Αυτά τα παιδιά
Αυτά τα παιδιά, ποια νάνε άραγε, αυτά τα παιδιά;
είναι τα δημιουργήματα του χθες
οι δημιουργοί του αύριο, αν θες
Αυτά τα παιδιά, τι κάνουν πάλι αυτά τα παιδιά;
ρουφούν τη στάλα της ζωής
ζουν τη αλήθεια της στιγμής
Αυτά τα παιδιά, τι ψάχνουν, αυτά τα παιδιά;
να βρουν τον δρόμο τους
τον δρόμο που μόνο αυτοί γνωρίζουν
Αυτά τα παιδιά, τι θέλουν, αυτά τα παιδιά;
ψωμί παιδεία λευτερια
αγωνιστήκαμε και εμείς γι' αυτά
Αυτά τα παιδιά, τι μπορούν να κάνουν, αυτά τα παιδιά;
τον κόσμο αυτόν να αλλάξουν
το δίκαιο και το σωστό να αδράξουν
Αυτά τα παιδιά, τι εκφράζουν, αυτά τα παιδιά;
εσένα, εμένα μα δεν μπορείς να δεις
μας κούρασε ο μόχθος της ζωής
Αυτά τα παιδιά, τι να κοιτάνε, αυτά τα παιδιά;
βλέπουν το αύριο, το χθες
ζώντας το σήμερα μα θες
Αυτά τα παιδιά, γιατί αγωνίζονται αυτά τα παιδιά;
να φέρουν στον κόσμο αλλαγή
στον κόσμο να δώσουν μια νέα προοπτική
Αυτά τα παιδιά, ποια είναι αυτά τα παιδιά;
είμαστε εμείς, είσαστε εσείς
είμαστε οι ίδιοι μέσα στο διάβα της ζωής
Αυτά τα παιδιά, γιατί δεν ακούμε αυτά τα παιδιά;
φόβος μας πιάνει και δεν μπορούμε
την ζωή κατάματα, το σήμερα να δούμε
Αυτά τα παιδιά, γιατί λυπούνται αυτά τα παιδιά;
για μας που πίσω μας όλο κοιτάμε
μαζί τους ποτέ μας δεν μπορούμε να πάμε
Αυτά τα παιδιά αγωνίζονται,
Αυτά τα παιδιά διεκδικούνε
αυτά τα παιδιά είναι ζωντανά κύτταρα της γης
είναι η γύρη της ψυχής,
Είναι η αλήθεια της ζωής
Δεν κοιτάνε πίσω τους να δουν
Μπροστά τους βλέπουν και μπορούν
Δεν είναι μάντεις ούτε θαυματοποιοί
Είναι αυτοί, είναι η ίδια η ζωή
ΣΗΜΕΙΩΜΑ: Αυτό το ποίημα (σκέψεις)αισθάνθηκα να το γράψω πριν μερικά χρόνια, όταν μαζί με την γυναίκα μου και τα τέσσερα παιδιά μου παρακολουθούσαμε παρόμοια γεγονότα με «το παιδί της ζαρντινιέρας » από την τηλεόραση. Τότε η γυναίκα μου λυπήθηκε τα παιδιά που τα χτυπούσαν με μανία οι αστυνομικοί και είπε: «Τι έκαναν αυτά τα παιδιά και τα χτυπάνε έτσι με μανία»Σήμερα νοιώθω την ανάγκη να γράψω κάτι για εμάς τους βολεμένους «ποιοι είμαστε εμείς που έχουμε το δικαίωμα να φερόμαστε έτσι σ' αυτά τα παιδιά»;Απορώ πραγματικά, τόσο ανάξιοι είμαστε εμείς;Αναρωτιέμαι τόσο ανίκανοι είμαστε;Δεν το ξέρουμε ότι εμείς είμαστε οι δημιουργοί όλων αυτών που συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες στον τόπο μας;Κάθε γενιά είναι δημιουργοί της επόμενης γενιάς, γι' αυτό νομίζω ότι καιρός είναι να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να ζητήσουμε ένα μεγάλο συγνώμη από αυτά τα παιδιά.
Σας ευχαριστώ
Τάσος Σαββίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου