Το χρονοντούλαπο της ιστορίας

Τη γνώμη μου για την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας ή καλύτερα την κατάντια που επικρατεί στα πολιτικά πράγματα της χώρας μας, εφόσον βέβαια επιτρέπεται να διαχωρίσουμε την πολιτική από την ίδια τη ζωή, λίγο πολύ την έχω καταθέσει σε παλιότερες καταχωρήσεις. Και βέβαια η χώρα μας απλά ακολουθεί -από δυσχερέστερη θέση λόγω των πολιτικών εγκεφάλων που μας κυβερνούν ενίοτε- τις εξελίξεις στην παγκόσμια πολιτική
Τώρα θα μου πείτε για ποιες εξελίξεις (εξέλιξη=ξετύλιγμα, ανάπτυξη) σας μιλώ αφού πρόκειται για μια συνεχόμενη συντηρητικοποίηση της κοινωνίας μας, μια αυξανόμενη ιδεολογική και κοινωνική εσωστρέφεια. Με πρόσχημα την «ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΡΙΣΗ», οι κυβερνώντες του κόσμου μας, δημιούργησαν και καλλιέργησαν έντεχνα και δόλια ένα αίσθημα φόβου και ανασφάλειας, το οποίο οδήγησε νομοτελειακά στο συντηρητισμό. Το καμπανάκι (καμπανάρα ήταν) ήχησε με τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών σε όλη την Ευρώπη, που έφερε τα συντηρητικά κόμματα ενισχυμένα στο ευρωκοινοβούλιο, και την αριστερά να μετρά τις πληγές της, για να δει τι τη χτύπησε
Και βέβαια η κατάσταση στις τοπικές κοινωνίες δεν διαφέρει και δεν υπολείπεται καθόλου από τις διαμορφούμενες εξελίξεις. Ένας προσεκτικός παρατηρητής μπορεί εύκολα να εντοπίσει τις αλλαγές αυτές. Αλλαγές προς το χειρότερο με επιστροφές στο «ξεπερασμένο» παρελθόν. Τελικά το «χρονοντούλαπο της ιστορίας» άνοιξε και δεν ξέρω τι άλλο θα βγει από μέσα.
Καθήκον λοιπόν όλων των ανθρώπων, που μπορούν να δουν καθαρά και να αισθανθούν την απειλή είναι να αντιδράσουν. Να αντιδράσουν σθεναρά, γιατί κάποιοι πρέπει να καταλάβουν ότι οι εποχές του ΠΑΤΡΙΣ-ΘΡΗΣΚΕΙΑ-ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ έχουν περάσει… ΑΝΕΠΙΣΤΡΕΠΤΙ.

«To της όλης πόλεως ήθος ομοιούται τοις άρχουσι» (Ισοκράτης)