Γίνεται !

η παπαριά της ημέρας: "of course ... are we gluing coffee pots?"

Πέμπτη 9 Ιουνίου 2011

ΧΟΡΧΕ ΣΕΜΠΡΟΥΝ : Της Γραφής και του Αγώνα

Ο Χόρχε Σεµπρούν είναι στη συνείδηση όλων και θα µείνει και στη µνήµη όλων, καθώς εγκατέλειψε χθες τα εγκόσµια, στα 87 του χρόνια, ως ένας πολιτικός συγγραφέας. Η έµφαση δίνεται στο «συγγραφέας», άνθρωπος των γραµµάτων, παρόλο που και η λέξη «πολιτικός» θα µπορούσε κάλλιστα να µην ιδωθεί µόνο ως απλό προσδιοριστικό της λέξης «συγγραφέας», αλλά και ως ουσιαστικοποιηµένο επίθετο. Γιατί πέρα από το γεγονόςότι υπήρξε και πολιτικός µε όλη τη σηµασία τηςλέξης, υπουργός Πολιτισµού για τρία χρόνια µε τον Φελίπε Γκονζάλες, υπήρξε και άνθρωπος της πολιτικής δράσης πολύ πρωτού εµπλακεί ενεργά στα της συγγραφής.

Ηταν και η εποχή του τέτοια. Ηταν και ο ισπανικός Εµφύλιος, που τον βρήκε στην εφηβεία. Ηταν και η καταγωγή του: εγγονός (από τη µητέρα του) πρωθυπουργού, γιος καθηγητή της Νοµικής, δηµοκρατικού και υποστηρικτή του Λαϊκού Μετώπου το 1936.Ηταν επίσης και η εξορία: η οικογένεια έφυγε, µε το ξέσπασµα του Εµφυλίου, για τη Γαλλία, µετά για την Ολλανδία και ξανά τη Γαλλία, όπου ο Χόρχε τελείωσε το σχολείο. Ηταν, βέβαια, και ο πόλεµος. Ας δούµε πώς περιγράφει ο ίδιος τη στράτευσή του στους κόλπους του Κοµµουνιστικού Κόµµατος, σε παλιότερη συνοµιλία του µε τον Φρανσουά Πουλ:

«Στρατεύθηκα για πρώτη φορά στη Γαλλία, στην Αντίσταση. Στο εσωτερικό ενός δικτύου που αποκαλούνταν “∆ράση Ζαν-Μαρί” και υποδεχόταν όπλα και αλεξιπτωτιστές. Μετά, όπως συµβαίνει πάντα, µας κατέδωσαν και εµένα µε συνέλαβαν στην Ιόν. Μεταφέρθηκα από τη φυλακή της Οσέρ τέλη του 1943 και τέλη του Ιανουαρίου του 1944 κατέληξα στο στρατόπεδο του Μπούχενβαλτ. Συνέχισα την αντίσταση εκεί. Με αποτέλεσµα, µετά τον πόλεµο, να βρεθώ ενεργό µέλος του ισπανικού Κοµµουνιστικού Κόµµατος στην παρανοµία, περίπου ώς το 1962-1963. ότε γινόταν ολόκληρη σειρά συζητήσεων αλλά και µια διαδικασία διαγραφών. Η δουλειά µου ως µόνιµου ενεργού µέλους σταµάτησε µετά τη διαγραφή µου, το 1964». Τότε ήταν που έγινε συγγραφέας. Ο Σεµπρούν, που αργότερα θα συνδεόταν και µε τα ελληνικά πολιτικά δρώµενα µέσω της συγγραφής τουσεναρίου του «Ζ», του Κώστα Γαβρά, έγραψε ένα βιβλίο που έκανε αίσθηση, γιατί εξιστορούσε εκεί ταόσα πέρασε και τα όσαείδε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μπούχενβαλτ, µετά τη σύλληψή του από τη Γκεστάπο. Ηταν το «Μεγάλο ταξίδι», µε τις περιγραφές θανάτων στα βαγόνια του τρόµου, αλλά και τα χιονισµένα τοπία του Μοζέλα, όπως τα έβλεπε ο νεαρός Ζεράρ (αυτό ήταν το ψευδώνυµό του στην Αντίσταση), δεκαεπτά χρόνια πριν.

Είχε ξεκινήσει τογράψιµο πολύ νωρίτερα, αλλά έσκιζε ό,τι έγραφε. Και όταν ξεκίνησε να γράφει το «Μεγάλο ταξίδι», ήταν ακόµα µέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Κ.Κ. Ισπανίας και κατά περιόδους πήγαινε στη Μαδρίτη, ζώντας στην παρανοµία µε πλαστά στοιχεία ταυτότητας. Παρεµπιπτόντως, το βιβλίοαυτό το έγραψεστα γαλλικά. Βραβεύτηκε και µεταφράστηκε σε δεκατρείς γλώσσες. Πρακτικά, ο Σεµπρούν ήταν διανοούµενος δίγλωσσος, καθώς στα δεκάξι του που βρέθηκε στη Γαλλία έκανε προσπάθεια να αφαιρέσειαπό πάνω του τα σηµάδια του ξένου.
Υπήρξε υπουργός Πολιτισµού της Ισπανίας για τρία χρόνια µε τον Φελίπε Γκονζάλες και ήταν άνθρωπος της πολιτικής δράσης πολύ πριν γίνει συγγραφέας
tanea.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: