν να προσεγγίσουν τις αιτίες αυτού του «πολέμου», άλλοτε να κατευνάσουν τα πνεύματα ανάμεσα στις αντιμαχόμενες παρατάξεις, και άλλοτε πάλι να καθησυχάσουν τους «φιλήσυχους» και νομιμόφρονες αστούς οικογενειάρχες, παρουσιάζοντας την εξέγερση των νέων σαν μια μόδα, σαν ένα παιχνίδι που κάποια στιγμή θα λάβει αίσιο τέλος.
Μα καλά και αυτοί οι σώφρονες και φιλήσυχοι οικογενειάρχες, ενώ διαβάζουν όλα αυτά τα κατευναστικά άρθρα, δεν αναρωτιούνται που είναι τα παιδιά τους;
Δεν αναρωτιούνται πώς «κατάντησαν» έτσι; Αποχαυνωμένη και ζαλισμένη γενιά της μεταπολίτευσης, που χόρτασε δημοκρατία από την εναλλαγή στην εξουσία των δύο κομμάτων, που ΔΕΝ βαρέθηκε να αντιπαρατίθεται πολιτικά υποστηρίζοντας –και τότε και τώρα- έναν Καραμανλή και ένα Παπανδρέου. Η γενιά του πολυτεχνείου που μη μπορώντας να αντεπεξέλθει στο φορτίο της αρκέσθηκε να καταναλώσει, να υπεξαιρέσει και να υποθηκεύσει το μέλλον των ίδιων των παιδιών της. Και τώρα αναμασάει ηχηρά τις δάφνες της θρονιασμένη στο καθιστικό του χρέους της ανησυχώντας απλά για το μαγαζί της, για το αυτοκίνητό της και ενίοτε: «πού γυρνάει τέτοια ώρα το κωλόπαιδο;»
Αλήθεια που την είχε ξανακούσει αυτή τη λέξη; Μήπως ήταν βράδυ; Μήπως ήταν Νοέμβρης; Μήπως τα τότε κωλόπαιδα είναι η ίδια αυτή γενιά; Τι μπάχαλο; Τι ασυνταίριαστες εναλλαγές … «ΙΕΡΟΣΥΛΙΑ», ακούγεται η φωνή από το καθιστικό.
Μπορεί, αλλά και απογοήτευση μαζί: Για την κατάντια, για τον ωχαδελφισμό μας, για την ιδιώτευσή μας, που οδήγησε την κοινωνία μας στη ρεμούλα, την κλεψιά, την πορεία χωρίς πιστεύω, χωρίς ιδανικά, χωρίς πρότυπα, που η ευαισθησία της εξαντλείται στα πενήντα δις ζημιών των ζημιών, μη μπορώντας να αντιληφθεί ότι το ποσό αυτό ίσα που προσεγγίζει μία και μόνο συναλλαγή του αγίου Εφραίμ με το δημόσιο…
Συμψηφισμός; Σίγουρα όχι, απλά …ποσοτική σύγκριση! Και το αποτέλεσμα: Αυτή η γενιά, τα παιδιά μας, να αγωνίζονται ενάντια στο ΤΙΠΟΤΑ που τους προσφέρουμε, μόνα τους, με μόνο στήριγμα κάποιες σποραδικές φωνές, που καταπνίγονται από την ορθολογιστική πολιτική σκέψη των νυν και μελλοντικών κρατούντων της εξουσίας. Με άλλα λόγια: «Η πολιτική για την εξουσία».
Όλ’ αυτά σίγουρα έχουν ξαναειπωθεί μες στον ορυμαγδό των αναλύσεων ειδικών και μη, αλλά υπάρχουν και άλλα, που είτε δεν γράφτηκαν, είτε χάθηκαν …μέσα στο πλήθος, είτε απλά θάφτηκαν μιας και το ακραίο σκεπτικό τους δεν επέτρεπε τη δημοσίευση και προβολή τους.
Έτσι λοιπόν, ενάντια στο «πίστευε και μη ερεύνα» και φορώντας το μανδύα της αμφισβήτησης, θα ήθελα να θέσω ορισμένα ερωτήματα και απορίες μου, αφήνοντας απ’ έξω την «ορθολογιστική πολιτική σκέψη» και προσπαθώντας να εντοπίσω κάποιες …παραφωνίες.
ΕΡΩΤΗΜΑ : Στο βλήμα που σκότωσε το άτυχο παιδί ανιχνεύθηκαν, σύμφωνα με την ιατροδικαστική έκθεση, στοιχεία από οικοδομικό υλικό κοινώς σοβάς ή τσιμέντο, που ενισχύει τη θέση της υπεράσπισης του δολοφόνου αστυνομικού μιας και ισχυρίζεται (όπως και σε παρόμοιες περιπτώσεις στο παρελθόν) ότι η σφαίρα εξοστρακίστηκε. Το εν λόγω βλήμα αν δεν κάνω λάθος το είχε η σήμανση η οποία και το έστειλε στον ΔΗΜΟΚΡΙΤΟ ή όπου αλλού έγινε η εξέταση του. Η σήμανση δεν αποτελείται από αστυνομικούς; (1) Τις τελευταίες μέρες κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο, αλλά προβλήθηκαν και από τηλεοπτικά κανάλια διάφορα videos που εμφανίζουν κουκουλοφόρους με στηλιάρια (νάαα, μετά συγχωρήσεως) να συνομιλούν με …αστυνομικούς, να φέρουν ασυρμάτους και να μπαίνουν σε περιπολικά. Άλλοι πάλι εμφανίζονται να σπάνε βιτρίνες και μετά να χαριεντίζονται με το πλήρωμα ενός περιπολικού. (2). Τα παραπάνω (1)&(2) μου δημιουργούν κάποιες αμφιβολίες για την εμπιστοσύνη που πρέπει να έχουμε προς τους αστυνομικούς. Πώς δηλαδή θα πρέπει εγώ να εμπιστευθώ τη σήμανση και να είμαι σίγουρος ότι το βλήμα που εξετάσθηκε ήταν αυτό που στέρησε τη ζωή από το παιδί όταν συνάδελφοί τους –που αμφιβάλλω εάν είχαν άνωθεν εντολές- επιδίδονται σε προβοκατόρικες ενέργειες μόνο και μόνο για να στρέψουν την κοινή γνώμη (τους παραπάνω φιλήσυχους δηλαδή πολίτες) ενάντια στον αγώνα των μαθητών. Γιατί θα πρέπει να τους πιστέψω, όταν έχουν μάθει να έχουν πάντα το κράτος βοηθό και συνήγορό τους, όταν από την εκπαίδευσή τους μαθαίνουν ότι το κράτος είναι αυτοί οι ίδιοι; Την αμφιβολία μου αυτή ενισχύει και η στάση της πλειοψηφίας τόσο των πολιτικών, όσο και των καναλιών. Μου έδωσαν την εντύπωση ότι περίμεναν τις καταστροφές, περίμεναν κάτι να αμαυρώσει τις κινητοποιήσεις, κάτι το οποίο θα επισκίαζε το δίκιο των παιδιών, άλλωστε -και μιλώ κυρίως για τα ελεγχόμενα κρατικά κανάλια- η μεροληπτική στάση τους και η συνεχή αναφορά τους στα σπασίματα και τις καταστροφές έφερε πολύ κόσμο στο …αμήν. Εντάξει σας πιστέψαμε!
Και πάμε να δούμε τα «φιντάνια» μας τους πολιτικούς:
Η στάση της κυβέρνησης …αναμενόμενη.
