"Η κόρη μου η σοσιαλίστρια" άλλη μια φορά

Οι εκλογές της 4ης Οκτωβρίου θα είναι «ελληνικές» εκλογές. Με πόλωση, φανατισμό, έντονο δικομματικό στοιχείο και αποτέλεσμα και στο τέλος (της τετραετίας, εάν και εφόσον τελειώσει) οι γνωστοί «κοψοχέρηδες», που απελπισμένοι από τα χάλια της χώρας θα ψάξουν το νέο (μια από τα ίδια δηλαδή) σωτήρα. Το έργο το έχουμε ξαναδεί πολλές φορές, όσες φορές είδαμε και την αείμνηστη Βουγιουκλάκη στις παλιές ελληνικές ταινίες, που όσες φορές και να τις έχεις δει, πάλι ρίχνεις κλεφτές ματιές και σιγοτραγουδάς τα νιάου νιάου, τις γατούλες και άλλα αιλουροειδή και πετεινά τ’ ουρανού. Έτσι λοιπόν ο ελληνικός λαός αφού απόλαυσε –τελευταία αν θυμάμαι καλά- μία ακόμη επανάληψη του «Η κόρη μου η σοσιαλίστρια», ετοιμάζεται να φέρει στην πρώτη θέση (με αυτοδυναμία ή μη) …το γιο του σοσιαλιστή Ανδρέα. Βέβαια αυτό που διαφέρει από τις τελευταίες τουλάχιστον εκλογικές αναμετρήσεις και τα βραδινά σήριαλ των αποτελεσμάτων είναι η διαφαινόμενη εύκολη πρωτιά που δίνουν οι εταιρίες δημοσκοπήσεων -οι οποίες παρεπιμπτόντως δεν έχουν πληγεί καθόλου από τη διεθνή οικονομική κρίση- στο γιο του σοσιαλιστή: Γ.Α.Π.(Γιωργάκης Ανδρέα Παπανδρέου). Από την άλλη ο ανιψιός του Προέδρου : Κ.Α.Π. (Κώστας Ανιψιός Προέδρου) φαίνεται να ξεφυσά με ανακούφιση που επιτέλους θα τον αφήσουν ήσυχο στο playstation να καταναλώνει με βουλιμία τα αποθέματα της roma pizza (κατάστημα Ραφήνας) και να χαμογελά καθώς θα βλέπει τον ΓΑΠ να …τρέχει και να μη φτάνει και να αναπολεί καθώς θα ακούει κακιούλες από τον χοντρο ΕΚΣΒ (Ευάγγελο Καμία Σχέση με τον Βενιζέλο) τις ανέμελες και κάποιες φορές επεισοδιακές τσάρκες του με το ποδήλατο.
Και δυστυχώς πίσω από όλη αυτή την κοροιδία θα τρέχουν εκατομμύρια συμπολίτες μας ανεμίζοντας τα πρασινομπλε σημαιάκια εντοπισμού και εκδήλωσης της ΠΜΕΑ (Προτίμησης Με Ειδικές Ανάγκες). Όχι φυσικά και δεν υποστηρίζω ότι οι οπαδοί των δύο παρατάξεων έχουν κάποιο είδος αναπηρίας, απλά με το «ειδικές ανάγκες» διαφοροποιώ αυτούς που θέλουν άμεσα να πάρουν κάποια δουλειά από το δημόσιο, ή αυτούς που καίγονται για μια θεσούλα ή μια καλή μεταθεσούλα ή προαγωγούλα και αυτούς που βλέπουν το βλαστάρι τους που τά’χει βροντήξει στο σχολείο και ξημεροβραδιάζεται στις καφετέριες και ευελπιστούν σε ένα καλό μέσο με τον νέο υπουργό και μια θεσούλα για να στρώσει επιτέλους ο «κόπανος που μού’χει φάει την ψυχή».
Δυστυχώς όμως εκτός από τους πολίτες-ψηφοφόρους ΠΜΕΑ υπάρχουν και αυτοί που ανησυχούν. Υπάρχουν και αυτοί που αγωνιούν ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ για το μέλλον των παιδιών τους, αλλά με έναν άλλο τρόπο. Αυτοί που ενδιαφέρονται για ένα κράτος που θα προσφέρει την υγεία και περίθαλψη που αξίζει στους φορολογούμενους πολίτες του, που θα προσφέρει την παιδεία και την εκπαίδευση στους νέους που έχουν όνειρα και προσδοκίες για τη ζωή τους, και που θα τους δώσει τα εφόδια και τις ευκαιρίες για να τα πραγματοποιήσουν. Ένα κράτος που θα σέβεται τον πολίτη και δεν θα «κουμπαριάζει» με επιτήδειους και θα κατασπαταλά το δημόσιο πλούτο, ΚΠΑ (και πολλά άλλα…)
Αυτοί λοιπόν οι πολίτες που μπορεί για τους άλλους να θεωρούνται ρομαντικοί και ιδεαλιστές, αλλά οι ίδιοι γνωρίζουν πως τα ..αυτονόητα είναι η λύση για να σταματήσει αυτός ο πολιτικός κατήφορος της χώρας, ΤΙ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΝ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΑΓΕΛΑΦΟ; Ποια είναι η διέξοδός τους; Ποια η πολιτική εκπροσώπησή τους; Πού είναι η φωνή τους;
Με το να συρθούν από το ρεύμα του δικομματισμού και το εκβιαστικό δίλημμα της ισχυρής μονοκομματικής διακυβέρνησης δεν προδίδουν μόνο τις ιδέες τους, αλλά ποδοπατούν τις ελπίδες αυτού του τόπου για ένα καλύτερο μέλλον.
Η ελπιδοφόρα εκδοχή του εκλογικού αποτελέσματος δεν μπορεί παρά να περιλαμβάνει ισχυρά τα κόμματα της αριστεράς ΚΚΕ, ΣΥ.ΡΙΖ.Α., κ.ά, αλλά και τους Οικολόγους Πράσινους στη νέα βουλή της 5ης Οκτώβρη.
Φτάνει πια η Βουγιουκλάκη …