Η έλλειψη μέτρου, προγραμματισμού και απλής λογικής σε αυτή τη χώρα είναι κάτι που οπωσδήποτε δεν μου προξενεί καμιά έκπληξη. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, ή καλύτερα από τότε που άρχισα να καταλαβαίνω το τι ακριβώς λένε οι πολιτικοί άρχοντες στο χαζοκούτι τους (ΤΟΥΣ, ναι δεν είναι λάθος), το μόνο που ακούω είναι λιτότητα, δύσκολη οικονομική κατάσταση και διετές, τριετές και εντέλει πολυετές πρόγραμμα σταθεροποίησης και άλλα ηχηρά και ανούσια. Τώρα βέβαια εμείς πληρώνουμε (σαν ηλίθιοι) όλα αυτά τα χρόνια, αλλά σταθεροποίηση και καλυτέρευση της κατάστασης δεν βλέπουμε στο ορίζοντα (ούτε και πίσω απ’ αυτόν).
Προσφιλές «θήραμα» των τσάρων της ελληνικής οικονομίας είναι και το αυτοκίνητο, λες και η ασφαλής μετακίνηση είναι –στην εποχή μας- είδος πολυτελείας. Εδώ θα ήθελα να αναφέρω ότι συμφωνώ -εν μέρει- με την κλιμάκωση των τελών, ανάλογα με τον κυβισμό και την παλαιότητα των ρυπογόνων οχημάτων, αλλά αυτό το μέτρο θα μπορούσε να σχεδιαστεί πιο προσεκτικά λαμβάνοντας υπόψη σημαντικές παραμέτρους. Εδώ θα περιορισθώ σε μία παράμετρο, (για τις άλλες ας ενδιαφερθούν οι κατά περίπτωση πληττόμενοι), την οποία μέχρι σήμερα δεν έχω ακούσει από κανέναν, ούτε ακόμη και από τους συλλόγους και τις ομοσπονδίες των συλλόγων τριτέκνων και πολυτέκνων.
Η συμπαθέστατη –κατά τ’ άλλα- κα Μπιρμπίλη θα έπρεπε να μας εξηγήσει με ποιο τρόπο μπορεί ένας οικογενειάρχης με τρία ή τέσσερα ή ακόμη και παραπάνω παιδιά να εξυπηρετηθεί στις μετακινήσεις του με ένα χιλιαράκι; Εκ των πραγμάτων δεν είναι αναγκασμένος να χρησιμοποιεί μεγάλο αυτοκίνητο;
Πώς λοιπόν μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι το πλουσιόπαιδο της Αθήνας σας, που θέλει να κάνει τη φιγούρα του με το hummer και ο τρίτεκνος ή πολύτεκνος που το μεγάλο αυτοκίνητο του είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ;
Πώς μπορεί σήμερα ένα ζευγάρι με τρία ή παραπάνω παιδιά, εφόσον δεν ονομάζεται Λάτσης, Κόκκαλης, Βαρδινογιάννης, κ.ά., να πληρώνει έναν ολόκληρο μισθό για τέλη κυκλοφορίας;
Κατανοώ την «πρεμούρα» των (νέο)κυβερνώντων για άμεσα μέτρα.
Κατανοώ και συμμερίζομαι την ανάγκη της «πράσινης» (όπως την εννοεί έστω ο καθένας) πολιτικής. Αλλά δεν μπορώ με τίποτα να κατανοήσω, να δεχθώ και στο τέλος να πληρώσω ένα τόσο ΠΡΟΧΕΙΡΟ και ΑΔΙΚΟ για μια μεγάλη μερίδα συνανθρώπων μας μέτρο.
Προσφιλές «θήραμα» των τσάρων της ελληνικής οικονομίας είναι και το αυτοκίνητο, λες και η ασφαλής μετακίνηση είναι –στην εποχή μας- είδος πολυτελείας. Εδώ θα ήθελα να αναφέρω ότι συμφωνώ -εν μέρει- με την κλιμάκωση των τελών, ανάλογα με τον κυβισμό και την παλαιότητα των ρυπογόνων οχημάτων, αλλά αυτό το μέτρο θα μπορούσε να σχεδιαστεί πιο προσεκτικά λαμβάνοντας υπόψη σημαντικές παραμέτρους. Εδώ θα περιορισθώ σε μία παράμετρο, (για τις άλλες ας ενδιαφερθούν οι κατά περίπτωση πληττόμενοι), την οποία μέχρι σήμερα δεν έχω ακούσει από κανέναν, ούτε ακόμη και από τους συλλόγους και τις ομοσπονδίες των συλλόγων τριτέκνων και πολυτέκνων.
Η συμπαθέστατη –κατά τ’ άλλα- κα Μπιρμπίλη θα έπρεπε να μας εξηγήσει με ποιο τρόπο μπορεί ένας οικογενειάρχης με τρία ή τέσσερα ή ακόμη και παραπάνω παιδιά να εξυπηρετηθεί στις μετακινήσεις του με ένα χιλιαράκι; Εκ των πραγμάτων δεν είναι αναγκασμένος να χρησιμοποιεί μεγάλο αυτοκίνητο;
Πώς λοιπόν μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι το πλουσιόπαιδο της Αθήνας σας, που θέλει να κάνει τη φιγούρα του με το hummer και ο τρίτεκνος ή πολύτεκνος που το μεγάλο αυτοκίνητο του είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ;
Πώς μπορεί σήμερα ένα ζευγάρι με τρία ή παραπάνω παιδιά, εφόσον δεν ονομάζεται Λάτσης, Κόκκαλης, Βαρδινογιάννης, κ.ά., να πληρώνει έναν ολόκληρο μισθό για τέλη κυκλοφορίας;
Κατανοώ την «πρεμούρα» των (νέο)κυβερνώντων για άμεσα μέτρα.
Κατανοώ και συμμερίζομαι την ανάγκη της «πράσινης» (όπως την εννοεί έστω ο καθένας) πολιτικής. Αλλά δεν μπορώ με τίποτα να κατανοήσω, να δεχθώ και στο τέλος να πληρώσω ένα τόσο ΠΡΟΧΕΙΡΟ και ΑΔΙΚΟ για μια μεγάλη μερίδα συνανθρώπων μας μέτρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου