Η πλουτοκρατία, η ΕΕ και τα κόμματά της πρέπει να φοβηθούν τη λαϊκή δύναμη και οργή.

ΕΝΩΣΗ ΛΟΓΙΣΤΩΝ ΝΟΜΟΥ ΛΑΡΙΣΑΣ

Για να διαβάσετε το κείμενο πρέπει πρώτα να διαβάσετε την ανακοίνωση του 2002 για το πόρισμα της 'Επιτροπής Φορολογικής αναμόρφωσης". Το κείμενο δημοσιεύθηκε και στο τοπικό τύπο ¨Ελευθερία" & Κήρυκα".

Συνάδελφοι - σες, εργαζόμενοι, μικρομεσαίοι, αγρότες, φοιτητές, σπουδαστές, άνεργοι, συνταξιούχοι.

Είχαμε προειδοποιήσει για την κρίση που περνάει η χώρα. Προβλέψαμε με ακρίβεια οτι η πολιτική που ακολουθήθηκε στην Ελλάδα και την ΕΕ θα προκαλούσε βαθιά οικονομική κρίση και ύφεση. Προειδοποιήσαμε επίσης ότι τα προβλήματα που θα δημιουργούσε η κρίση θα γίνονταν αντικείμενο εκμετάλλευσης απ΄ αυτούς που την δημιούργησαν για να συνεχίσουν την εφαρμογή των μέτρων που έχουν σχεδιάσει με βάση το νεοφιλελεύθερο μοντέλο που αρχίζει να επικρατεί από τα μέσα της 10ετίας του 80.

Η πολιτική αυτή ευθύνεται για την σημερινή κρίση και την αφαίρεση εργατικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων. Πιστεύει ότι το κράτος πρέπει να απαλλαχτεί από κοινωνικές δαπάνες και επιχειρηματική δράση, έτσι ώστε να μπορεί να πριμοδοτεί με φοροαπαλλαγές, επιδοτήσεις και ένα σωρό προνόμια και κίνητρα τις μεγαλοεπιχειρήσεις, τις πολυεθνικές, τους εφοπλιστές, τις τράπεζες, τα πραγματικά αφεντικά των κυβερνήσεων που άσκησαν νομοθετική εξουσία τα τελευταία 30 χρόνια. Επίσης μία από τις αρχές του νεοφιλελευθερισμού είναι η μετατόπιση της φορολογίας στην κατανάλωση, έτσι ώστε να απαλλαγούν οι πλουτοκράτες από την φορολόγηση των κερδών τους. Επίσημα λένε ότι η λιγότερη φορολόγηση είναι κίνητρο επενδύσεων σε μια χώρα, ότι απελευθερώνει τις δυνάμεις της αγοράς και οτι με την μετατόπιση της φορολόγησης στην κατανάλωση θα καλυφθούν τα έσοδα που χάνονται από την άμεση φορολόγηση των επιχειρήσεων.

Σε αυτή την κατεύθυνση είναι και τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν σήμερα περί "φορολόγησης στην πηγή" για την πάταξη της φοροδιαφυγής. Εξάλλου το επιχείρημα για πάταξη της φοροδιαφυγής χρησιμοποιήθηκε για την εξίσωση του πετρελαίου θέρμανσης με αυτό της κίνησης ενώ ταυτόχρονα αποσιωπάται η μείωση του εφοπλιστικού και βιομηχανικού πετρελαίου (από 244,59 ευρώ ανά χιλιόλιτρο στα 30 ευρώ) . Επίσης στόχος του νεοφιλελεύθερου μοντέλου από την 10ετία του 80 ήταν η ιδιωτικοποίηση κερδοφόρων τομέων του δημόσιου τομέα (στενού και ευρύ), αφήνοντας το μη κερδοφόρο κομμάτι στο κράτος, δηλ. στο λαό.

Κρατικές επιχειρήσεις υποδομής και στρατηγικής σημασίας, δημόσια έργα, Συγκοινωνίες, που κόστιζαν και ήταν ασύμφορο να επενδύσει το κεφάλαιο τα ανέλαβαν οι λαοί. Τώρα έρχονται με νόμους του κράτους να τα εκμεταλλευτούν οι δήθεν επενδυτές που ζουν εις βάρος του λαού και εξουσιάζουν με τις υπόδουλες στα συμφέροντα τους κυβερνήσεις. (Δείτε την Ανακοίνωση του 2002 για το πόρισμα της 'Επιτροπής Φορολογικής αναμόρφωσης" )

Τα τελευταία μέτρα φορολόγησης των ακινήτων, η επιβολή τέλους επιτηδεύματος, η έκτακτη εισφορά, η αύξηση του ΦΠΑ, όπως και ένα σορό άλλες αλλαγές στην φορολογία δεν είναι απόρροια της οικονομικής κρίσης, αλλά μέρος του νεοφιλελεύθερου σχεδιασμού που χάραξε η επιτροπή "αναμόρφωσης του φορολογικού συστήματος" το 2002, που συνέστησε ο Υπουργός του ΠΑΣΟΚ κος Χριστοδουλάκης. Είχαμε καταγγείλει και τότε, ότι αυτά τα μέτρα θα δημιουργήσουν οικονομική κρίση και ανέχεια, για τον λόγο οτι αφαιρούν από το εισόδημα αυτών που καταναλώνουν και τα μετατρέπουν σε κέρδη των πλουτοκρατών. Τότε η δικαιολογία ήταν η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, σήμερα είναι η κρίση και η ύφεση, που χρησιμοποιείται για επιτάχυνση αυτού του σχεδιασμού. (Εδώ μπορείτε να δείτε την Ανακοίνωση του 2002 για το πόρισμα της 'Επιτροπής Φορολογικής αναμόρφωσης" )

Τα μέτρα που παίρνονται σήμερα, είναι της ίδιας φιλοσοφίας και εντάσσονται στον ίδιο σχεδιασμό με τα μέτρα που μας οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση. Τα υλοποίησαν δε τόσο το ΠΑΣΟΚ, όσο και η Νέα Δημοκρατία.

Ενημερώνουμε σήμερα τους συναδέλφους και όλο το λαό οτι αυτά τα μέτρα δεν μπορούν να βγάλουν την χώρα από την ύφεση και την κρίση, ούτε μπορούν να πετύχουν οικονομικούς στόχους που θέτει η πλουτοκρατία για την χώρα. Αντιθέτως θα οδηγήσει για όσο διάστημα εφαρμόζεται αυτή η πολιτική σε περισσότερη ύφεση και δεινά για τον λαό.

Εξάλλου μας προειδοποιούσε ο πρόεδρος του ΣΕΒ από το 2005, ότι πρέπει να συνηθίσουμε σε ποσοστά ανεργίας 25% και πάνω.

Θα ρωτούσε λοιπόν κανείς τότε γιατί όλα αυτά;

Η κρίση του συστήματος δεν είναι φούσκα χρηματιστηριακή ή ζήτημα απάτης και απατεώνων, που και αυτό υπάρχει. Η αιτία βρίσκεται στην προσπάθεια των καπιταλιστών να βγάλουν όλο και περισσότερο κέρδος, μέσα από την εκμετάλλευση της εργασίας κλέβοντας ουσιαστικά το πλούτο που παράγεται από εργάτες, αγρότες, γενικά το κόσμο της εργασίας. Παράλληλα η υπερπαραγωγή προϊόντων και κυρίως όχι αναγκαίων για την κάλυψη των αναγκών μιας κοινωνίας, σε συνδυασμό με την αγοραστική αδυναμία της πλειοψηφίας των μαζών, δημιουργούν πρόβλημα στην αναπαραγωγή του κεφαλαίου που έχει επενδυθεί. Φυσικό επακόλουθο είναι να γίνεται προσπάθεια συμπίεσης του εργατικού κόστους αφαίρεση δικαιωμάτων, που συνεπάγεται απαλλαγή από αποζημιώσεις απόλυσης, κοινωνική ασφάλιση, κοινωνικές δαπάνες, που μέχρι σήμερα ήταν υποχρεωμένο και το κεφάλαιο να συμμετέχει. Αρχή του νεοφιλελευθερισμού είναι οτιδήποτε μη κερδοφόρο, ανεξάρτητα από την χρησιμότητα που μπορεί να έχει στην κοινωνία, πρέπει να κλείσει, να εγκαταλειφθεί.

Ξέρουν πολύ καλά ότι διακινδυνεύουν με την πολιτική τους να προκαλέσουν κοινωνικές εκρήξεις, η ανάγκη όμως για την δημιουργία περιβάλλοντος περισσότερου και πιο εύκολου κέρδους, είναι πιο δυνατή και απαραίτητη για την λειτουργία του συστήματος.

Αυτή η πολιτική είναι μονόδρομος για τους πλουτοκράτες, που κρύβονται πίσω από τις πολυεθνικές, τις τράπεζες, το χρηματιστήριο και το εφοπλιστικό κεφάλαιο και δεν πρόκειται κάποια στιγμή να αλλάξει όπως πιστεύουν μερικοί. Να ξαναγυρίσουμε δηλαδή στο καπιταλισμό με κοινωνικές παροχές και πολιτικές, που στόχο είχαν την άμβλυνση των αντιθέσεων. Για να συμβεί αυτό θα πρέπει να υπάρξει ισχυρή λαϊκή αντίσταση. Και όταν συμβεί θα είναι κάποια μέτρα που στόχο θα έχουν το καταλάγιασμα των λαϊκών κινημάτων και την εξαπάτηση του λαού οτι το σύστημα μπορεί να γίνει και καλύτερο.

Είναι γνωστό οτι παγκόσμια αυτοί οι άνθρωποι (πλουτοκράτες), έχουν οχυρωθεί πίσω από ιμπεριαλιστικά κέντρα, οργανισμούς και ενώσεις (ΕΕ, ΔΝΤ, ΟΟΣΑ) που έχουν δημιουργήσει, ενώ πολλές φορές συμμετέχουν και οι ίδιοι στις κυβερνήσεις.

Πρόκειται για οργανισμούς που καμία σχέση δεν έχουν με την λαϊκή βούληση και εκπροσώπηση. Είναι δημιούργημα των πολυεκατομμυριούχων για την προάσπιση και προαγωγή των συμφερόντων τους. Τα χρυσοπληρωμένα στελέχη αυτών των οργανισμών είναι μόνιμοι τεχνοκράτες και δεν εκλέγονται. Εκπροσωπούν τα συμφέροντα των ιδίων και μερικών χιλιάδων ανθρώπων - αφεντικών, που το μόνο μέλημα τους είναι η αύξηση της κερδοφορίας τους, πάση θυσία. Παρ' όλα αυτά επιβάλουν την θέληση τους σε όλα τα κράτη του κόσμου σε συνεργασία με κυβερνήσεις υποτελείς, που οι άνθρωποι τους είτε εξαγοράζονται είτε αποτελούν μέρος αυτών των συμφερόντων.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες καταλύεται κάθε έννοια, Εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας. Το θέλημα και οι ζωές των εργαζομένων υποτάσσονται στις ανάγκες και τους σχεδιασμούς των πάμπλουτων που κρύβονται πίσω από τους διεθνείς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.

Μάλιστα μέσω αυτών των μηχανισμών έχουν περάσει σε μια νέα μορφή εκμετάλλευσης των κόπων των λαών, μέσα από το χρέος των τοκογλυφικών χρεολυσίων και των επιτοκίων εκβιάζοντας τους λαούς να παραδώσουν γή και ύδωρ ακόμα και την ίδια την αξιοπρέπεια τους. Το παράλογο είναι οτι οι οργανισμοί και οι τράπεζες είναι δημιουργήματα νομοθετικά που πλουτίζουν βάσει χαριστικών νομοθεσιών. Σήμερα έφτασαν στο σημείο να υποδεικνύουν πολιτικές και στην ουσία να κυβερνούν.

Από τα δάνεια που παίρνει σήμερα η χώρα δεν πάει ούτε ένα ευρώ για μισθούς και συντάξεις. Πάνε όλα για την αποπληρωμή του χρέους.

Επίσης το ΑΕΠ της χώρας φτάνει και περισσεύει για να καλύψει τις ανάγκες της αν αρνηθεί το χρέος.

Η τεχνητή ως ένα βαθμό δημοσιονομική κρίση οφείλεται:

• στις φοροαπαλλαγές που έχουν γίνει τα 20 τελευταία χρόνια, την εισφοροδιαφυγή και τις χαριστικές ρυθμίσεις προς βιομήχανους εφοπλιστές και τράπεζες.
• Τις επιδοτήσεις για το ξεπάστρεμα της αγροτικής παραγωγής και βιομηχανίας.
• Στις επιδοτήσεις που έγιναν για το ξεπάστρεμα της βιομηχανίας της χώρας.
• Στην παρότρυνση γι αγορά εξοπλισμού, μηχανημάτων, αυτοκίνητων κ.λ.π., δίνοντας δάνεια γι αυτό. Ενώ σήμερα μας λένε ότι είναι ασύμφορο κάθε αγρότης να έχει το δικό του τρακτέρ, και έτσι είναι. Όμως δισεκατομμύρια έφυγαν προς τις πολυεθνικές που πούλησαν τα προϊόντα τους. Και αφού έγινε η δουλειά τους τώρα πρέπει να βρουν ένα τρόπο να τα πάρουν πίσω.
• Στην παρότρυνση του κόσμου να ακουμπήσει τα λεφτά του στο χρηματιστήριο. Μάλιστα επίσημα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ διέταζε τις διορισμένες διοικήσεις των ασφαλιστικών ταμείων και οργανισμών να παίξουν τα αποθεματικά τους, με τα γνωστά αποτελέσματα.
• Στο ότι χρησιμοποιήθηκαν τα εργαλεία του κράτους όπως ο προϋπολογισμός, η φορολογία, το ασφαλιστικό σύστημα για την αναδιανομή του πλούτου προς την πλουτοκρατία προς χάριν της ανταγωνιστικότητας. Άλλοτε με πολιτικές της ισχυρής Ελλάδας (Σημίτης), άλλοτε με πολιτικές της ήπιας αναπροσαρμογής (Καραμανλής) και τώρα με το "θα αλλάξουμε την χώρα" μετά το "λεφτά υπάρχουν". Τεράστια ποσά έχουν χαθεί από τα δημόσια ταμεία που αντί να μετατραπούν σε κοινωνικό αγαθό πήγαν στις τσέπες των πολυεθνικών και των τραπεζών.

Θα ρωτούσε κάποιος, καλά όλα αυτά αλλά μήπως φταίει και το σπάταλο κράτος και οι πολλοί και καλά αμειβόμενοι δημόσιοι υπάλληλοι.

Όμως ένα επιπλέον ζήτημα είναι εάν οι δημόσιες δαπάνες είναι υπέρογκες και ο αριθμός των εργαζομένων στο Δημόσιο, αν και είναι ο μισός από αυτόν που διέδιδαν σκοπίμως τα διάφορα παπαγαλάκια, τελικά είναι μικρός ή μεγάλος συγκρινόμενος με τους αντίστοιχους των άλλων χώρες της Ε.Ε.. Προς μεγάλη απογοήτευση των υπερασπιστών του Μνημονίου, που διέδιδαν ότι ο δημόσιος τομέας της Ελλάδας είναι ο μεγαλύτερος (σε δαπάνες και αριθμό υπαλλήλων) στην Ε.Ε, η σύγκριση αυτή αποδεικνύει ότι ο ισχυρισμός περί υπέρογκων δημοσίων δαπανών και υπερπληθυσμού των δημοσίων υπαλλήλων αποδεικνύονται αναληθείς. Αυτό το επιβεβαιώνει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο μια επιστημονική έρευνα που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της «Έκθεσης Ανταγωνιστικότητας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής» και υπογράφεται από τέσσερις ερευνητές του Αυστριακού Ινστιτούτου Ερευνών και των Πανεπιστημίων του Στρασβούργου και του Μαγδεμβούργου («The size and performance of public sector activities in Europe»).

Τα συμπεράσματα της έρευνας αυτής εμφανίζουν την Ελλάδα σε μια σχετικά χαμηλή θέση ως προς τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων που διατηρεί σε σύγκριση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ενώ εξίσου χαμηλή είναι η επίδοση της χώρας μας στο ποσοστό των εργαζομένων στο δημόσιο σε σχέση με το σύνολο των εργαζομένων. Όπως αναφέρει μάλιστα, αυτά τα στοιχεία ισχύουν για τις τελευταίες τρεις δεκαετίες. Στον πίνακα που καταγράφει το ποσοστό των δημοσίων υπαλλήλων επί του συνόλου των εργαζομένων κάθε χώρας, η Ελλάδα καταλαμβάνει τη 14η θέση επί συνόλου 17 ευρωπαϊκών κρατών, με ποσοστό 11,4%. Βρίσκεται δηλαδή πολύ κάτω από την πρώτη στην κατάταξη Σουηδία (30%), την Δανία (29%), τις χώρες που αποτελούσαν το προεκλογικό πρότυπο του σημερινού πρωθυπουργού. Η Ελλάδα υπολείπεται πολύ από τη Γαλλία (21,2%) και τη Μ. Βρετανία (17,8%), ενώ η χώρα μας ξεπερνά, λίγο, μόνο την Ιρλανδία (11,0%), την Ολλανδία (10,7%) και τη Γερμανία (10,2%). Η μελέτη επισημαίνει επίσης ότι η κατάταξη αυτή παραμένει τις τελευταίες δεκαετίες σταθερή.

Ανάλογα ευρήματα δείχνει η έρευνα και όταν συγκρίνει τις δημόσιες δαπάνες στη Ευρώπη ως ποσοστό στο ΑΕΠ κάθε χώρας. Και εδώ διαπιστώνεται ότι η Ελλάδα βρίσκεται σταθερά σε χαμηλότερη θέση από τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα με βάση τα στοιχεία της έκθεσης είναι ότι η Ελλάδα κατά την περίοδο 1998-2007 διέθετε μόνο 3.530 ευρώ κατά κεφαλήν για δράσεις κοινωνικής προστασίας, ενώ ο μέσος όρος στην Ευρωζώνη είναι 6.251,78 ευρώ, ενώ ταυτόχρονα η Ελλάδα έχει μια από τις πλέον άνισες αναδιανομές εισοδήματος και σχετικά υψηλό επίπεδο φτώχειας.

Κατ΄αρχήν το πρώτο που έχουμε να παρατηρήσουμε ότι τα μέτρα δεν αφορούν μόνο το δημόσιο τομέα αλλά κυρίως τον ιδιωτικό που με τους νόμους των 2 τελευταίων 10ετιών έχουν αφαιρεθεί σχεδόν όλα τα εργασιακά, ασφαλιστικά και μισθολογικά δικαιώματα. Και έρχονται και άλλα μέτρα στο όνομα της ανταγωνιστικότητας. Όπως κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων με νόμο π.χ.

Το δεύτερο είναι οτι σήμερα στο δημόσιο τομέα χτυπιέται η καλά αμειβόμενη και σταθερή εργασία με σχετικά καλή ασφαλιστική κάλυψη. Να σημειώσουμε εδώ ότι τους μισθούς και τα προτερήματα σε σχέση με τον ιδιωτικό τομέα, στις περισσότερες περιπτώσεις δόθηκαν από τις κυβερνήσεις για τους παρακάτω λόγους:

1. Να ξεχωρίσουν από τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα αλλά ακόμα και μεταξύ τους, μιας και υπήρχε διαφορετική μισθοδοσία από υπουργείο σε υπουργείο.
2. Να ασκήσουν πολιτική πελατείας με διπλό στόχο:
   • Την ομηρία ψηφοφόρων και ταυτόχρονα την δημιουργία μηχανισμού στήριξης της πολιτικής τους.
   • Με την πολιτική παρέμβασης στην λειτουργία του δημοσίου και τον διορισμό των ημέτερων στελεχών στις θέσεις των προϊσταμένων, την ανοχή σε φαινόμενα διαφθοράς και τάξης, φρόντισαν να απαξιώσουν το δημόσιο, έτσι ώστε να είναι πιο εύκολο να εφαρμοστεί οποιαδήποτε πολιτική εις βάρος τους σήμερα.
3. Και όλα αυτά με την στήριξη των δικών τους παιδιών, αυτούς που είχαν διορίσει, τους συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ που ακόμα και σήμερα φοβίζουν τους εργαζόμενους και τους απειλούν έτσι ώστε να μην σηκώσουν κεφάλι. Είναι αυτοί που θα μείνουν στον δημόσιο τομέα που θα απομείνει. Αυτοί που θα πάρουν τα μπόνους παραγωγικότητας και θα κανονίζουν ποιός άλλος θα τα πάρει.

Το τραγελαφικό της υπόθεσης είναι οτι αυτοί που τόσα χρόνια εφάρμοζαν αυτή την πολιτική στο δημόσιο τομέα, έρχονται σήμερα να αναγνωρίσουν το λάθος που έκαναν. Βάλαμε το λύκο να φυλάει τα πρόβατα.

Το τρίτο είναι οτι μέσα από την καταστροφή των δικαιωμάτων των δημοσίων υπαλλήλων δημιουργούνται ακόμα καλύτερες συνθήκες για τους πλουτοκράτες στον ιδιωτικό τομέα. Όχι μόνο γιατί η ανεργία θα πιάσει κόκκινο αλλά και γιατί δημιουργείται η ψυχολογία της σύγκρισης με το λιγότερο ψωμί, την λιγότερη ζωή.

Δημιουργείται το λιγότερο κράτος γι αυτούς. Δηλαδή ένα περιβάλλον ανεξέλεγκτης δράσης στο οποίο ο ελεγχόμενος θα είναι και ο ελεγκτής.

Το τέταρτο και το πιο βασικό είναι οτι οι αλλαγές στο δημόσιο δεν γίνονται για τους παραπάνω λόγους. Το κράτος προσαρμόζεται στο βασικό σχεδιασμό του νεοφιλελεύθερου μοντέλου που αξιώνει λιγότερο έως και καθόλου κράτος οχι μόνο σε υπαλλήλους, επιχειρήσεις, κοινωνικές δαπάνες, για να απαλλαγούν οι πλουτοκράτες από τα βάρη αυτά και να ιδιοποιηθούν τα κερδοφόρα φιλέτα του μέχρι τώρα δημόσιου τομέα, αλλά και να δημιουργηθούν συνθήκες εύκολες και χωρίς ρίσκο για επένδυση των κεφαλαίων τους, χωρίς να δίνουν λόγο σε κανένα, ακριβώς γιατί δεν θα υπάρχει και κανένας για να τους ελέγξει ή στην καλύτερη των περιπτώσεων θα είναι οι ίδιοι. (Για παράδειγμα σήμερα πιστοποιήσεις ποιότητας γίνονται από ιδιωτικές εταιρίες που δήθεν ακολουθούν τους κανόνες. Οι ορκωτοί λογιστές είναι από ιδιωτικές εταιρίες τις οποίες επιλέγει η επιχείρηση για τον έλεγχο της). Αν στις προηγούμενες 10ετίες το κράτος μέσα από την πολιτική που ασκούσε στήριζε την κερδοφορία των καπιταλιστών και φρόντιζε για την αποσυμπίεση της λαϊκής δυσαρέσκειας μέσα από την απασχόληση, σήμερα παραδίδει γή και ύδωρ σε αυτούς. Γιατί απλούστατα, όπως εξηγήσαμε και παραπάνω, πρέπει να λειτουργεί έτσι ελεύθερα και ανεξέλεγκτα η αγορά και οι νόμοι της. Δηλαδή να είναι ελεύθερη και ανεξέλεγκτη, η εκμετάλλευση ανθρώπων και πόρων.

Θα ρωτούσε κάποιος, τότε γιατί δεν βγαίνουμε από την ΟΝΕ;

Γιατί η αστική τάξη της χώρας, οι πλούσιοι δηλαδή, αυτοί που κατέχουν τράπεζες, μεγάλες βιομηχανίες, καράβια,, κ.λπ., η πραγματική εξουσία αυτής της χώρας δεν έχει εθνική ταυτότητα. Ανδρώθηκε και μεγάλωσε εξαρτημένη από τα ξένα συμφέροντα, πότε αγγλικά, πότε αμερικάνικα, πότε γαλλικά και τώρα γερμανικά. Τα αφεντικά της δικής μας αστικής τάξης.

Περιμένει και παίρνει δουλειές σε συνεργασία με τα ξένα συμφέροντα στην χώρα. Τα συμφέροντα της λοιπόν είναι εξαρτημένα από τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας της ευρωζώνης. Γι αυτό και δεν θα φύγουμε από το ευρώ αν δεν μας διώξουν. Δίνουν και κ.... γι αυτό αρκεί να είναι ξένος.

Ο ρόλος που διεκδικεί στο ιμπεριαλιστικό παιχνίδι είναι πάντα εξαρτώμενος από ξένα συμφέροντα. Γι αυτό και δεν έχει επεκτατικές τάσεις του στυλ Τουρκίας, που η αστική της τάξη έχει εθνική ταυτότητα και πολιτική. Σημειωτέον ότι η πλειοψηφία της Τουρκικής αστικής τάξης είναι κατά της ένταξης στην ΟΝΕ, γιατί τα συμφέροντα της δεν συμβαδίζουν με τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας της ΟΝΕ. Δηλ. παίρνει ή αρπάζει δουλειές και δεν περιμένει να της δώσουν. Γι αυτό έχει και επεκτατική πολιτική στον βαθμό που της επιτρέπεται βεβαίως από το διεθνές περιβάλλον. Βέβαια και η πλειοψηφία του Τουρκικού λαού είναι κατά της ένταξης ή δεν τον απασχολεί καθόλου, γιατί ο λαός της Τουρκίας υιοθετεί ηλίθια, όπως και ο δικός μας, τα συμφέροντα της αστικής τάξης σαν δικά του.

Υπό αυτή την έννοια χάνουμε και το διαπραγματευτικό χαρτί απειλής που είχαμε απέναντι στην Τουρκία. Δηλαδή της ένταξης της στην ΟΝΕ. Αλήθεια γιατί τώρα με την Κύπρο δεν ακούγεται αυτή η απειλή.

Η ΟΝΕ που θα προστάτευε τα σύνορα μας, και θα μας ταΐζε με χρυσά κουτάλια ενώ ταυτόχρονα θα αγόραζε τα αγροτικά προϊόντα μας. Αντ΄ αυτού, πίκρα και χολή για το λαό και ξεπάστρεμα της αγροτικής παραγωγής και βιομηχανίας για ακακίες, σταμναγκάθια, βαμβάκια και άλλα τέτοια αγαθά.

Συνάδελφοι -σες.

Διαπιστώνουμε ότι και κρίση να μην υπήρχε θα την εφευρίσκαν. Αυτά τα μέτρα κάποια στιγμή, ίσως όχι με αυτό τον ρυθμό, θα εφαρμόζονταν.

Αξίζει όμως κάποια στιγμή να μιλήσουμε για το ποσό των δισ € που χάθηκαν από την κοινωνία και μετανάστευσαν στις τσέπες των πλουσίων, από τις φοροαπαλλαγές που έγιναν τις τελευταίες 10ετίες προς αυτούς. Όμως δεν είναι της παρούσης.

Συνάδελφοι - σες, εργαζόμενοι, μικρομεσαίοι, αγρότες, φοιτητές, σπουδαστές, άνεργοι, συνταξιούχοι.

Οι σημερινές δυσάρεστες εξελίξεις στην οικονομία, με θύματα εκατομμύρια ανθρώπους, γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης από το μεγάλο (βασικά μονοπωλιακό) κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του, για την επιβολή και επέκταση της ίδιας βάρβαρης πολιτικής που είναι η αιτία των δεινών των λαϊκών στρωμάτων και συσσώρευσης αθέμιτων κερδών για το ίδιο.

Εκτυλίσσεται λοιπόν, ένα οργανωμένο σχέδιο τρομοκράτησης και εκφοβισμού των εργαζομένων και των μικρομεσαίων στρωμάτων, μέσα από την παραπληροφόρηση, τον παπαγαλισμό και την αναπαραγωγή από τα ΜΜΕ, στημένων δημοσιευμάτων για μαζικές απολύσεις και αβεβαιότητα, έτσι ώστε να περάσουν στα μαλακά τα δήθεν “μέτρα σωτηρίας” , το χάρισμα δισεκατομμυρίων ευρώ σε Τράπεζες, χαριστικά προγράμματα «επενδύσεων», δημόσια περιουσία που χαρίζεται ως ανεκμετάλλευτη σε ξένους και ντόπιους κεφαλαιοκράτες, χάρισμα κερδοφόρων τομέων του δημοσίου αλλά και νέα αντεργατικά μέτρα που ετοιμάζονται.
Σκοπός τους είναι να προετοιμασθεί η κοινή γνώμη για δήθεν μοιραίες και αναπόφευκτες εξελίξεις.

Οι συναινετικές, συμβιβασμένες ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ στήριξαν ουσιαστικά την αντεργατική πολιτική, συνέβαλαν και συμβάλουν στον αποπροσανατολισμό. Εγκλωβισμένοι στην εξυπηρέτηση του δικομματικού σκηνικού, φροντίσανε να μη ενημερώνουν τους εργαζόμενους γι αυτό που έρχεται, προκειμένου να μη αντιδρούν έγκαιρα οργανωμένα και συντονισμένα. Την ίδια ώρα παραπλανούν με ανώδυνη φραστική κριτική.

Η οικονομική κρίση για τους εργαζόμενους δεν ήρθε τώρα. Ζει και βασιλεύει εδώ και χρόνια. Την ψελλίζουν οι μαγαζάτορες στην αγορά με το γνωστό «δεν έχει δουλειά, δεν έχει ο κόσμος λεφτά», «κάθε χρόνο και χειρότερα», κλπ. Οι εργαζόμενοι και κατά συνέπεια και τα άλλα λαϊκά στρώματα που εξαρτώνται από το εισόδημα των εργαζομένων βιώνουν την σκληρή πραγματικότητα εδώ και χρόνια.
Αντιμετωπίζουν καθημερινά την εργοδοτική τρομοκρατία και αισθάνονται μόνιμα την απειλή της απόλυσης. Οι εργαζόμενοι ζουν και σηκώνουν στην πλάτη τους την κρίση του συστήματος εδώ και χρόνια.

Αυτή η κρίση δεν είναι των εργαζομένων.
Είναι των εργοδοτών, του κεφαλαίου, των εφοπλιστών, των τραπεζιτών, του χρηματιστηριακού κεφαλαίου.

Μόνο που αυτή την φορά οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να ξαναγίνουν τα υποζύγια που θα τους φορτώσουν τον λογαριασμό της δικής τους κρίσης.
Η εργατική τάξη, οι αυτοαπασχολούμενοι και η μικρομεσαία αγροτιά δεν πρέπει να φοβηθούν όπως επιδιώκει το κεφάλαιο. Μπορούν να αντισταθούν, να αντεπιτεθούν. Η πλουτοκρατία, η ΕΕ και τα κόμματά τους πρέπει να φοβηθούν τη λαϊκή δύναμη και οργή.
Η κρίση αποκαλύπτει τον ταξικό χαρακτήρα του κράτους που λειτουργεί σαν παρακλάδι των επιχειρήσεων και των τραπεζών, σαν μηχανισμός που μέσα από τους θεσμούς του, εξασφαλίζει την διαιώνιση του πλουτισμού της πλουτοκρατίας, καταληστεύοντας τα λαϊκά στρώματα. Είναι φανερό πως δεν μπορεί να υπάρξει ουδέτερο κράτος. Γι αυτό αυτό πρέπει να αλλάξει χέρια.

Με τον αγώνα μας σφυρηλατούμε την ενότητα της εργατικής τάξης στην βάση της ικανοποίησης των πραγματικών αναγκών της και της θέσης της στην παραγωγή, σαν την κινητήριο δύναμη παραγωγής όλου του πλούτου της κοινωνίας.
Με μαζικούς αγώνες, απεργιακές συγκεντρώσεις και κινητοποιήσεις να συσπειρώσουμε την συντριπτική πλειοψηφία της εργατικής τάξης και του λαού για την ανατροπή του καθεστώτος της πλουτοκρατίας, για να ανοίξει ο δρόμος για την ανάπτυξη που έχει κριτήριο την ικανοποίηση των εργατικών – λαϊκών αναγκών.

Είμαστε αλληλέγγυοι στην μικρομεσαία αγροτιά, τους μικροεμπόρους, τους ΕΒΕ. Θύματα της ίδιας ληστρικής πολιτικής, της ίδιας ληστρικής συμμορίας, Κυβερνήσεων δικομματισμού – ΕΕ. – Πλουτοκρατίας.

Η νεολαία να ενώσει την αγανάκτηση της και την οργή της με τον αγώνα της εργατικής τάξης, χρησιμοποιώντας όλες τις μορφές πάλης. Τότε και μόνο θα αρχίσουν να έχουν νόημα τα όνειρα της και να βρίσκουν δικαίωση τα αιτήματα της. Η πλουτοκρατία και οι κυβερνήσεις τους, τρέμουν στην ιδέα της ύπαρξης ενός τέτοιου μαζικού συνειδητού νεολαιίστικου κινήματος, στο πλευρό του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος. Κίνημα που είναι σε αντίθεση, σε ρήξη με το μεγάλο κεφάλαιο, την Ε.Ε. και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, που συγκρούεται με την αντιλαϊκή πολιτική της Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, του ΛΑΟΣ.

Καλούμε τους συναδέλφους, εργαζόμενους, μικρομεσαίους, αγρότες, φοιτητές, σπουδαστές, άνεργους, συνταξιούχους, να μην πληρώσουν τα χαράτσια ακόμα και αν έχουν να τα πληρώσουν.

Αυτοί που έχουν να στηρίξουν με την άρνηση πληρωμής όλο αυτό τον κόσμο που σήμερα βρίσκεται στα όρια της εξαθλίωσης.

Καλούμε την ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ να κηρύξει πανεργατικές παλλαϊκές, πολιτικές απεργίες με στόχο:

• την απομάκρυνση των 2 μονομάχων του δικομματισμού ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ και ΝΔ, από την εξουσία.
• Την απεξάρτηση από τους ιμπεριαλιστικούς Οργανισμούς και τα ξένα συμφέροντα.
• Την κατάργηση των μνημονίων των εφαρμοστικών νόμων και των συμφωνιών με τρόϊκα, ΕΕ, και πολυεθνικές.
  Την κατάργηση των συμβάσεων για την εθνική οδό.
• Την εθνικοποίηση των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας για την χώρα.
• Την κατάργηση όλων των αντισοσιαλιστικών και αντεργατικών νόμων που ψηφίστηκαν τα τελευταία χρόνια.
• Την υπεράσπιση και διεύρυνση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης και της υγείας.
• Την αξιοποίηση του ορυκτού και φυσικού πλούτου της χώρας.

Τον καταλογισμό ευθυνών πολιτικών και ποινικών, σε σύναψη χαριστικών συμβάσεων που έχουν γίνει στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.

Τον καταλογισμό ευθυνών πολιτικών και ποινικών, σε σύναψη χαριστικών συμβάσεων που έχουν γίνει στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.

Αν δεν το πράξουν τώρα, θα είναι προδότες των εργαζομένων που εκπροσωπούν και θα πρέπει να παραιτηθούν.

Συνεχίζουμε οργανωμένα μαζί με άλλα σωματεία, ομοσπονδίες και εργατικά κέντρα του Πανεργατικού αγωνιστικού Μετώπου.

Απλώνουμε το χέρι σε αυτούς που συμφωνούν με τα παραπάνω και κατανοούν την ανάγκη οργάνωσης της πάλης, να συμπορευθούν και να συμπορευθούμε μαζί, πάνω σε ότι μας ενώνει.

Καλούμε όλους σε συμμετοχή σε όλες τις απεργιακές συγκεντρώσεις που έρχονται να συστρατευτούμε για την ανατροπή της πολιτικής, των απατεώνων και των εκβιαστών.

Καθολική συμμετοχή στην απεργία του Δημοσίου και των πρώην ΔΕΚΟ στις 5 Οκτώβρη και στην πανελλαδική, πανεργατική απεργία στις 19 Οκτώβρη.

---

Το 2002 υπογραμμίζαμε τα εξής:

Με αυτές τις προτάσεις του Υπουργείου:

• Θα επιβαρυνθεί κάθε μισθωτός και συνταξιούχος με 43% και πλέον περισσότερο φόρο από ότι σήμερα. Και αυτό γιατί καταργεί κάθε έκπτωση δαπανών για ενοίκιο πρώτης κατοικίας, των δαπανών για δίδακτρα, τις δωρεές ακινήτων, τόκους στεγαστικών δανείων πρώτης κατοικίας, δαπάνης για αγορά ηλεκτρονικού υπολογιστή και πρόσβασης στο διαδίκτυο και δαπάνης για συσκευές φυσικού αερίου, Φροντιστηρίων, ιατρικών δαπανών, καθώς των οικογενειακών δαπανών με αποδείξεις έως 1 εκατ. δραχμές.
  Παράλληλα αυξάνει το χαμηλότερο συντελεστή της φορολογικής από 5% στο 20% και μειώνει τον ανώτατο συντελεστή από 40% στο 38% και από τον επόμενο χρόνο στο 35% με σκέψεις για περαιτέρω μείωση.
• Κατάργηση της απαλλαγής που ισχύει για το εισόδημα από δωρεάν παραχώρηση της χρήσης κατοικίας από το γονέα προς τα τέκνα του ή αντίστροφα
• Αλλαγή του συστήματος παρακράτησης φόρου με παρακράτηση από τον κύριο εργοδότη του υπόχρεου για το σύνολο των αποδοχών που αποκτά από μισθούς ή ελευθέριο επάγγελμα και κατάργηση της έκπτωσης 2,5%.
• Φορολόγηση των αποδοχών σε είδος που χορηγούνται στους μισθωτούς.
• Αύξηση του συντελεστή καθαρού κέρδους για τους συγγραφείς από το 19% στο 25%
• Αύξηση κατά 20% του φόρου που πληρώνουν οι πλανόδιοι πωλητές, οι πωλητές λαϊκών αγορών και οι εκμεταλλευτές ενοικιαζόμενων δωματίων και φορολόγηση των ιδιοκτητών ταξί και φορτηγών με βάση τα δεδομένα των βιβλίων τους.
• Αύξηση της φορολογίας των αγροτών. Αλλαγή των κριτηρίων φορολόγησης των αγροτών που κρίνεται ότι με τον τρόπο που υπολογίζονται σήμερα ελάχιστα συμμετέχουν στα φορολογικά βάρη.
• Επιβολή ενιαίου φόρου 15% σε τόκους από καταθέσεις, ομόλογα, έντοκα γραμμάτια ή άλλους τίτλους, ενώ δεν αποκλείται να αυξηθεί το ποσοστό στο 20%.
  Διατήρηση της έκπτωσης δαπανών για ασφάλιστρα ζωής ή θανάτου και των υποχρεωτικών εισφορών στα ταμεία κοινωνικής ασφάλισης. (έχει κάποια σχέση άραγε με το ασφαλιστικό;)
• Μειώνει ακόμα περισσότερο τη φορολογία των επιχειρήσεων, που σε πολλές περιπτώσεις «πέφτει» ακόμα και στο 25%
• Αύξηση κατά 20% των συντελεστών φόρου για τις κατασκευαστικές που τηρούν βιβλία β’ κατηγορίας.
• Αύξηση της προκαταβολής φόρου εισοδήματος έναντι επομένου έτους που σήμερα είναι 55% σταδιακά στο 100%. Ανάλογη ρύθμιση προτείνεται και για την προκαταβολή φόρου από τους ελεύθερους επαγγελματίες.
• Προκαταβολή ποσοστού 30% του ΦΠΑ από μικρές επιχειρήσεις με βάση το τζίρο του προηγούμενου έτους.
• Κατάργηση του Φόρου Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας και του Τέλους Ακίνητης Περιουσίας και θέσπιση του Φόρου Κατοχής Περιουσίας που θα καταβάλλεται ετησίως από όλους τους ιδιοκτήτες ακινήτων και θα αντιστοιχεί στο 0,1-02% της αντικειμενικής αξίας. (φόρος για όλο το λαό)
• Εισαγωγή του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας στις μεταβιβάσεις νέων οικοδομών
• Δραστική αύξηση των αντικειμενικών αξιών στα επίπεδα των αγοραίων τιμών.
• Θέσπιση φόρου επιτηδεύματος που θα επιβάλλεται και θα εισπράττεται από τους Δήμους.
• Για τα αυτοκίνητα Ι.Χ προτείνεται κατάργηση του εφάπαξ ειδικού τέλους ταξινόμησης που επιβαρύνει την αγορά τους (λόγω ότι πρέπει να ενισχυθεί η αυτοκινητοβιομηχανία μια και οι πωλήσεις έπεσαν δραματικά) και η μετακύλιση του κόστους στη χρήση του αυτοκινήτου με αύξηση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης της βενζίνης και των τελών κυκλοφορίας κατά 20%.
• Προτείνεται η καθιέρωση ενιαίου ΕΦΚ για τις 2 κατηγορίες πετρελαίων κίνησης και θέρμανσης.
  Δραστική μείωση της επιβάρυνσης του πετρελαίου (Ειδικός Φόρος Κατανάλωσης) για βιομηχανική και εμπορική χρήση (από 244,59 ευρώ ανά χιλιόλιτρο στα 30 ευρώ) με παράλληλη αύξηση της επιβάρυνσης στο πετρέλαιο θέρμανσης (από 18 Ευρώ σήμερα στα 30 ευρώ ανά χιλιόλιτρο)! Παράλληλα, προτείνεται να καταργηθεί η επιδότηση στο πετρέλαιο για γεωργική χρήση.
• Κατάργηση του αγγελιόσημου. Δραστική μείωση της επιβάρυνσης του κόστους διαφημίσεων των επιχειρήσεων, με τη μείωση ή και πλήρη κατάργηση του ΕΦΚ και του αγγελιόσημου.
• Κατάργηση του τέλους χαρτοσήμου που βαρύνει τις συναλλαγές των επιχειρήσεων, του φόρου χρηματιστηριακών συναλλαγών και του ΦΚΕ στα ασφάλιστρα των ασφαλιστικών εταιριών. (έχει καποια σχέση άραγε με το αφαλιστικό;)
• Να αυξηθούν κατά 1 μονάδα οι συντελεστές ΦΠΑ για να καλυφθεί μέρος του κόστους της μεταρρύθμισης. Αύξηση των συντελεστών ΦΠΑ σε όλα τα είδη και υπηρεσίες (σήμερα είναι 4%, 8% και 18%), προκειμένου να αναπληρωθούν απώλειες από την κατάργηση ή μείωση άλλων συντελεστών. Ακόμη, η επιτροπή προτείνει την κατάργηση του χαμηλού συντελεστή ΦΠΑ 4% που ισχύει για τα βιβλία, τις εφημερίδες, τα περιοδικά και τα θέατρα (ίσως είναι και ο κύριος λόγος, που οι υπουργοί Πολιτισμού και Παιδείας αντέδρασαν με τον τρόπο που αντέδρασαν στο Υπουργικό Συμβούλιο) και των μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ, που εφαρμόζονται σε νησιά του Αιγαίου (Δωδεκάνησος).
• Επιβολή ΦΠΑ στις αμοιβές των δικηγόρων και των συμβολαιογράφων.
• Αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης σε είδη και υπηρεσίες πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, όπως έτοιμα τρόφιμα που πωλούνται σε πακέτα, μη οινοπνευματώδη ποτά, εστιατόρια, κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος (λογαριασμοί ΔΕΗ) και φυσικού αερίου, με τη μετάταξή τους στο συντελεστή ΦΠΑ 18% από 8% σήμερα.
• Την αύξηση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης για τα ποτά και τα τσιγάρα. Με δεδομένο ότι οι έμμεσοι φόροι δεν είναι τόσο αισθητοί όσο οι άμεσοι, η επιτροπή προτείνει στην κυβέρνηση αλλαγές που θα οδηγήσουν σε γενναία αύξηση των έμμεσων φόρων. Κι αυτό, γιατί αποτελεί κοινό μυστικό πως οι έμμεσοι φόροι - κατ' εξοχήν αντιλαϊκοί - είναι απρόσωποι και ελάχιστα αισθητοί, καθώς είναι ενσωματωμένοι στην τιμή όλων των ειδών και υπηρεσιών που αγοράζουμε. Αντίθετα οι άμεσοι φόροι έχουν προσωπικό χαρακτήρα και είναι ιδιαίτερα αισθητοί (μας καλούν να πληρώσουμε προσωπικά το Α ή Β ποσό για φόρο εισοδήματος κλπ.). Οι έμμεσοι φόροι έχουν και ένα άλλο χαρακτηριστικό. Βαρύνουν το ίδιο έναν πλούσιο με εισοδήματα δισεκατομμυρίων και ένα φτωχό ή άπορο, καθώς για ένα πακέτο τσιγάρα ή ένα κιλό ψωμί και ο φτωχός και ο πλούσιος θα πληρώσουν τον ίδιο έμμεσο φόρο. Αύξηση λοιπόν των Ειδικών Φόρων Κατανάλωσης (ΕΦΚ) στις βενζίνες, τα πετρέλαια, στα τσιγάρα (καπνοβιομηχανικά προϊόντα), σε ορισμένα οινοπνευματώδη ποτά και επιβολή ΕΦΚ στα εμφιαλωμένα κρασιά.

Από τις ίδιες τις προτάσεις γίνεται φανερό η προσπάθεια αναδιανομής του εισοδήματος προς όφελος λίγων και ισχυρών συμφερόντων και δεν υπαγορεύεται από κανενός άλλου είδους αναγκαιότητας.
Όμως η εξέλιξη της φορολογικής κλίμακας τις τελευταίες δεκαετίες αποδεικνύει πως οι κυβερνώντες με συνέχεια και συνέπεια διεύρυναν την φορολογική ελάφρυνση των μεγάλων εισοδημάτων ρίχνοντας τα βάρη στους οικονομικά ασθενέστερους. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι και πιο πριν δεν υπήρχε ένα από τα πιο αντιλαϊκά και ταξικά φορολογικό σύστημα.