Το ΠΑΣΟΚ; κράτησε στάση αντιπολίτευσης, γιατί αν ήταν κυβέρνηση θα τηρούσε στάση …κυβέρνησης. Ποιος ξεχνά τα πεπραγμένα τους σε μια παρόμοια δολοφονία, πριν περίπου είκοσι χρόνια, του Μιχάλη Καλτεζά, ενός δεκαπεντάχρονου πάλι παιδιού, που εκτελέσθηκε από το όργανο της τάξης ονόματι Αθανάσιος Μελίστας. Για την ιστορία αναφέρω, ότι ο εν λόγω φονιάς απολαμβάνει τη σύνταξή του πια, χωρίς να έχει κάνει ούτε μέρα στη φυλακή!!! Το πήραμε το μήνυμα κύριοι σοσιαλιστές…
Τα ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ μου στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. που όντως κράτησε την πιο σωστή στάση –κατά τη γνώμη μου πάντα- προσεγγίζοντας όπως θα έπρεπε τα παιδιά και τον αγώνα τους. Αποδείχθηκε η πιο σώφρονα πολιτική δύναμη, που αψηφώντας τον ανηλεή πόλεμο καταγγελιών των άλλων κομμάτων, συναισθάνθηκε τις ευθύνες της και ακολούθησε μια τίμια στάση προσπαθώντας να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων σαν κόμμα της αριστεράς. Και όσο για τις αηδίες περί χαϊδέματος των αυτιών των κουκουλοφόρων, τις δικαιολογώ από τη στιγμή που οι καταγγέλοντες ήταν αδύνατον να εκφέρουν άλλα πειστικότερα επιχειρήματα και θέσεις.
Το ΚΚΕ; ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ. Το πάλαι ποτέ κόμμα με τη μεγαλύτερη απήχηση στη νεολαία, αντί να σκύψει στα προβλήματα και τα αιτήματα των μαθητών, αναλώθηκε σε κατηγόριες και δυσφημιστικές επιθέσεις κατά του …ΣΥΡΙΖΑ. Α!!! να μην ξεχάσω, έκανε (τα στελέχη του δηλαδή) και κάτι παρελάσεις …μούρλια με «κόκκινα» securities γύρω γύρω για την … τάξη της παρέλασης. Που είσαι πατερούλη Στάλιν να τους καμαρώσεις. Εδώ που τα λέμε η στάση του (ΚΚΕ) δεν με ξάφνιασε ιδιαίτερα και αυτό γιατί ένα μεγάλο ποσοστό των ψηφοφόρων του πρώην αγωνιστές, ΕΛΑΣίτες (όσοι μείναν δηλαδή, να τα χιλιάσουν οι άνθρωποι) έχουν κάποια(!) ηλικία και σίγουρα δεν βλέπουν με καλό μάτι αυτές τις …φασαρίες. Λογικό είναι, στα ογδόντα, ενενήντα να έχεις ξεχάσει τα περί …επανάστασης και πάλης των τάξεων. Άσε Αλέκα …κάηκες.
Τελειώνοντας θεωρώ υποχρέωσή μου να αναφερθώ και στην επικαιρότητα, στις δηλώσεις δηλαδή (όπου σταθεί και βρει μικρόφωνο) του Θόδωρου Πάγκαλου. Ναι! του χοντρούλη πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ, εγγονού –αν δεν κάνω λάθος- του δικτάτορα συνονόματου Θεοδώρου (στο πιο επίσημο αυτός) Πάγκαλου. Ακόμα δεν καταλάβατε για ποιόν λέω; Αυτός (βρε) που έδωσε τον Οτσαλάν στους Τούρκους. Α γεια σου! Ε λοιπόν αυτός ο κύριος με το ογκοδέστατο σώμα και μυαλό, όπως λένε όλοι, λίγο πολύ μας λέει ότι για όλη αυτή την κατάσταση φταίει ο Αλαβάνος και ο Τσίπρας… Γιωργάκη για μάζεψέ τον, θέλεις να γίνεις και πρωθυπουργός … τρομάρα σου (ΜΑΣ)
Όσο για τον Καραμανλή; Αυτός μάλλον δεν κατάλαβε (ακόμα) τι γίνεται ή δεν τον έχουν ενημερώσει σωστά.-
Θ.Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου