υπάρχει ακόμη ...πάτος;

Κι όμως, υπάρχει κάτι χειρότερο...από μια χρεοκοπημένη χώρα...

Μια χρεοκοπημένη κοινωνία.    από τον ΑΝemos

Τα αποτελέσματα της έρευνας ου Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών (ΕΚΚΕ) για την κατάσταση της ελληνικής κοινωνίας.

Μερικά στοιχεία:

Το 40,4% των Ελλήνων «δεν έχει καμία απολύτως εμπιστοσύνη στους πολιτικούς» (ο αντίστοιχος Ευρωπαϊκός Μέσος Ορος είναι 23,2%). Εξίσου, η «απόλυτη εμπιστοσύνη» προς το Ευρωκοινοβούλιο έχει πέσει από 4,8% το 2003 σε 1,4% το 2009. Η δυσπιστία απέναντι στους νόμους διπλασιάζεται σε διάστημα έξι χρόνων (2003 - 2009). Και αν αυτά τα ανησυχητικά στοιχεία αφορούν το 2009, οι σχολιαστές της έρευνας φοβούνται ότι η κατάσταση έχει περαιτέρω επιδεινωθεί το 2010 με τη λήψη των μέτρων.

Το 54,5% των Ελλήνων επιθυμεί λίγοι «ξένοι» να μένουν στη χώρα και το 49,5% θεωρεί ότι πρέπει να «επιτρέπεται σε λίγους να έρχονται και να ζουν εδώ», από τις φτωχότερες χώρες της Ευρώπης. Το 48% πιστεύει ότι «η γυναίκα πρέπει να είναι έτοιμη να αφήσει την εργασία της για χάρη της οικογένειάς της». Το 77% συμφωνεί ότι «τα σχολεία πρέπει να διδάσκουν στα παιδιά να υπακούουν σε κανόνες και να πειθαρχούν». Την ίδια στιγμή, οι γενεές -20ρηδες, 40ρηδες, 70ρηδες- έχουν χάσει τον χαρακτήρα κοινωνικού κεφαλαίου που μπορεί ανάλογα με την ηλικία να προσφέρει στη χοάνη της καθημερινότητας και προσλαμβάνονται με όρους... ασφαλιστικού συστήματος.

Μόνο το 38,7% εμφανίζεται να ξεφυλλίζει εφημερίδα και απ' αυτούς το 22,2% δεν διαβάζει καθόλου πολιτικά θέματα ή πολιτική ειδησεογραφία, ενώ το 69,3% διαθέτει λιγότερο από μια ώρα (51,6% λιγότερο από μισή ώρα και 11,7% από μισή έως μια ώρα) για ανάγνωση εφημερίδας.

Είναι αρκετοί οι πατατοκέφαλοι που μπορούν να δουν κάτι θετικό πίσω από αυτά τα στοιχεία. Κι ανάμεσά τους πολλοί αυτοί που επιμένουν αυτιστικά στο ολοκληρωτικό σύνθημα "να καεί το μπουρδέλο η Βουλή" και στο "όλοι ίδιοι είναι".

Το χειρότερο όμως από ΟΛΑ τα παραπάνω στοιχεία είναι η χαμηλή εμπιστοσύνη στις διαπροσωπικές σχέσεις και ο έντονος ατομικισμός.

Αυτό είναι που μας εγκλωβίζει στην κατάσταση του θύματος. Του πειθήνιου πρόβατου για σφαγή. Που δεν μπορεί γιατί δεν θέλει γιατί δεν εμπιστεύεται κανέναν, να αντιδράσει...

Που αρνείται, εξ ίσου, να απλώσει αλλά και να πιάσει το χέρι του άλλου. Του διπλανού του. Του φίλου του. Του συγγενή του. Του συντρόφου του.

Προτιμά να τα χάσει όλα μόνος του, να πεθάνει μόνος του, στο σπιτάκι ή στο μικρομάγαζό του, παρά να ανοίξει το παράθυρό του στο δρόμο, στον απέναντι...

Κι όταν ακόμη αντιλαμβάνεται, υποτυπωδώς, την ανάγκη να περπατήσει μαζί με άλλους... Να βρει έναν κοινό δρόμο... Το κάνει κι αυτό μικρό... Σε ομαδούλες... Σε "συνιστώσες"... Σε "τάσεις"... Σε "λίστες"...

Ναι, για την Αριστερά των 29 συνιστωσών και τάσεων μιλάω... (διαβάστε εδώ). Δείτε το χάλι μας, σας, τους...

Ποιοι μισθοί και ποιες συντάξεις και ποια ανεργία;;;

Μπαρμπούτσαλα!

Αν νομίζουμε οτι το θέμα είναι μόνο οτι "δικαιώματα και καταχτήσεις έχουν χαθεί μέσα σε ένα χρόνο", είμαστε βαθύτατα νυχτωμένοι...

Αυτό που χάθηκε είναι η αμυδρή ελπίδα πως "πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα είναι!".

Αλλά και να μην είναι... που ΔΕΝ είναι... αλήθεια αυτό...

...εκείνο που χάθηκε είναι η διάθεση να αλλάξουμε όλοι μαζί, κάνοντας πράγματα όλοι μαζί, επιβιώνοντας, έστω... Ολοι μαζί!

Εκείνο που θα συμβεί είναι οτι αργά ή γρήγορα, θα σφαχτούμε όλοι μαζί!

Και ο ένας από τον άλλον!

Ηδη νεκροί, ο καθένας στο "βαρκάκι" του, θα βουλιάξουμε ήσυχα-ήσυχα στα νερά της ανυπαρξίας. Με τη σημαία του ατομικισμού υψωμένη!

Θα έχει προηγηθεί η επικράτηση του Φασισμού!

Αν δεν έχει ήδη επικρατήσει χωρίς να τον έχουμε πάρει χαμπάρι...

Μέχρι τότε θα ασχολούμαστε εμμανώς με τις οικονομικές πλευρές της κρίσης και με την Μούντις!!!

Υ.Γ.1: Αντε μετά να μιλήσεις για ελεύθερους συνεταιρισμούς παραγωγών και κοινωνική αλληλεγγύη.

Υ.Γ. 2: Ααα! Δεν σας τα είπα! ΕΡΧΟΝΤΑΙ εκλογές!