«Θέμα καραμπινάτης διαπλοκής η εξόρυξη χρυσού στη βόρεια Ελλάδα»

Ολόκληρη η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στη Βουλή

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Είναι πραγματικά ειρωνεία, ένα θέμα καραμπινάτης διαπλοκής, να συζητείται σήμερα στην Βουλή, την ώρα που η εθνική μας διαπλοκή περνά μαύρες μέρες, έχει βάλει μαύρες πλερέζες και χύνει μαύρα δάκρυα. Οι προπαγανδιστές και οι υπερασπιστές του μνημονίου, επιχειρηματίες, τραπεζίτες, μεγαλοεργολάβοι και καναλάρχες, σήμερα συνειδητοποιούν ότι ίσως αυτή η μεγάλη παγίδα που έβαλαν κι αυτοί το χεράκι τους να στηθεί, η παγίδα του μνημονίου ίσως αφορά και τους ίδιους.

 

Αργά ανακάλυψαν βέβαια ότι η χώρα βρίσκεται υπό επιτροπεία. Αργά ανακάλυψαν ότι υπάρχει και μνημόνιο και ότι αυτοί που υποστήριξαν με πάθος και λύσσα ορισμένες φορές σε βάρος της κοινωνίας αυτές τις πολιτικές, δεν θα τύχουν ενδεχομένως ευνοϊκής μεταχείρισης, δεν θα τους φερθούν τα νέα αφεντικά με τον ίδιο τρόπο που είχαν συνηθίσει όλα αυτά τα χρόνια να τους φέρεται το πολιτικό προσωπικό και οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα.

Έκαναν τρία χρόνια τώρα όλη τη βρώμικη δουλειά. Αποθέωσαν την τρόικα και το θανατηφόρο φάρμακό της. Συκοφάντησαν κάθε κοινωνική κατηγορία ξεχωριστά, δεν υπήρξε  επαγγελματική κατηγορία, κοινωνική κατηγορία να μην συκοφαντηθεί και να πολεμηθεί αγρίως από τα ΜΜΕ που ήλεγχαν και ελέγχουν. Ισοπέδωσαν τα πάντα, όποιον αντιστάθηκε σ΄ αυτό το έγκλημα, τα πάντα και τους πάντες και τώρα συνειδητοποιούν ότι έρχεται και η σειρά τους.

Οι καρχαρίες, αφού κατασπάραξαν την κοινωνία, τώρα απειλούν και τους ίδιους. Βέβαια δεν τους απειλούν όπως απείλησαν κι όπως διέλυσαν την κοινωνία, αλλά τους απειλούν να τους πάρουν τη δύναμη που είχαν μέχρι σήμερα.

Και τώρα  άρχισαν τα δάκρυα και οι κορώνες. Είναι λένε ζήτημα εθνικής ανάγκης να κρατηθούν οι επιχειρήσεις τους γιατί εργάζονται χιλιάδες εργαζόμενοι. Σύμφωνοι.

Αλλά αυτήν την εθνική ανάγκη τώρα την ανακαλύψανε που τους ζώνουν τα φίδια;

Όταν υμνούσαν στις εφημερίδες και στα κανάλια τους τη πολιτική της βαρβαρότητας που οδήγησε εκατοντάδες επιχειρήσεις στη χώρα μας, μικρές, μεσαίες και μεγαλύτερες, σε λουκέτο και εκατοντάδες χιλιάδες στην ανεργία, η εθνική ανάγκη δεν ήταν να προστατευτούν οι θέσεις εργασίας. Η εθνική ανάγκη ήταν το μνημόνιο για να σωθεί η χώρα.

Τώρα θυμήθηκαν κάποιοι άλλοι ότι κινδυνεύουν οι τράπεζες με αφελληνισμό.

Όταν εμείς μιλάγαμε αρχικά για εθνικό δημόσιο πυλώνα και αργότερα όταν είδαμε αυτές τις εξελίξεις τις τραγικές, ότι διαλύονται τα πάντα, για εθνικοποίηση, μας χλευάζανε, λέγανε ότι θέλουμε να κάνουμε την Ελλάδα Αλβανία.

Νομίζανε ότι τα λεφτά του EFSF θα είναι σαν τα θαλασσοδάνεια που συνήθιζαν να παίρνουνε και να δίνουνε στο πολιτικό σύστημα της διαπλοκής.

Και τώρα διαμαρτύρονται, αλλά είναι αργά. Είναι αργά για δάκρυα και για μαύρες πλερέζες.

Και να ξέρετε κάτι, τουλάχιστον τους εργαζόμενους, τη νέα γενιά, τους μικρομεσαίους, τους άνεργους, πάντα υπήρχε κάποιος και πάντα θα υπάρχει κάποιος να τους συμπαρασταθεί και να τους υποστηρίξει.

Για τους τραπεζίτες και τους μεγαλοεργολάβους δεν θα βρεθεί κανένας. Και δεν θα μπορέσετε ούτε κι εσείς να τους σώσετε, όπως κι αυτοί πλέον δεν μπορούν να σώσουν εσάς, κύριοι της τρικομματικής συγκυβέρνησης.

Έρχομαι στο θέμα μας. Τρία χρόνια τώρα μια τοπική κοινωνία είναι ανάστατη. Ολόκληρη η Χαλκιδική είναι στο πόδι. Έχω επισκεφθεί δύο φορές τη Χαλκιδική, την τοπική κοινωνία. Έχω μιλήσει στην Ιερισσό τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ δεν ήταν αξιωματική αντιπολίτευση. Ήταν ένα κόμμα που είχε χαμηλά ποσοστά και στις δημοσκοπήσεις και στις κάλπες και ήμασταν οι πρώτοι –όχι οι μόνοι- υπήρξαν και άλλες δυνάμεις, αλλά οι πρώτοι οι οποίοι βρεθήκαμε εκεί και είχαμε τύχει μιας υποδοχής παλλαϊκής, θα έλεγε κανείς. Δεν θα ξεχάσω όταν πήγα να μιλήσω στην Ιερισσό και χτύπησαν οι καμπάνες και ήρθε ο παππάς της εκκλησίας στην πρώτη σειρά, όχι γιατί ασπάζεται ενδεχομένως τις δικές μας απόψεις, την ιδεολογία μας, αλλά γιατί βρήκε σε εμάς κάποιους ανθρώπους που μέσα στον γενικότερο αποκλεισμό, το εμπάργκο που είχαν επιβάλει σ΄αυτή την τοπική κοινωνία οι πολιτικές δυνάμεις, οι κυρίαρχες τότε και τα ΜΜΕ, βρήκε μια πολιτική δύναμη που θέλει ν΄ ακούσει κατ΄ αρχήν, να εξετάσει το πρόβλημά τους. Μια τοπική κοινωνία ανάστατη και κανένα μέσο ενημέρωσης δεν είχε ενδιαφερθεί, να μάθει γιατί αντιδρούν και κινητοποιούνται. Ποια είναι τα αιτήματά τους. Κι αυτό συνεχίστηκε τρία χρόνια.

Πριν από 15 μέρες χιλιάδες αόρατοι άνθρωποι πραγματοποίησαν μία αόρατη πορεία διαμαρτυρίας στη Θεσσαλονίκη. Καμία δημοσιοποίηση. Μόνο ένα μέσο, μία μόλις ενημερωτική εκπομπή αναφέρθηκε στο πρόβλημα. Σαν συνεννοημένα από καιρό, όλα τα μεγάλα και συστημικά μέσα εξαφάνισαν μια κοινωνική αντίδραση, διαμαρτυρία. Δίκαιη ή άδικη. Να το εξετάσουμε

Όμως μέσα στα τρία αυτά χρόνια υπήρξε μια πορεία αντίστασης καi αξιοπρέπειας.

Δέκα χρόνια τώρα αυτοί οι πολίτες δεν έχουν φωνή και δικαιώματα, γιατί σ΄ αυτό τον τόπο δικαιώματα έχουν μόνο τα αρπακτικά. Γιατί αυτά έχουν τη δυνατότητα να αλλάζουν νόμους και να κάνουν νόμο τα δικά τους συμφέροντα. Γιατί για τα αρπακτικά μόνο υπάρχει κράτος. Όχι μόνο δημόσιο υπάρχει, αλλά το δημόσιο για τα αρπακτικά είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό και γρήγορο. Δεν είναι αποτελεσματικό για τον πολίτη και τις ανάγκες του. Γι αυτά τα συμφέροντα είναι και αποτελεσματικό και γρήγορο το δημόσιο.

Οι αποφάσεις που πάρθηκαν μέσα σε τρεις μέρες.. καθαρίσαμε.

317.000 στρέμματα πωλήθηκαν αντί 11.000.000 ευρώ. Δεν ήσασταν εσείς τότε κυβέρνηση, αλλά έχει σημασία να τα γνωρίζουμε, να τα θυμόμαστε αυτά.

Αξία μεταλλευμάτων σύμφωνα με τις μελέτες των επιστημονικών φορέων της χώρας μας, πολλές απ΄αυτές τις έχετε ήδη κλείσει, τις έχετε συρρικνώσει, τις έχετε ακυρώσει  όπως το ΙΓΜΕ, αλλά και άλλες μελέτες αξιόλογων επιστημόνων από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης  ότι μιλάμε για αξία μεταλλευμάτων αξίας 15,5 δις ευρώ. Και γι αυτά τα μεταλλεύματα δόθηκε η δυνατότητα σε ιδιώτες αρχικά έναντι 11 εκατομμυρίων να τα αξιοποιήσουν.

Αυτό είναι αξιοποίηση του ορυκτού μας πλούτου;

Αναφερθήκατε, δεν είναι ο κ. υπουργός εδώ, τον άκουσα στην ομιλία του από το κανάλι της Βουλής- αναφέρθηκε στα αρχαία χρόνια και το πώς οι αρχαίες κοινωνίες θα αξιοποιούσαν τον ορυκτό πλούτο. Αλλά φαντάζομαι ότι στην αρχαία εποχή ο ορυκτός πλούτος αξιοποιούνταν για το δημόσιο συμφέρον, όχι προκειμένου κάποιοι αεριτζήδες να παίζουν παιχνίδια στο χρηματιστήριο και να μην αφήνουν ούτε ένα ευρώ στην τοπική οικονομία, στην τοπική κοινωνία και σε μια οικονομία που σήμερα σπαράσσεται με εκατομμύρια, δισεκατομμύρια ευρώ χρέη..

Από την εποχή της καναδικής TVX, έως την εταιρεία ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ των γνωστών συμφερόντων και από εκεί στην EL DORADO, υπουργοί και υφυπουργοί, το ελληνικό κράτος, νόμοι και υπουργικές αποφάσεις, όλο αυτό το σύστημα διαπλοκής, προώθησαν και ταυτόχρονα συγκάλυψαν  ένα τεράστιο οικονομικό σκάνδαλο.

Και φτάσαμε στο απόλυτο σημείο παραλογισμού. Φτάσαμε στον πάτο. Φτάσαμε στο σημείο να έχουμε «επενδύσεις» και «ανάπτυξη», που βρίσκει το σύνολο της τοπικής κοινωνίας αντίθετο, παρά εκτός βεβαίως ένα μικρό αριθμό εργαζομένων, για τους οποίους πρέπει επίσης να ενδιαφερθούμε και πρέπει έγνοια μας να είναι πώς αυτοί οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να έχουν δουλειά σ΄ αυτές τις δύσκολες συνθήκες. Αλλά λύση δεν είναι ο κοινωνικός αυτοματισμός και η σύγκρουση ανάμεσα στα συμφέροντα του συνόλου της κοινωνίας και στο συμφέρον μιας ομάδας εργαζομένων. Το ζήτημα είναι να βρούμε λύσεις.

Κι εδώ θέλω ειλικρινά να απευθύνω το ερώτημα προς την πλευρά της κυβέρνησης. Γιατί δεν είναι ένα ερώτημα που αφορά μόνο τη Χαλκιδική, το Κιλκίς ή τον Έβρο.

Μιλάτε για επενδύσεις και για ανάπτυξη.  Ξέρετε υπάρχουν λογιών-λογιών μοντέλα ανάπτυξης σε παγκόσμια κλίμακα.

Υπάρχει το μοντέλο της αξιοποίησης των φυσικών πόρων και της ανάπτυξης που προωθείται στη Βόρεια Ευρώπη. Υπάρχει το μοντέλο της Νορβηγίας, το οποίο είναι πραγματικά πρότυπο, παράδειγμα, όπου αξιοποιούνται οι φυσικοί πόροι, ο ορυκτός πλούτος της χώρας με συμπράξεις βεβαίως με τον ιδιωτικό τομέα, αλλά τη μερίδα του λέοντος την παίρνει το δημόσιο. Ένα ισχυρό δημόσιο fund το οποίο, όχι μόνο εκμεταλλεύεται το μεγαλύτερο μέρος της υπεραξίας του παραγόμενου πλούτου, αλλά και τον επενδύει στις μελλοντικές γενιές, στο ασφαλιστικό σύστημα. Γι αυτό σήμερα η Νορβηγία έχει το ισχυρότερο και αποτελεσματικότερο και πιο βιώσιμο προοπτικά ασφαλιστικό σύστημα σε όλο τον κόσμο. Ενώ σε όλο τον κόσμο έχουμε ασφαλιστικά συστήματα όπου οι αναλογιστικές μελέτες κρούουν τον κώδωνα ντου κινδύνου.

Αυτό είναι ένα μοντέλο ανάπτυξης και επενδύσεων το οποίο θα έπρεπε να αποτελεί πρότυπο για όλους μας. Χωρίς δογματισμούς.

Από την άλλη μεριά όμως υπάρχουν κι άλλα μοντέλα ανάπτυξης και επενδύσεων. Τα μοντέλα της λεηλασίας. Αυτά θέλετε να ακολουθήσουμε;

Υπάρχει το μοντέλο της Νιγηρίας, όπου έχουν πάει οι μεγάλες πολυεθνικές του πετρελαίου, η Shell,  η BP, και τους έχουν διαλύσει, τους έχουν λεηλατήσει, δίνοντάς τους χάντρες και καθρεφτάκια ως αντάλλαγμα. Αυτό θέλετε να ακολουθήσουμε στην Ελλάδα;  Αυτό είναι το πρότυπο της παραγωγικής ανασυγκρότησης; Το μοντέλο της λεηλασίας;..

Να αξιοποιήσουμε, λέτε, τον ορυκτό πλούτο και τον χρυσό. Με ποιον μεταλλευτικό κώδικα; Έχουμε μεταλλευτικό κώδικα;  Μας έχει απασχολήσει ποτέ αυτό;

Φορολογικά έσοδα για το κράτος; Μηδέν ευρώ.

Μελλοντικά έσοδα για το κράτος; Μηδέν ευρώ.

Αυτό είναι αξιοποίηση;

Και σαν να μην έφτανε αυτό –επανέρχομαι στη συγκεκριμένη σκανδαλώδη περίπτωση- το ελληνικό δημόσιο έφτασε στο σημείο να προσφύγει κατά του εαυτού του.

Έφτασε στο σημείο όταν η Κομισιόν –για την Ευρώπη δεν μας λέτε τόσο καιρό, ότι εμείς δήθεν είμαστε αντιευρωπαϊστές κι εσείς.. θέλετε να σεβαστείτε τους θεσμούς της Ευρώπης;..- η Κομισιόν,  αντιλαμβανόμενη τα παίγνια κυβέρνησης-ιδιωτών, επέβαλλε με απόφασή της να επιστραφούν στο ελληνικό δημόσιο 15 εκ. ευρώ από τους ιδιώτες. Και τι έκανε το ελληνικό δημόσιο; Προσέφυγε εναντίον της απόφασης...!

Μη τυχόν και πληρώσουν οι ιδιώτες. Μη τυχόν και πληρώσουν οι ιδιώτες στο ελληνικό δημόσιο. Προσέφυγε το ελληνικό δημόσιο εναντίον του εαυτού του. Σ΄ αυτό το σημείο είχε φτάσει η ασυδοσία των προηγούμενων κυβερνήσεων της διαπλοκής στο θέμα του χρυσού της Χαλκιδικής.

Και βεβαίως μπορεί να άλλαξαν οι ιδιοκτήτες, αλλά παρέμεινε η ουσία. Παρέμεινε δηλαδή ότι το ελληνικό δημόσιο δεν έχει να κερδίσει τίποτε, παρά μόνο περιβαλλοντικό κόστος απ΄ αυτή την επένδυση. Και τώρα; στο όνομα ενός δογματισμού, ενός φονταμενταλισμού «ανάπτυξης», που σας διακατέχει, θέλετε, χωρίς διάλογο με την τοπική κοινωνία, χωρίς διαβούλευση με τους επιστημονικούς φορείς για το τι συμφέρει και τι δεν συμφέρει, όχι μόνο περιβαλλοντικά, αλλά και δημοσιονομικά, να προχωρήσει μια διαδικασία με τα ΜΑΤ και με την καταστολή.

Τα ΜΑΤ στην υπηρεσία μιας επιχείρησης. Όχι για να προστατεύουν τους πολίτες. Να προστατεύουν μια επιχείρηση και τα συμφέροντά της.

Πλαστικές σφαίρες και αγριότητα σε όσους και όσες προσπαθούν να σώσουν το περιβάλλον και τις ζωές τους, για τα παιδιά τους.

Έτσι φαντάζεστε ότι θα προχωρήσει η ανάπτυξη;

Με τις τοπικές κοινωνίες απέναντι και με τα ΜΑΤ και με την καταστολή;

Αυτό είναι το όραμά σας;

Το όραμά σας είναι όλη η Ελλάδα μια ειδική οικονομική ζώνη.

Η απόλυτη καταστροφή του περιβάλλοντος.

Τεράστια κέρδη σε ελληνικές ή ξένες επιχειρήσεις;

Κανένα δημόσιο όφελος;

Και καταστολή σε όσους αντιστέκονται;

Θέλω να κάνω μια υπόθεση εργασίας. Ας πούμε λοιπόν ότι έχουν δίκιο οι επενδυτές και έχουν άδικο οι κάτοικοι, η τοπική κοινωνία. Πώς φαντάζεστε ότι μπορεί να προχωρήσει 

Πως φαντάζεστε ότι μπορεί να προχωρήσει μια τέτοια υπόθεση, μια επένδυση..

Χωρίς διάλογο. Χωρίς εμπιστοσύνη. Χωρίς σοβαρές επιστημονικές μελέτες, μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων; Μπορεί να προχωρήσει με σύσσωμη την επιστημονική κοινότητα να διαφωνεί ή να εκφράζει επιφυλάξεις και την τοπική κοινωνία στα κάγκελα;

Αλήθεια επειδή οι σημερινοί ιδιοκτήτες έρχονται από μια χώρα ευνομούμενη, έρχονται από τον Καναδά.. Αλήθεια έτσι θα προχώραγε μια επένδυση στον Καναδά;

Χωρίς διαβούλευση.

Με μηδενικό κέρδος για την τοπική οικονομία και το δημόσιο συμφέρον και με  καταστολή των αντιδράσεων;  Και με σιγή ασυρμάτου στα ΜΜΕ;

Έτσι προχωρούν οι επενδύσεις στον Καναδά;

Μας κάνετε κριτική γιατί είμαστε, λέτε, υπερευαίσθητοι οικολογούντες. Μας ενδιαφέρει το φυσικό περιβάλλον και δεν μας ενδιαφέρει η εργασία. Το ακούσαμε αυτό.

Κάνετε τεράστιο λάθος όμως αν πιστεύετε ότι το περιβάλλον και η προστασία του είναι ένα δευτερεύον ζήτημα.

Αυτή τη γη, αυτόν τον αέρα που αναπνέουμε, δεν τα κληρονομήσαμε από τις προηγούμενες γενιές, τα δανειζόμαστε από τις επόμενες. Και οφείλουμε να τα παραδώσουμε όπως τα πήραμε.

Αυτή η χώρα έχει περάσει κι άλλες δυσκολίες κι άλλες μεγάλες οικονομικές κι άλλες περιόδους δύσκολες για το λαό της. Αυτός ο λαός έχει περάσει πολλά. Δεν έχασε όμως ένα από τα σημαντικότερα πλεονεκτήματά της.

Το φυσικό της κάλος.

Το μοναδικό στον κόσμο φυσικό της περιβάλλον.

Αυτό είναι ένα συντριπτικό πλεονέκτημα γι αυτή τη χώρα. Πώς θα την παραδώσουμε στις επόμενες γενιές, εάν αφήσουμε πίσω μας ανεπίστρεπτες καταστροφές;

Το κύριο επιχείρημα είναι οι περίφημες 1000 θέσεις εργασίας που δίνει η εταιρεία στους κατοίκους της περιοχής.

Προκαλώ λοιπόν τον κύριο υπουργό να σκεφτεί και να μου πει αν έχει υπόψη του, πόσες χιλιάδες θέσεις εργασίας θα χαθούν στη γεωργία, τη μελισσουργία, τον τουρισμό, την κτηνοτροφία, την αλιεία. Ιδίως όταν μιλάμε για μια περιοχή που ένα από τα σημαντικότερα συγκριτικά, ανταγωνιστικά της πλεονεκτήματα είναι ο τουρισμός.

Πείτε μας μεσο-μακροπρόθεσμα πόσες εκατοντάδες χιλιάδες τουρίστες λιγότεροι θα έρθουν στην Χαλκιδική με αυτή την τρομακτική περιβαλλοντική καταστροφή;

Και αν θέλετε να συγκρίνετε την αλήθεια των λόγων μας, δείτε το τελευταίο ντοκιμαντέρ που προέβαλε η δημόσια τηλεόραση, για την καταστροφή από την εξόρυγη χρυσού στη γειτονική χώρα, τη Ρουμανία.

Ποια είναι η πρότασή μας;

Πρότασή μας είναι κατ΄ αρχήν η διαβούλευση με την τοπική κοινωνία, με τους κατοίκους, με τους επιστημονικούς φορείς.

Η πρότασή μας είναι ούτως ή άλλως η επανεξέταση της σύμβασης. Δεν μπορεί να προχωρούν επενδύσεις ακόμα κι αν συμφωνήσουμε ότι βρίσκουμε τρόπους να μην υπάρχει περιβαλλοντική καταστροφή και περιβαλλοντικό κόστος, δεν μπορούν να προχωρούν επενδύσεις δίχως να αφήνουν κέρδος στο δημόσιο ταμείο.

Και βεβαίως δεν μπορεί να προχωράνε μεγαλόπνοα σχέδια με την κοινωνία απέναντι.

Αυτό λοιπόν που μπορεί να είναι λύση, είναι να αποφασίσουν οι ίδιοι οι πολίτες, η ίδια η τοπική κοινωνία. Κάντε λοιπόν ένα δημοψήφισμα στη Χαλκιδική, στην τοπική κοινωνία για να αποφασίσουν οι πολίτες αν θέλουν ή δεν θέλουν μια τέτοια επένδυση;

Στη γειτονική Ιταλία έγινε πριν λίγες μέρες δημοψήφισμα για την ιδιωτικοποίηση του νερού. Και βγήκε αποτέλεσμα. Εμείς εδώ θα προχωράμε, θα παίρνουμε αποφάσεις που αφορούν στις επόμενες γενιές, το φυσικό περιβάλλον, το μέλλον του τόπου, γιατί  κάποιοι που κυβερνούν είναι δογματικά προσηλωμένοι σε απόψεις και αδιαφορούν για την άποψη των τοπικών κοινωνιών;

            Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Θέλω να αξιοποιήσω την παρουσία μου στο βήμα για δυο σημαντικά θέματα που αφορούν την πολιτική επικαιρότητα.

Το ένα θέμα είναι το φορολογικό νομοσχέδιο, το οποίο, κατά την άποψή μας, δεν είναι φορολογικό νομοσχέδιο, είναι δημοσιονομικό νομοσχέδιο και ξεγυμνώνει όλους όσοι όλα αυτά τα χρόνια μας είπαν ότι το μνημόνιο είναι αναγκαίο γιατί προχωρεί μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη ο τόπος, για διαρθρωτικές αλλαγές και για μεταρρυθμίσεις  εκσυγχρονιστικές που δεν έγιναν ποτέ.

Πού είναι; Και μόνο που έπεσε στο τραπέζι η σκέψη 45% σε όσους έχουν εισόδημα πάνω από 26 χιλιάδες ευρώ, αποδεικνύει, ξεγυμνώνει ποιος είναι ο στόχος αυτού του νομοσχεδίου. Όχι να αποκατασταθούν αδικίες, όχι να δημιουργηθούν δεδομένα τα οποία θα βοηθήσουν από δω και πέρα τη χώρα να έχει ένα πιο δίκαιο φορολογικό σύστημα. Αν ήταν έτσι, θα φέρνατε περιουσιολόγιο. Ήταν στις εξαγγελίες του πρωθυπουργού, του εξαφανισμένου πρωθυπουργού θα τον χαρακτήριζα, έχει να έρθει στο Κοινοβούλιο, να παρευρεθεί και να απαντήσει ακόμα κι αυτή την πρόταση για προ ημερησίας διάταξης συζήτηση για τις εξελίξεις για το δημόσιο χρέος. Δεν θέλει να γίνει, όταν θα είναι επίκαιρο να γίνει. Στη Γερμανία η κυρία Μέρκελ πηγαίνει κάθε λίγο και πριν από τις κρίσιμες αποφάσεις και ενημερώνει τους βουλευτές. Εσείς εδώ κεκλεισμένων των θυρών. Έχετε αγνοήσει το δικαίωμα των βουλευτών σε διαβούλευση, σε συζήτηση. Σήμερα ένα ακόμα κρούσμα. Δεν ήρθαν οι υπουργοί να απαντήσουν για μία ακόμα φορά σε επίκαιρες ερωτήσεις. Έχετε απαξιώσει το ίδιο το Κοινοβούλιο. Επανέρχομαι.

Στόχος του μνημονίου της τρόικας αλλά και της κυβέρνησης που το στηρίζει είναι η διάλυση της μεσαίας τάξης, των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, η διάλυση των ελεύθερων επαγγελματιών.  Έτσι πολλαπλασιάζονται τα λουκέτα και οι απολύσεις και προστατεύονται τα μεγάλα εισοδήματα, αυτοί που φοροδιαφεύγουν, αυτοί που έχουν καταθέσεις στις τράπεζες του εξωτερικού.

Μην αποκαλείται λοιπόν αυτό το νομοσχέδιο μεταρρύθμιση. Απορύθμιση είναι.

Στην φτωχοποίηση και εξαθλίωση οδηγεί.

Και μην αποκαλείτε την προοπτική της διάλυσης του δημοσίου, έστω αυτού, του στρεβλού, που παρέχει όμως κάποιες δημόσιες υπηρεσίες, μην το αποκαλείτε μεταρρύθμιση και μην μας λέτε ότι η διαθεσιμότητα που οδηγεί στις απολύσεις είναι κινητικότητα.

Άκουγα μέχρι προχθές τον κ. Μανιτάκη να προσπαθεί να  παρουσιάσει ως κινητικότητα τις απολύσεις, αλλά με τον κυνισμό ενός τραπεζίτη που τον διακρίνει, ο κ. Στουρνάρας  προχθές μας είπε από τηλεοράσεως ότι δεν είναι κινητικότητα οι εφεδρείες και οι μετακινήσεις αυτές. Είναι απολύσεις. Υπάρχουν απολύσεις είπε ο υπουργός των Οικονομικών κι έδωσε έτσι την χαριστική βολή στον υπουργό κ.Μανιτάκη, σκιά του παλαιού εαυτού του, σκιά του δημοκράτη και επιστήμονα κ. Μανιτάκη που έλεγε ότι ως πολίτη, ως δημοκράτη και ως επιστήμονα τον αφήνει έκπληκτο ότι θα υπάρξει κυβέρνηση που θα απολύσει δημόσιους υπαλλήλους.

Να που υπάρχει αυτή η κυβέρνηση και είναι ο ίδιος ο υπουργός της που παίρνει τις αποφάσεις.

Σας το λέμε πάλι.

Το μόνο προσωπικό που έχει μπει για τα καλά σε διαθεσιμότητα και όπου ναναι απολύεται  από τη δράση και την κινητοποίηση του λαού μας είναι το πολιτικό προσωπικό της κυβέρνησής σας.