Φτάνει πια!
Η υπομονή μας εξαντλήθηκε, η επιμονή μας θα νικήσει!
Παρακολουθούμε καθημερινά φαινόμενα «ενόχλησης» των πολιτικών από ομάδες πολιτών. Γίνονται ειδήσεις ο αποκλεισμός της Βουλής, οι προπηλακισμοί των πολιτικών, οι φραστικές επιθέσεις εναντίον τους. Η οργή και η αγανάκτηση των πολιτών που βγαίνουν στους δρόμους, που οργανώνουν πορείες διαμαρτυρίας, που απεργούν, που καταλαμβάνουν τα υπουργεία και άλλες δημόσιες υπηρεσίες ονομάζονται βία, τρομοκρατία, αντικοινωνικές και αντιδημοκρατικές εκδηλώσεις.
Πολιτικοί και μερίδα δημοσιογράφων, μαζί με δήθεν ειδήμονες προσκεκλημένους, καταδικάζουν τις εκδηλώσεις των πολιτών ως αντισυνταγματικές, ως αντικοινωνικές, ως απειλή του δημοκρατικού μας πολιτεύματος.
Διασπείρουν το φόβο και την τρομοκρατία στον απλό πολίτη για να δεχτεί την παράταση του βίου μιας αποτυχημένης και επικίνδυνης πολιτικής εξουσίας. Προσπαθούν να υπερασπίσουν ένα σάπιο πολιτικό σύστημα από το οποίο ο πολίτης δεν έχει τίποτε καλό να περιμένει.
Προσπαθούν να μας πείσουν ότι αυτοί που μας έφεραν στη σημερινή κατάσταση, θα είναι και οι σωτήρες.
Προσπαθούν να κάνουν ολόκληρο το λαό συνυπεύθυνο για την πολιτική που οι ίδιοι άσκησαν επί τόσα χρόνια.
Πέρασαν στην ιστορία φράσεις όπως «Όλοι μαζί τα φάγαμε», «είμαστε μια χώρα διαφθαρμένων», «όλοι φοροδιαφεύγουμε», «είμαστε κοπρίτες» κ.λ.π.
Βαφτίζουν την τρομοκρατία τους δημοκρατία, τη βία τους δικαιοσύνη, την εξαθλίωσή μας σωτηρία της πατρίδας, την ανικανότητά τους αδυναμία να τους καταλάβουμε.
Τι πρέπει να κάνει όμως ο πολίτης όταν δέχεται την τρομοκρατία και τη βία των κυβερνώντων; Να σκύψει το κεφάλι και να δεχτεί το "Σφάξε με αγά μου να αγιάσω;
Να δεχτεί να πληρώσει το χρέος που οι πολιτικοί και μια χούφτα παρατρεχάμενοι δημιούργησαν;
Να μείνει άνεργος, για να σωθούν οι τραπεζίτες;
Να ζει με το φόβο ότι αύριο ίσως μείνει χωρίς δουλειά;
Να βλέπει ότι αργά ή γρήγορα θα βάλει λουκέτο το μαγαζί του;
Να αναγκαστεί να φύγει από τη χώρα του για να βρει δουλειά;
Να δέχεται μείωση του μισθού του, για να μην πληρώσουν τα λαμόγια;
Να κινδυνεύει να χάσει το σπίτι του γιατί δεν μπορεί να πληρώσει το δάνειο που πήρε;
Να δει τη σύνταξή του να γίνεται επίδομα βοήθειας;
Να πρέπει να πληρώσει τα φάρμακα που ήδη έχει πληρωμένα;
Να δέχεται τα ψέματα, την ειρωνεία και τον εκβιασμό των πολιτικών;
Να δέχεται τα σκάνδαλα, τη λεηλασία του πλούτου της χώρας από μια μερίδα κολαούζων που ποτέ δεν είχαν πατρίδα;
Να δέχεται τη φτώχεια, την ανεργία, την εξαθλίωση για να σώσει όχι τη χώρα, αλλά ένα χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα;
Όχι κύριοι! Το παραμύθι ότι πάντα φταίνε οι άλλοι δεν περνάει πια!
Πέρασε ο καιρός που οι πολίτες λειτουργούσαν σαν μαριονέτες:
Γίνατε περίγελοι στην Ευρώπη που κάθε μέρα και κάποιος αξιωματούχος σας καταγγέλλει για ανίκανους και αναξιόπιστους!
Παραλάβατε μια χώρα και παραδίνεται μια επαρχία, παραδώστε και τα κλειδιά της πόλης και άντε στο καλό σας!
από το ΔΕΛΙΝΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου