Ο Δραγάτης συνδικαλίζεται ή σκανδαλίζεται ?

από το κοζανίτικα χαμπέρια

Εμείς να δεχτούμε ότι ψηλά στήν ηγεσία οι άνθρωποι πού είναι κοντά στόν Παπανδρέου έχουν καλές διαθέσεις.

Να το δεχτούμε με την έννοια ότι δέν έχουμε μιλήσει μαζί τους και άρα δέν ξέρουμε τι πραγματικά σκέφτονται…

Ξέρουμε όμως τί γίνεται, εδώ και κάμποσες μήνες, εκεί πού χτυπάει πραγματικά η καρδιά τού ΠΑΣΟΚ ….

Τό παλιό ΠΑΣΟΚ όχι μόνο είναι εδώ αλλά είναι ήδη στα πράγματα…

Το μόνο που τους ενδιαφέρει, είναι το πρόσκαιρο κομματικό συμφέρον και ο τρόπος που θα καταλάβουν δημόσιες καρέκλες, θα γίνουν βουλευτάδες και διοικητές δημοσίων οργανισμών.

Φυσικά, δεν έχουν δουλέψει ποτέ τους.

Κι όλα αυτά, με την ανοχή, αν όχι τον θαυμασμό, των καθοδηγητών της κοινής γνώμης, που τους δίνουν βήμα για να καταθέτουν τα φληναφήματά τους, αδιαφορώντας για τη δυσφορία που προκαλούν σε μεγάλη μερίδα της κοινής γνώμης.

Ανεπρόκοποι, παρατρεχάμενοι του συστήματος εξουσίας, παράλογοι γελωτοποιοί, παρηκμασμένοι εργατοπατέρες του κερατά, νεόπλουτοι προσανατολιστές των νεοπτώχων.

Ουστ ρεμάλια….

Τώρα θα μου πείτε τι δουλειά έχει ο Δραγάτης (Αγροφύλακας) με όλα αυτά?

Ο Δραγάτης (Ντραγάτς) υπήρξε για δεκαετίες το μάτι και αυτί των αρχών στην Ελληνική ύπαιθρο. Άτομα χαμηλής ως μηδενικής μόρφωσης επιλέγονταν για να είναι οι ρουφιάνοι των χωριών…

Οι δραγάτες διορίζονταν από τα κοινοτικά συμβούλια και η εξάρτησή τους από τους ισχυρούς τοπάρχες ήταν μεγάλη. Πολλές φορές οι τοπάρχες αυτοί, “αφαιρούσαν την βέργα” από τους μη αρεστούς αγροφύλακες και την έδιναν σε πιο έμπιστα πρόσωπα. Το ίδιο έκαναν όταν ο δραγάτης εμήνυε άνθρωπο του περιβάλλοντός τους. Γι’ αυτό οι δραγάτες ήταν τόσο σκληροί προς τους εχθρούς του τοπάρχη όσο και επιεικείς προς τους φίλους.

Η στολή τους “έφτιαχνε”… Λέγετε πως μερικοί δεν την βγάζαν ούτε στο κρεβάτι…

Με το λιγοστό μυαλό τους θεωρούσαν εαυτούς την απόλυτη εξουσία του χωριού…

Ο “άνθρωπος” του Βουλευτή που λέμε… ο κόλακας που του χαϊδεύει τ’αυτιά…

Είναι ο γλαφυρός εκείνος τύπος που βλέπει μόνο τα καλά του στόχου που βάζει στο μυαλό του. Ετσι αν ο στόχος του είναι το αφεντικό του συνέχεια εμφανίζεται κατά τύχη μπροστά του και του εξυμνεί τις καλωσύνες του.

Λέει τα καλύτερα λόγια γιά την οικογένειά του, τα παιδιά του, τη δουλειά του, ακόμη και για τα ανύπαρκτα κατορθώματα του, μέχρι ακόμα και για την εξυπνάδα του σκύλου του αφεντικού.

Στην αρχαιότητα αυτοί ήταν οι αυλοκόλακες που περιλαμβάνονταν στην ακολουθία του κυρίου. Σήμερα αυτοί οι τύποι δεν είναι ανύπαρκτοι, αλλά εμφανίζονται με διάφορα ονόματα στην ακολουθία ας πούμε ενός πολιτικού.

Όπου βρεθούν και όπου σταθούν, κάνουν τα αδύνατα δυνατά να παρουσιάσουν τη δημόσια φήμη του, την αποτελεσματικότητα των έργων του κ.λ.π.

Αποβλέπουν οπωσδήποτε σε προσωπικό τους όφελος και μόλις εκπληρωθεί ο σκοπός τους, στρίβουν από εκεί που ήρθαν. Μα θα μου πείς είναι επάγγελμα αυτό.

Ναι είναι γιατί αν ανατρέξουμε στον ορισμό του επαγγέλματος θα βρούμε όλα τα στοιχεία που ζητάμε. Θα βρούμε την κατ’επανάληψη και κατ’εξακολούθηση κίνηση ενός ανθρώπου προς προσπορισμό οικονομικών οφελών. Σε άλλη περίπτωση θα μιλούσαμε γιά κάποια απασχόληση που σήμερα λένε χόμπυ.

Μπορεί η πληρωμή και να μην είναι σε χρήμα, αλλά σε παροχή υπηρεσιών είτε στον ίδιο, είτε στο οικογενειακό, μα είτε ακόμη και στο φιλικό του περιβάλλον.

Είναι γλυψηματίας και έρπει σαν τον σαλίγκαρο και γλύφει που λένε εκεί που πρώτα έφτυνε. Γλύφει ή φιλά κατουρημένες ποδιές. Γίνεται βασιλικώτερος του βασιλέως. Έρπει σαν το σκουλίκι και αναρριχάται σαν τον χαμαιλέων, αλλάζοντας κάθε φορά χρώματα. Δεν τον ενδιαφέρει αν υποστηρίζει κάτι στραβό και επιζήμιο. Κοιτάζει μόνο το προσωπικό του όφελος.

*Οι τύραννοι είναι φίλοι των ύπουλων και των διεφθαρμένων , επειδή τους κολακεύουν και αυτό τους αρέσει . Κανένας άνθρωπος με ανώτερη μόρφωση και τιμιότητα δεν κυριεύεται απ’ αυτό το ελάττωμα* . (Αριστοτέλης) .

Τα συμπεράσματα δικά σας…